ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ Στην Ελλάδα της σήψης και της πολιτικής παρακμής. 
Στην Ελλάδα της διαφθοράς και της έκπτωσης των ηθών και των αξιών. Στην Ελλάδα της απάτης και της διαπλοκής. Της διαφθοράς. Των εκβιασμών. Της ρεμούλας της μίζας του «Τσοβόλα δώστα όλα» και του «μαζί τα φάγαμε». Στην Ελλάδα του λεφτά υπάρχουν αλλά… Στην Ελλάδα των μνημονίων. Στην Ελλάδα των συντεχνιών και των συνδικαλιστών. Στην Ελλάδα της φτώχειας της πείνας και των συσσιτίων… Στην Ελλάδα των αυτοκτονιών. Της απόγνωσης και της βαθιάς απογοήτευσης. Την Ελλάδα που για μια φορά ακόμα τρώει τα παιδιά της και τα στέλνει μακριά στην ξενιτιά. Στην Αυστραλία στην Γερμανία στην Αμερική… Στην Ελλάδα του πάλαι ποτέ τρισένδοξου αρχαιοελληνικού, του βυζαντινού και (μετά)βυζαντινού αλλά και νεότερου πολιτισμού. Στην Ελλάδα που ακόμα και αυτή την τρανή χιλιάδων ετών ιστορίας έχουμε απαξιώσει. Σε αυτή την Ελλάδα φαίνεται αυτό που πεθαίνει τελευταίο υπάρχει ακόμα ελπίδα. Δεκάδες κεριά αναμμένα κάπου και περιμένουν όλα μαζί να νικήσουν και πάλι το σκότος που γέννησε η έκπτωση των αξιών και η διαφθορά. Άνθρωποι που δημιουργούν μέσα από την τέχνη και τον πολιτισμό. Λαμπάδες φλεγόμενες έτοιμες με την δουλειά και τις δημιουργίες τους να σκορπίσουν και πάλι το φως της Ελλάδας μας. Να δώσουν ελπίδα στο αύριο. Στα παιδιά μας που σήμερα λιποθυμούν στα σχολεία. Να μας γεμίσουν χαρά να σκορπίσουν χαμόγελο και ελπίδα. Ελπίδα ζωντανή που γεννιέται μέσα από την τέχνη, την μουσική. Την ελπίδα που γεννά ο πολιτισμός όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους όταν αυτό είχε εκπέσει της υψηλής θέσης που η φύση, η αν θέλετε ο Θεός έχει τοποθετήσει τον Άνθρωπο(εκ του άνω Θρώσκω κοιτώ προς τα πάνω ) για να ξεχωρίζει ως Έλλογο ον από τα άλογα (τα ζώα δηλαδή), έρχεται η τέχνη μέσα από τον πολιτισμό και όλες τις εκφράσεις τις τέχνης όπως η μουσική να μα θυμίσει τον τελικό προορισμό μας. Την κατά χάρη Θέωση. Η Ελλάδα πάντα ξεχώρισε στην αιωνόβια ιστορία της μέσα από τις τέχνες και τον πολιτισμό. Μέσα από την μουσική. Ακούστηκε στα πέρατα της οικουμένης χάρη στον Σεφέρη τον Καβάφη τον Ελύτη. Τον Μίκη Θεοδωράκη τον Μάνο Χατζιδάκη. Την Μαρία Κάλλας. Τον Γιάννη Παπαθανασίου και την Ειρήνη Παππά. Την Μελίνα Μερκούρη. Τον Δημήτρη Σγουρό. Τον Yanni τον Κρις Σφυρή. Τον Στέφανο Κορκολή. Και δεκάδες άλλους που οι μελωδίες τους έχουν φτάσει τα πέρατα της οικουμένης και τα κείμενα τους διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόμσου. Ένα τέτοιο άνθρωπο νεαρό, αληθινό ταλέντο φιλοξενούμε και παρουσιάζουμε σήμερα μέσα από τις σελίδες και το ειδικό αφιέρωμα που έχουμε ετοιμάσει για τον ίδιο και την δουλειά του.
