Νέα Υόρκη. Μια μη εθελοντική αναδιάρθρωση, δηλαδή χρεοκοπία, μετά την συνολική συμφωνία για το PSI η οποία σημειωτέον προχωρά μετ εμποδίων και με μεγάλες δυσκολίες –όταν αυτή επιτευχθεί περί τα τέλη Μαρτίου 2012- μεταξύ πιστωτών και ελληνικής κυβέρνησης αφήνει ως ενδεχόμενο ανάλυση των Mitu Gulati, εξειδικευμένος στο οικονομικό δίκαιο από το πανεπιστήμιο Duke και του Jeromin Zettelmeyer, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης.
Σύμφωνα με την προσέγγισή και ανάλυση των παραπάνω, η οποία δεν περνά απαρατήρητη από τα μεγάλα οικονομικά ΜΜΕ των ΗΠΑ και της Ευρώπης , την εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων μεταξύ των πιστωτών και της ελληνικής κυβέρνησης, το πλέον γνωστό σε όλους PSI, είναι πιθανό να ακολουθήσει μια μη εθελοντική αναγκαστική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στο άμεση και εγγύς μέλλον.
Δηλαδή , κοινώς μια άτακτη και συντεταγμένη ολική και συνολική χρεοκοπία της Ελλάδος !
Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζονται στην συγκεκριμένη ανάλυση, την οποία παραθέτουμε, η σκέψη πρόταση – προτροπή προς εμπλεκόμενους φορείς (IIF, IMF, ECB, GREECE) είναι να δημιουργηθούν τα νέα ομόλογα προς ανταλλαγή με τους πιστωτές , με τρόπο που θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αναδιαρθρωθούν, συγκριτικά με τα σημερινά ελληνικά ομόλογα. Δηλαδή να διασφαλιστούν με μεγαλύτερες εγγυήσεις –ασφάλιστρα – δηλαδή όχι τα μέτρα που αφορούν την πορεία και εξέλιξη της Ελληνικής Οικονομίας και άρα διασφάλιση των δανείων των πιστωτών μας, αλλά και επιπρόσθετες εγγυήσεις για τα ομόλογα που θα προκύψουν με εμπράγματες εγγυήσεις. Δηλαδή κάθε ομόλογο που θα μπει στην διαδικασία ανταλλαγής με το δημόσιο ελληνικό χρέος να αντιστοιχεί σε ελληνική ακίνητη και κινητή περιουσία όπως άλλωστε προβλέπετε έτσι και αλλιώς στους όρους δανειοδότησης της χώρας με το πρώτο μνημόνιο το μεσοπρόθεσμο και όλες τις ενδιάμεσες νομικές αναπροσαρμογές της συμφωνίας. Οι αναλυτές ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδόν προεξοφλούν την χρεοκοπία της Ελλάδος για αυτό και στην έκθεση ανάλυση τους προτείνουν ένα μοντέλο συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης των ελληνικών ομολόγων με τους δανειστές πιστωτές μας.
Σύμφωνα με τους Mitu Gulati και Jeromin Zettelmeyer κάτι τέτοιο με βάση την σχετική οικονομική ανάλυση προσέγγιση δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει, αρκεί να συναινέσουν οι εμπλεκόμενοι φορείς, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των ελληνικών ομολόγων δεν διαθέτει την βασική πιστωτική ασφάλεια. Εκτιμάται δηλαδή , ότι οι πιστωτές θα πρέπει να πάρουν ομόλογα τα οποία θα διαθέτουν «μη ασφαλή» από τα σημερινά ομόλογα, αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως έχουν σχεδιαστεί, και φυσικά με ουσιαστική προϋπόθεσης μια ασφαλή διάθεση και προώθηση τους προς τις αγορές- πιστωτές –δανειστές. Όλα αυτά προτείνονται προς τα διεθνή οικονομικά κέντρα και τους εμπλεκόμενους φορείς αν δεν υπάρχει εξέλιξη σύμφωνα με την προγραμματισμένη/σχεδιασμένη της συμφωνίας της 26ης / 27ης Οκτωβρίου για την απομείωση του Ελληνικού δημόσιου χρέους.
Οι πιστωτές θα δεχτούν μια τέτοια εξέλιξη μόνο αν
- Το ρίσκο μια νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους στο μεσοδιάστημα είναι αυξημένο και 2. Αν υπάρχει η προσδοκία ότι η επόμενη αναδιάρθρωση δεν θα είναι εθελοντική όπου αναδιάρθρωση θα πρέπει να παραπέμπει σε ολική χρεοκοπία. Το ερώτημα που δεν απαντούν στην ανάλυση τους, αφού έτσι και αλλιώς προβλέπεται χρεοκοπία είναι αν αυτή η χρεοκοπία της Ελλάδος θα σημαίνει στάση πληρωμών μόνο προς τους πιστωτές – δανειστές μας ή και προς το εσωτερικό της χώρας δηλαδή πληρωμές του ελληνικού κράτους προς τις εσωτερικές υποχρεώσεις του(δημόσιο μισθού κτλ)
ΟΛΌΚΛΗΡΗ Η ΕΚΕΘΣΗ ΕΔΩ
