Της συνεργάτιδάς μας Θωμαϊδας Παριανού
Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, δημοσιογράφος και γνωστός αγωνιστής του ακομμάτιστου πατριωτικού χώρου, εγκαινίασε το πρόγραμμα «ΕΘΝΟΦΕΛΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ», του Πανελληνίου Συνδέσμου της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ», με την ομιλία του, με θέμα :
“Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ – ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ”
Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρόεδρος της «Χ», κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ, ο οποίος καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και παρουσίασε τον Γιάννη Παναγιωτακόπουλο και το θέμα της ομιλίας του. Στην συνέχεια, αναφέρθηκε στο ιδιαίτερο μένος της «Αριστεράς» εναντίον του στρατηγού Γ.Γρίβα , γιατί στην Μάχη των Αθηνών (Δεκεμβριανά) ήταν αυτός που εμπόδισε τους κομμουνιστοσυμμορίτες της να καταλάβουν την Αθήνα. Στην συνέχεια, ο λόγος δόθηκε στον ομιλήτή κ.Γ.Π., που και αυτός, με την σειρά του ευχαρίστησε το ακροατήριο και το Δ.Σ. μπήκε στο θέμα της ομιλίας του, ως εξής
« Στις 27 Ιανουαρίου 1973, στη Λεμεσό, στο κρησφύγετό του, πεθαίνει ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής Οι συναγωνιστές του θα βγάλουν μία λιτή ανακοίνωση «Έπεσεν ο βαθύσκιος δρυς, υπό την σκιάν του οποίου το Έθνος των Ελλήνων εγνώρισεν ημέρας μεγαλείου και ανατάσεως. Ο μυθικός Διγενής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρένια αλώνια, αφού εκτυπήθη γενναίως με τον Χάροντα». Το κρησφύγετό του ήτανένα δωματιάκι ανήλιαγο, του οποίου η είσοδος ήταν κάτω από τον νεροχύτη μίας κουζίνας.
Δεκατρία χρόνια πριν, 17-3-1959, μετά τον νικηφόρο αγώνα της ΕΟΚΑ, θα προσγειωνόταν εδώ στο αεροδρόμιο, και η αυτοκινητοπομπή μέχρι το Σύνταγμα θα είχε δεξιά και αριστερά δεκάδες χιλιάδες κόσμου, να τον ραίνουν με λουλούδια, να τον υποδέχεται η πολιτική ηγεσία του τόπου, να τον ανακηρύσσουν, τον πρώτο μετά τον Κολοκοτρώνη, «Άξιον τέκνον της πατρίδος». Ο Ροδόπουλος, τότε Πρόεδρος της Βουλής , μέσα στην Βουλή διαβάζει «Η Βουλή των Ελλήνων τιμώσα τον γενναίον στρατιώτην και άπαντας τους υπό την ηγεσίαν του αγωνισθέντας δια την ελευθερίαν της Κύπρου, αποτίει φόρον τιμής εις τους ηρωικούς νεκρούς και τα θύματα του ένδοξου αγώνος. Εκφράζει την βαθείαν ευγνωμοσύνη του Έθνους προς πάντας τους γενναίους μαχητάς. Κηρύσσει τον ένδοξον και ηρωικόν αξιωματικόν του Ελληνικού στρατού Γεώργιον Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"
Η Βουλή των Ελλήνων, με το Νόμο 3944 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α 51 στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα τον Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του “Αξίου Τέκνου της Πατρίδος”. Η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ’ όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.
Ο Γεώργιος Γρίβας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, χωριό της επαρχίας Λευκωσίας της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915). Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού.