Για την μουσική που χωρίς αυτή δεν μπορεί να ζήσει «μου έρχονται νότες και μελωδίες και τρέχω να τις ακούσω στο πιάνο…» μου λέει και το πρόσωπο του λάμπει. Για μια τέτοια μουσική σας μιλώ. Όπως αυτή που γράφει ο σημερινός καλεσμένος μας. Η μουσική που γαληνεύει ακόμα και τα άγρια θηρία… Μια τέτοια μουσική ακούω αυτές τις στιγμές που τα πλήκτρα χτυπούν για να δώσουν πνοή στο κείμενο μου. Γράφω ακούγοντας τα θαυμάσια κομμάτια του νεαρού συνθέτη, ούτε 21 ετών , Γιώργου Βολίκα. Έναν νεαρό γλυκύτατο. Γεμάτο όνειρα. Γεμάτο ζωή. Θέληση να προσφέρει στην πατρίδα μέσα από την δική του τέχνη. Τις δικές του δημιουργίες. Τις δικές του ανησυχίες. Τα δικά του ερεθίσματα. Κοινωνικά και πολιτικά. Ανοιχτό σε προτάσεις και συνεργασίες. Πρόσφατα συνθέσεις του ερμήνευσε ο Δάντης που πάντα βοηθά νέους ανθρώπους. Δίπλα του πάντα και φύλακας άγγελος του η καλή συνάδελφος Σεμίνα Διγενή την μουσική της οποίας έχει επιμεληθεί στην εκπομπή της κάθε Παρασκευή στον real fm. Ένα παιδί που σκορπά ελπίδα. Δίνει χαρά σερ όποιον μιλά. Τον ενθαρρύνει. Τον γεμίζει. O χαρακτηρισμός “παιδί θαύμα” φαντάζει πλέον πολύ τετριμένος για να μπορέσει να αποδώσει τον πράγματι ταλαντούχο(από τα 4 του παίζει και συνθέτει) Γιώργο Βολίκα στο σύνολο του χαρακτήρα του σε όλες του τις διαστάσεις. Στο πνευματικό αλλά κυρίως ψυχικό βάθος που οφείλει κάποιος, ως σκαπανεύς( ο δημοσιογράφος) ψυχών να ψάχνει για να βρει την “είδηση” που βγάζει μια τέτοια συνέντευξη με ένα παιδί γιατί παιδί είναι ακόμα-όπως ο νεαρός Γιώργος Βολίκας.
Τον συνάντησα κάπου μακριά από βλέμματα γνώριμα. Στα βόρεια προάστια σε ένα ξεχασμένο μέρος… Πιάσαμε την κουβέντα. Βλέμμα καθαρό. Σπινθηροβόλο. Γνήσιο. Ξέμακρο από τα φτιασιδώματα που θέλουν οι εταιρίες που πατρονάρουν ή αν θέλετε κάνουν τις δημόσιες σχέσεις δίνουν οδηγίες και φτιάχνουν αστέρες και αστεράκια της μιας νύχτας με κλισαρισμένες οδηγίες «αυτό το λες… κοιτάς έτσι… χαμογελάς αλλιώς… σε αυτό απαντάς… αυτό το αποφεύγεις…» κτλ. Όχι ο Γιώργος δεν ανήκει σε αυτή την γενιά νέων καλλιτεχνών. Ανήκει σε μια άλλη σχολή. Σε εκείνη την σχολή που δημιουργεί και φτιάχνει διαχρονικά έργα και συνθέσεις που μαγεύουν. Ανήκει σε εκείνη την πάστα των ανθρώπων που λέμε αυτός “γεννήθηκε για αυτό που κάνει” και ο Γιώργος Βολίκας γεννήθηκε για την μουσική και η μουσική για εκείνον. Είναι η ίδια του η ζωή. Η αναπνοή. Πονή Ζώσα. “Κοιμάμαι και ακούω νότες μέσα μου να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου” μου λέει και το μυαλό μου τρέχει σε μεγάλους παγκόσμιους καλλιτέχνες και δημιουργούς που σήμερα δεν ζούμε χωρίς αυτούς. Να γιατί νωρίτερα έγραψα ότι υπάρχει ελπίδα. Όσο μιλώ μαζί του τόσο περισσότερο πείθομαι πως μέσα από τέτοια λαμπερά πρόσωπα η Ελλάδα θα ξανά αναγγενηθεί. Θα ξανά γράψει ιστορία. Θα ξανά ανέβει εκεί σοτ βάθρο των θεών… Πιο πάνω από τον φθαρτό όλυμπο. Θα ξανά περάσει στο πάνθεον των αθανάτων λαών και γεννεών. Η Ελλάδα όσο έχει τέτοια πρόσωπα καθαρά. Λαμπερά. Μοναδικά στο πέρασμα τους από την αιωνιότητα θα της δίνουν πνοή γιατί αυτό είναι η Ελλάδα. Τα πρόσωπα. Οι καλλιτέχνες της. Οι ποιητές της. Οι συγγραφείς της. Οι δημιουργοί και οι συνθέτες της. Ο Γιώργος Βολίκας έχει όλα εκείνα τα σπάνια χαρακτηριστικά που έχουν οι μεγάλοι δημιουργοί και εκείνοι που έγραψαν ιστορία όχι μόνο στην μουσική αλλά στην παγκόσμια ιστορία γιατί με την δουλειά το έργο και τις δημιουργίες τους χάραξαν ολόκληρες κοινωνίες. Έγραψαν ιστορία. Ο Γιώργος Βολίκας είναι φτιαγμένος από μια ξεχωριστή πάστα. Από εκείνη την πάστα που μόνο η Ελλάδα έχει στα έγκατα της γης και στα βάθη των αιώνων. Μια πάστα φτιαγμένη από στάχτη φωτιά νερό και νέκταρ αμβροσία και όλα εκείνα τα συστατικά που ακόμα και μέσα από τις στάχτες της μπορεί να αναγεννηθεί όπως ο Φοίνικας που αναγεννάται γιατί πάντα μέσα της έχει τέτοιους “σπόρους δημιουργικούς” όπως ο νεαρός βαθιά συνεσταλμένος Γιώργος Βολίκας. Η Ελλάδα όσα γεννά τέτοια παιδιά μπορεί να ελπίζει πως σύντομα θα ξανά ανοίξει τα φτερά της νίκης και το όνομα της θα δοξαστεί στα πέρατα της Οικουμένης όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία αυτού του έθνους.
