Ο Justin Rhodes, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, έγραψε ένα άρθρο στο Scientific American, στο οποίο αναφέρει ότι υπάρχει «αυξανόμενος αριθμός ενδείξεων που δείχνουν ότι σκεφτόμαστε και μαθαίνουμε καλύτερα όταν περπατάμε, τρέχουμε, ή κάνουμε κάποιου είδους άλλη σωματική άσκηση», αν και οι λόγοι δεν είναι πλήρως κατανοητοί.
Μια υπόθεση έχει να κάνει με τη ροή του αίματος, λέει ο Rhodes: όταν ασκούμαστε, η αρτηριακή πίεση και η ροή του αίματος εκτινάσσεται σε όλο το σώμα, δηλαδή και στον εγκέφαλο. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου. Ο ιππόκαμπος παίζει πολλούς ρόλους, αν και οι κυρίως αρμοδιότητες του είναι η μάθηση και η μνήμη.
Η άσκηση κάνει τον ιππόκαμπο ιδιαιτέρως ενεργό και ο Rhodes σημειώνει ότι «όταν οι νευρώνες σε αυτό το σύστημα ενεργοποιούνται, η έρευνα δείχνει ότι η γνωστική μας λειτουργία βελτιώνεται». Όμως για να ωφεληθούμε από την άσκηση πρέπει να είναι κάτι επαναλαμβανόμενο, μια δημιουργική συνήθεια.
Τα πνευματικά και συναισθηματικά οφέλη της άσκησης συσσωρεύονται, αλλά υποχωρούν γρήγορα. Πρόκειται για ένα pattern που ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις: η τακτική άσκηση, σε σχέση με πολύ έντονη σποραδικά, είναι πιο ευεργετική για την διανοητική και σωματική υγεία.