Αμέσως μόλις αποφοίτησε, φεύγει για το Μικρασιατικό Μέτωπο. Εκεί λαμβάνει μέρος στις μεγάλες εξορμήσεις του Γ΄ Σώματος Στρατού, από την Σμύρνη στην Πάνορμου, στο Εσκί Σεχίρ, για να φθάσει από εκεί πέρα μέχρι τις όχθες του Σαγγαρίου. Βλέποντας εκείνες τις ένδοξες ημέρες του Ελληνικού Στρατού και του Έθνους, βλέποντας την Κόκκινη Μηλιά πάρα πολύ κοντά,( αλλά, δυστυχώς, κάποιοι δεν θελαν να φθάσουμε εκεί), παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό, για τις υπηρεσίες του στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Αργότερα, επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου. Το 1925 προάχθηκε σε λοχαγό και το 1935 σε ταγματάρχη Το 1937 παντρεύεται εδώ στην Αθήνα την Βορειοηπειρώτισσα Βασιλική Ντέκα .
Aλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή των υπηρεσιών του Γεωργίου Γρίβα προς το Έθνος. Έρχεται ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού και με τα σχέδιά του για την Άμυνα, κράτησε 2 αυτοκρατορίες τότε. Μετά απόσυνεχείς αιτήσεις του, αποσπάταιστο Ηπειρωτικό μέτωποκαι αναλαμβάνει επιτελάρχης στην 5η Μεραρχία και δίνει νικηφόρες μάχες κατά των Ιταλών. Η κατάρρευση του μετώπου τον βρίσκει να επιστρέφει στην Αθήνα, όπου ιδρύει την Αντιστασιακή Οργάνωση ‘Χ’ , στην οποία προσπαθούμε να κρατάμε ζωντανή την μνήμη και τους αγώνες του. Υπάρχει απάντηση – καταπέλτης, στην παραφιλολογία και στην διαστρέβλωση της Ιστορίας που προσπαθούν οι κομμουνιστές να επιβάλλουνε, πρώτα από όλα, από κακία και από μίσος προς τον Γρίβα, διότι τους στέρησε την δυνατότητα να κυριαρχήσουν στην Ελλάδα εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη ΄44 με την μάχη του Θησείου, σε όλα αυτά που λένε περί δήθεν συνεργασίας της «Χ» με τους κατακτητές. Σε όλη αυτή την διαστρέβλωση, απαντάει πάρα πολύ ωραία με επιστολή – βεβαίωση ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, εκείνος ο οποίος δεν είχε δεχθεί να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση, τον καθαίρεσαν οι κατοχικές δυνάμεις και ήταν μία από τις μορφές της Αντιστάσεως, εκείνη την περίοδο της Κατοχής. [ΒΛΕΠΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ]
Ο Γ.Γ. θα προσπαθήσει να κάνει μία πολιτική κίνηση, η οποία δεν θα έχει ανταπόκριση, μετά τον συμμοριτοπόλεμο, στις εκλογές της 3/4/1946, και τέτοια κίνηση θα προσπαθήσει άλλη μία φορά στην πορεία του το 1961 . Από ότι φαίνεται, ο Γρίβας δεν ήτανε για να πολιτευθεί, δεν ήτανε για να γίνει κομματάρχης διότι, πολύ απλά, ήτανε άξιο τέκνο της πατρίδος. Ήταν αποφασισμένος να αγωνισθεί για την Ένωση Ελλάδας – Κύπρου και η πιο σημαντική κίνηση για αυτόν το σκοπό ήταν το δημοψήφισμα του Ιανουαρίου του 1950 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον 2ο με σύνθημα: “Ένωση και μόνο ένωση”. . Το 97% του Κυπριακού πληθυσμού ψήφισε υπέρ της Ένωσης. Το υπόλοιπο 3% ήταν κυβερνητικοί υπάλληλοι στους οποίους ο Άγγλος δυνάστης είχε απαγορεύσει να εκφράσουν γνώμη.
Με τις υπόγραφες τους οι Κύπριοι απαιτούσαν από τους Βρετανούς την Ένωση με την Ελλάδα. Όμως οι υπογραφές αυτές δεν παρελήφθησαν ούτε από την Βρετανική, ούτε από την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία, απλά, ‘έδειξε κατανόηση’, Έγινε λοιπόν σαφές ότι θα έπρεπε να διεκδικηθεί η ελευθερία της Κύπρου και η Ένωση με την μητέρα πατρίδα, με πιο δυναμικά μέσα.