Έχω μπροστά μου ένα κανονικό παιδί που με την συζήτηση μου ανοίγει τα φύλλα της καρδιάς του. Της ψυχής του και εξομολογείται… Η συζήτηση πάει μακριά. Ξεφεύγει από τα τετριμμένα και καθιερωμένα «ποια είναι τα σχέδια σου, τα όνειρα σου κτλ» ανοίγεται σε άλλους ορίζοντες. Πνευματικούς. Ανώτερους. «Είμαι ταγμένος» μου λέει κάποια στιγμή και τον κοιτώ… Μου διηγείται εκείνο το μεγάλο θαύμα που τον κράτησε στην ζωή όταν βρέφος ακόμα η πολυαγαπημένη Μητέρα του τον έτρεχε στην ζεστή αγκαλιά της να τον σώσει ο Άγιος… και που δεν πήγε; Πόσες προσευχές δεν έκανε; Πόσες ικεσίες και πόσες γονυκλισίες… πόσα δάκρυα… Μόνο μια μάνα μπορεί να γνωρίζει… Μια μάνα που θα κάνει για να σώσει το παιδί της έστω και αν έχει άλλα δέκα παιδιά εκείνο αυτή την ώρα είναι το ένα και μοναδικό. «Παναγιά μου σώσε τον Άγιε μου Νεκτάριε στην χάρη σου τον τάζω σώσε τον… κράτησε τον στην ζωή…» Και το θάμα έγινε… Αυτό το παλικαράκι έχω μπροστά μου σήμερα ένα σεμνό και λιτό σε όλα παιδί και μου ανοίγει την καρδιά και την ψυχή του. Για μια συνέντευξη όπως αυτές οι τυπικές που γεμίζουν τα σαχλοπεριοδικά(αναγκαίο εργαλείο της δουλειάς και αυτά) και αλλού καταλήξαμε. Μιλάμε . Συνεχώς. Για όλα Είπαμε πολλά . Για τον Θεοδωράκη. Τον Μάνο Χατζηδάκη. Για την Ελλάδα. Για την πολιτική. Για τα πρότυπα. Για τα προβλήματα της χώρας. Για την πολιτική κατάσταση. Για την ζωή του. Για τα όνειρα του. Για την ελπίδα στην ζωή. Για την σχέση του με το Θεό. Για όσα είπαμε όσα συζητήσαμε και ότι μου απάντησε ακούστε την συνέντευξη που ευγενικά μας παραχώρησε. Δεν θα σας πω ούτε τι είπαμε ούτε τι τον ρώτησα. Γιατί στα αλήθεια αξίζει να ακούστε την συζήτηση που ηχογράφησα μαζί του. Θα πρέπει να τα ακούσετε όλα στην συνέντευξη που ακολουθεί. Πιστέψτε με αξίζει. Θα μάθετε πολλά και αλλάξετε διάθεση. Εκπέμπει αισιοδοξία και θετική ενέργεια. Μόνο αν τον ακούστε θα πειστείτε.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την υπομονή σας. Εις το επανιδείν…
Α.Σ.
{youtube width=”640″ height=”510″}neH_h24QTD4{/youtube}
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ
{youtube width=”640″ height=”510″}a_QxswmNIUs{/youtube}
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ. ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΒΟΛΙΚΑ
{youtube width=”640″ height=”510″}5dudzMzAuxk{/youtube}
{youtube width=”640″ height=”510″}V8UiEpFLwLo{/youtube}
{youtube width=”640″ height=”510″}AzSLbpgqMgw{/youtube}
{youtube width=”640″ height=”510″}MEYQ_FpOlYc{/youtube}
Ο συνθέτης Γιώργος Βολίκας στο ”m”
Γιώργος Ηλιόπουλος – Γιώργος Βολίκας: To know us better
ο-νέος-συνθέτης–γιώργος–βολίκας-στον-clipartradio
Γιώργος Βολίκας, ένα αγόρι που γεννήθηκε συνθέτης
Γεννήθηκε συνθέτης
Χρήστος Δάντης “Οceano d’ amore”, του σύνθετη Γιώργου Βολίκα
ΦΩΤΟ:Αθηνά Λεκκάκου