Το1951 και αφού έχουν αρχίσει προσωπικότητες στην Ελλάδα να συγκροτούν τις πρώτες ομάδες και να γίνονται οι πρώτες συζητήσεις για την πορεία κάτω στην Κύπρο, το Συμβούλιο της Κύπρου μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 3-10-52, ο Γρ. επισκέπτεται ξανά το νησί, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ, με βάση κυρίως την Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων. Οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι οι ήρωες της ΕΟΚΑ προέρχονταν από τα κατηχητικά της Κύπρου και από την Ορθόδοξο Χριστιανική Ένωση Νέων, η οποία απετέλεσε πραγματικά το φυτώριο αυτών των αγωνιστών, που ανέβηκαν στις κρεμάλες των κατακτητών, που πάλεψαν μαζί τους , που βρέθηκαν στους δρόμους μαθητές απέναντί στα όπλα τους και που κατάφεραν με τον αγώνα τους, να ανατρέψουνε τα σχέδια μιας ολόκληρης, παντοδύναμης τότε, αυτοκρατορίας
Την 26η -10- 1954, ο Γ.Γ., αφού προηγουμένως στην Αθήνα ο ίδιος και τα 11 μέλη της 12μελούς επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, δίνουν τον όρκο των 12 για ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου , αποχαιρετά την σύζυγό του κα με εφόδια μόνο την πίστη [όπως ο ίδιος λέει στα Απομνημονεύματα του], φεύγει με ένα ιστιοφόρο για την Κύπρο.
Όταν ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας την 1η Απριλίου 1955. κάτω στην Κύπρο, έσκασαν οι πρώτες βόμβες, βγήκε η πρώτη προκήρυξη του Γ,Γρίβα, ως ΔΙΓΕΝΗΣ (ΒΛΕΠΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ) τότε, ουδείς γνώριζε το ποιος είναι. Το ΚΚΕ θα προστρέξει να προσφέρει υπηρεσίες για άλλη μια φορά, καταδίδοντας στους Άγγλους ότι ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Διγενής, είναι ο Στρατηγός Γρίβας (από το ραδιοσταθμό του Ανατολικού Μπλοκ «Φωνή της αλήθειας», Ν. Ζαχαριάδης, στις 26-4-1955). Επίσης την ίδια μέρα, ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ χαρακτήρισε τον αγώνα της ΕΟΚΑ επί λέξει: «τυχοδιωκτισμό με πασχαλιάτικα βαρελότα !!!». Την πληροφορία αυτή θα φροντίσει να το αναπαράγει το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, προκειμένου αυτό να γίνει σαφές.
Ο Γρίβας αναγκάστηκε να αφήσει το κρησφύγετό του στην Λευκωσία και να ανέβει στα βουνά του Τρωόδους, μετά την δημοσιοποίηση της ταυτότητάς του. Εκεί θα είναι μέσα στα σώματα των ανταρτών, θα εκπαιδεύσει τους αντάρτες, θα κινείται μαζί τους και εκεί πέρα θα είναι και το αρχηγείο, όπου θα δίνονται οι κατευθύνσεις αυτού του μεγάλου επικού αγώνα Ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου, σερ Τζον Χάρτινγκ . έλεγε ότι « ΄Οσο δεν θα μπορούμε να συλλάβουμε τον Γρίβα τόσο η ΕΟΚΑ θα είναι παντοδύναμη και δεν θα μπορούμε να τους σβήσουμε.»
Μετά την εξορία του Αρχ. Μακ., (3 Οκτωβρίου 1955) στην ουσία, ο Γ.Γρ. αναλαμβάνει και την πολιτική ηγεσία. του αγώνα, εκτός από στρατιωτικός ηγέτης της ΕΟΚΑ. Φθάνουμε στις Συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου [1959], με τις οποίες υπήρξε και η κατάπαυση του πυρός, ολοκληρώθηκε ο αγώνας όχι με τις συνθήκες που ήθελαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ [Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα], αλλά προκειμένου να υπάρξει εθνικός διχασμός κάτω στην Κύπρο, τότε ο Γ. Γρ δίνει διαταγή κατάπαυσης του πυρός, με την διαβεβαίωση του Μακαρίου και της Ελλάδας ότι οι Συνθήκες ήταν κάτι το προσωρινό, ένα βήμα προς την Ένωση (αλλά αποδείχθηκε το ‘ουδέν μονιμότερον του προσωρινού’)
Ο Γ.Γρ. δίνει εντολή να παραδοθούν τα όπλα σε συγκεκριμένες εκκλησίες της Κύπρου. Εκεί υπήρξε ένα θέμα, με τους Βρετανούς οι οποίοι δεν θελαν να δώσουν αμνηστία σε καταδικασμένους για δολοφονίες αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Αλλά ο Γ.Γρ έστειλε ένα πολύ συγκεκριμένο τελεσίγραφο «Όλοι θα επιστρέψουνε στα σπίτια τους, ουδείς θα υποχρεούται να δίνει έστω και παρουσία στα αστυνομικά τμήματα. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ θα κατέβουν από τα βουνά και θα βγουν από τα κρησφύγετά τους ένδοξοι, παρελαύνοντες στις πόλεις της Κύπρου»,, έτσι όπως και έγινε. Σύμφωνα με το τελεσίγραφο, έγινε η παράδοση του οπλισμού, και η κάθοδος των αγωνιστών στις πόλεις τους, όπου τους υποδέχθηκε ο κόσμος με χιλιάδες Ελληνικές Σημαίες. Ο Γρίβας τότε, εκείνες τις μέρες πριν αναχωρήσει για την Αθήνα, θα δει τους συναγωνιστές του, τους τομεάρχες της ΕΟΚΑ, τους βασικούς αξιωματικούς της, πολλούς από τους οποίους δεν τους είχε δει καθ’ όλη την διάρκεια του 4ετούς πολέμου. Πολλοί από αυτούς επίσης δεν το είχαν ποτέ δει, αν και εκτελούσαν τις εντολές του με απόλυτη πειθαρχία και εκθέτοντας συνεχώς την ζωή τους σε κίνδυνο. Εκείνη την συνάντηση περιγράφει και ο ίδιος στο ημερολόγιό του, αλλά και άλλοι συναγωνιστές του Μετέπειτα θα τον πάρουνε τα δάκρυα τον στρατηγό εκεί μπροστά στους συναγωνιστές του με την θύμηση αυτών που είχαν συμβεί. Ακολουθεί η επιστροφή του στην Αθήνα [17-3-1959] και τα γεγονότα που είπαμε στην αρχή..
Εντωμεταξύ, ο Μακάριος στην Κύπρο σιγά σιγά στήνει ένα καθεστώς μονιμοποίησης της κατάστασης, θέλει να έχει ένα ανεξάρτητο κράτος δικό του, ένα κράτος που δεν θα λειτουργούσε με δημοκρατικές διαδικασίες Δυστυχώς, αρχίζουν και φυλακίζονται πάρα πολλά μέλη του Ενωτικού Κινήματος στην Κύπρο, γίνονται περίεργες δολοφονίες και διώξεις, αλλά ο Γρ., παρά τις εκκλήσεις των συναγωνιστών του, τους λέει αυτό που έδωσε και με την διαταγή του στην κατάπαυση του πυρός. «Να προσπαθήσουμε να μείνουμε ενωμένοι, να προσπαθήσουν οι Έλληνες να μη διχασθούν, να προσπαθήσουν να κρατήσουν την ομόνοιά τους, προκειμένου να μην δώσουνε πατήματα στον εχθρό».
Το 1964, η Ελληνική Κυβέρνηση, υπό τον Γ.Παπανδρέου, σε συμφωνία με τον Μακάριο, τον αποστέλλει κάτω στην Κύπρο, διοικητή και αρχηγό της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου, και, μαζί με την Ελληνική Μεραρχία, η οποία κατεβαίνει μυστικά, οργανώνει την άμυνα της Κύπρου. Ο ΓΡ και η Ελληνική Μεραρχία κάτω στη Κύπρο ήταν η εγγύηση ότι οι Τούρκοι ποτέ μα ποτέ δεν θα πατάγανε στο νησί. Το 1967 στην Ελλάδα γίνεται το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου. Κάτω στην Κύπρο γίνονται τα επεισόδια της Κοφίνου και αναγκάζεται ο Γρ. να εισβάλει, με σκοπό να καταπνίξει την επανάσταση των Τούρκων. Τότε οι Τούρκοι δίνουν τελεσίγραφο απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο ότι αν δεν αποχωρήσει η Ελλ. Μεραρχία από το νησί και αν δεν φύγει ο Γρ,. θα εισβάλλουν στην Κύπρο εντός 45 ημερών. Τελικά, η Μεραρχία απεχώρησε κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής, συνθήκες. Ο Γρ φθάνοντας στην Αθήνα γράφει σχετικά:
«Χαρά και αγαλλίαση θα επέλθει εντεύθεν : ο Ελληνικός Στρατός, οι συνταγματάρχες, διότι θα τους φύγει ένας μεγάλος πονοκέφαλος, το Κυπριακό. Τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν, θα τα διαθέσουνε για την κοιλιά τους, διότι δεν υπάρχουν για αυτούς πλέον εθνικά ιδεώδη. Διότι θα έχουνε στρατό να κρατούν εις Αθήνας για να τους στηρίζει, διότι φοβούνται την ανατροπή των. Η Κυπριακή κυβέρνησις διότι εξασφαλίζει πλέον ανεξαρτησίαν, το όνειρο του Μακαρίου, να κυβερνάει έναν λαό, τον οποίον κατέστησε τοιούτον μουζίκον. Η Τουρκική Κυβέρνησης, διότι πλέον δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τον στρατόν, τον οποίον οργάνωσε ο Διγενής με τους αξιωματικούς του και την συνδρομήν των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Στεφανόπουλου».
Η αναφορά αυτή του Γρίβα απέναντι στο καθεστώς και στον Μακάριο, ξεκαθαρίζει τουλάχιστον το τι αυτός έζησε και το πώς αυτός είδε τα γεγονότα της αποχώρησης της Μεραρχίας και, φυσικά, με τέτοιες αναφορές, θα τεθεί υπό έναν άτυπο κατ’ οίκον περιορισμό, στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Οι Κύπριοι εδώ που έκαναν κινήσεις διαμαρτυρίας κατά της αποχώρησης της Μεραρχίας, ΑΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑΙ, ως αντικαθεστωτικοί. Ο Γρίβας τότε είπε ότι ο Μακάριος και η στρατιωτική κυβέρνηση. υπογράφουν την θανατική καταδίκη της Κύπρου, με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας Και δυστυχώς το 74 δικαιώνεται πλήρως. Την 1-9-71, ο Γρίβας φεύγει μυστικά για την Κύπρο διαφεύγοντας από την επιτήρηση της χούντας και κάτω ιδρύει την ΕΟΚΑ Β, Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι το οποίο έχει προσπαθήσει η Αριστερά να διαστρεβλώσει. Οι αρχικές κινήσεις της ΕΟΚΑ Β δεν έγιναν με σκοπό να ανατρέψουν τον Μακάριο, αλλά για να τον πιέσουν και να υπάρξει κάποια συνεννόηση, προκειμένου να προχωρήσει το ζήτημα της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.
Πράγματι έγινε μία συνάντηση μεταξύ Γρ. και Μακ. στις 25 – 3- 1972, κάτω από καλές συνθήκες, συμφωνήθηκαν κάποια πράγματα, αλλά, στην συνέχεια, ο Μακάριος όχι μόνο δεν θα τα υλοποιήσει, αλλά θα ενταθούν οι διωγμοί κατά του Ενωτικού Κινήματος. Θα δημιουργήσει το Εφεδρικό Σώμα. φέρνοντας όπλα από την Τσεχοσλοβακία,, μέσα στα οποία όπλα είναι και αντιαρματικα, δηλ άρχισε ο Μακ. να δημιουργεί ένα Σώμα δικό του, το οποίο ήταν έτοιμο να στραφεί κατά της Ελληνικής Φρουράς.
. Ακολούθησαν διωγμοί και βασανιστήρια σε στελέχη του Ενωτικού Κινήματος. Σε αντίδραση, τα αστυνομικά τμήματα, για τα οποία υπήρχαν μαρτυρίες ότι βασανιζόντουσαν αγωνιστές, άρχισαν να ανατινάζονται. Και άρχισε να εξελίσσεται μία κατάσταση περίεργη, μία κατάσταση διχόνοιας που δεν την ήθελε ο Γρ. και δυστυχώς, θα φθάσουμε στις 27 Ιανουαρίου 1973, να πεθάνει σε εκείνο το κρησφύγετο μέσα που είπαμε, με την πίκρα του διχασμού του Κυπριακού λαού, με την πίκρα ότι δεν κατάφερε να δει το όνειρό του, την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα Τρεις μέρες μετά τον θάνατό του, η Κυπριακή Βουλή θα τον ανακηρύξει και εκείνη άξιον τέκνον της πατρίδος της Κύπρου.
Ο Γρίβας ήταν πάντοτε στρατιώτης, πάντοτε διωκόμενος, πάντοτε με το κεφάλι ψηλά και με αυτό που ήθελε να προσφέρει για την πατρίδα, να το έχει επιτελέσει στο ακέραιο. Έφυγε λοιπόν με την συνείδησή του καθαρή, άφησε υποθήκες σε εμάς, με κύρια την υποθήκη του αγώνα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα , έναν αγώνα του οποίου την σημαία θα προσπαθήσουμε να κρατάμε ψηλά. Υπάρχουν συναγωνιστές μας πάρα πολλοί, υπάρχει η Κυπριακή Νεολαία κάτω στην Κύπρο, υπάρχει κραταιό το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, που δημιούργησε ο Γρίβας – Διγενής, για να συνεχίσουν αυτόν τον αγώνα, Και όταν έλθουν εκείνες οι συνθήκες, που ελπίζουμε ότι θα έλθουν,( ή θα τις φέρουμε εμείς) θα γίνει πάλι το όνειρο του Γρ. πραγματικότητα Θα πάμε εκεί πέρα απάνω από τον τάφο του στην Λεμεσό, εκεί έξω από το κρησφύγετο, όπου τον θάψανε, εκεί όπου έμενε στο δωματιάκι κάτω από τον νεροχύτη. Εκεί είναι ο τάφος του και περιμένει να πάμε να του πούμε ότι έγινε το όνειρό του πραγματικότητα ».
Την εκδήλωση έκλεισε ο Πρόεδρος της ‘Χ’ κ. Ιωάννης Γιαννάκενας, με την υπενθύμιση ότι το μήνυμα του Γρίβα Διγενή είναι πάντα «Όρκος απαράβατος, Ένωσις ή Θάνατός» !!!
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Α) Επιστολή – Βεβαίωση Αρχιεπισκοπου Χρυσάνθου
Παραθέτουμε αυτούσιο το ιστορικό αυτό έγγραφο, το οποίο δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Γιώργου Ν. Καραγιάννη, «Η Εκκλησία από την Κατοχή στον Εμφύλιο»:
Αθήνα 2001. σσ. 353-354
«Βεβαίωσις
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος βεβαιοί ότι ο αντισυνταγματάρχης κ. Γεώργιος Γρίβας, αρχηγός της Εθνικής Στρατιωτικής οργανώσεως «Χ» κατά την περίοδο της κατοχής:
1. Ευρίσκετο εν στενή επαφή μετ’ εμού διά την τηρητέαν στάσιν υπό της οργανώσεως «Χ» και ελάμβανε οδηγίας, τας οποίας είχον εξ επαφών μου μετά της εν Καΐρω Ελληνικής Κυβερνήσεως και προς τα οποίας ούτος συνεμορφώθη.
2. Οργάνωσε μαχητικά τμήματα εντός των πόλεων Αθηνών – Πειραιώς και εις τα Περίχωρα, διά δράσιν κατά του κατακτητού και ειδοποίησε τόσο την Ελληνικήν Κυβέρνησιν Καΐρου όσον και το στρατηγείον Μ. Ανατολής, ότι αυταί ήσαν εις την διάθεσίν των δι’ οιανδήποτε αποστολήν.
3. Εξόπλισεν τα τμήματα ταύτα δι’ οπλισμού προερχόμενοι εξ αγοράς διά συλλεγέντων εράνων υπό της εν Αθήναις Εθνικής Επιτροπής.
4. Απέστειλε αξιωματικούς της οργανώσεως δι’ ενίσχυσιν των ανταρτικών σωμάτων Ζέρβα και Ψαρρού.
5. Συνειργάζετο μετά της εν Αθήναις μυστικής αγγλικής υπηρεσίας πληροφοριών «Κόδρος», μετά της οποίας είχον θέσει τούτον εις επαφήν, και εις την οποίαν διέθεσε προσωπικόν εξ αξιωματικών και πολιτών της οργανώσεων διά την συλλογήν πληροφοριών προς όφελος του Στρατηγείου Μ. Ανατολής.
6. Παρέδωσε εις ενταύθα Αγγλικήν υπηρεσίαν διάγραμμα των ναρκοπεδίων των λιμένων Πατρών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, προς αποστολήν τούτου εις το Γενικόν Στρατηγείον Μ. Ανατολής.
7. Ηρνήθη οιανδήποτε συνεργασίαν της οργανώσεως μετά της Κυβερνήσεως Ράλλη, ου ένεκεν αρκετοί αξιωματικοί αυτής εδιώχθησαν. Ο ίδιος δε ο αρχηγός της οργανώσεως, διατεθείς εις τα τάγματα ασφαλείας διά διαταγής της Κυβερνήσεως Ράλλη, δεν συνεμορφώθη προς την διαταγήν ταύτης, εξ ου και εστερήθη των αποδοχών του και εδιώχθη, επιχειρηθείσης μάλιστα υπό της Κυβερνήσεως Ράλλη και της συλλήψεώς του.
8. Λόγω της δράσεώς του ταύτης εδιώκετο απηνώς μετά των κυριωτέρων συνεργατών του υπό των Γερμανών από τον Μάρτιον 1943 μέχρι και της αποχωρήσεώς των εξ Ελλάδος, και
9. Επί παρουσία μου παρεδόθη υπό του κ. Χρήστου Ζαλοκώστα εις τον αντισυνταγματάρχη κ. Γ. Γρίβα, ως αρχηγόν της στρατιωτικής οργανώσεως «Χ», αποσταλέν προς αυτόν τηλεγράφημα εκ Καΐρου υπό του τότε πρωθυπουργού κ. [Γεωργίου] Παπανδρέου έχον ούτως:
«Εθνική Ένωσις απολύτως αναγκαία. Δι’ επίτευξιν σκοπού ωρίσαμενΣτρατιωτικόν Διοικητήν Αττικής. Σας διατάσσομεν εκτελέσητε διαταγάς του, όταν κληθήτε διά στρατιωτικήν ενέργειαν».
Εν Αθήναις τη 14η Ιουνίου 1947
Ο Βεβαιών Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος
Β) Η πρώτη προκήρυξη της ΕΟΚΑ
Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλιπον οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην “Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ”.
Αδελφοί Κύπριοι,
Από τα βάθη των αιώνων, μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν ιστορίαν διά να διατηρήσουν την ελευθερίαν των, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του '21, οι οποίοι μας εδίδαξαν, ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το ΑΙΜΑ. Μας ατενίζει, ακόμη, σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν.
Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν “πολλώ κάρρονες” τούτων.
Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι ΑΔΙΚΟΣ και εν πολλοίς ΑΝΑΝΔΡΟΣ, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσουμε με τα ίδια μας τα ΧΕΡΙΑ και με το ΑΙΜΑ μας.
Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ΨΥΧΗΝ. Έχομεν και το ΔΙΚΑΙΟΝ με το μέρος μας. Γι’ αυτό και θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ
Έλληνες,
Όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνή μας.
Εμπρός! Όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.
Ε.Ο.Κ.Α.
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ
