Του Δημήτρη Φανού
Δυστυχώς, η φυλή των τσιγγάνων, έρχεται σήμερα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, για έναν λόγο που κανείς από τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα συμπατριωτών μας δεν θα αισθάνεται συμπάθεια για το ζεύγος των ομοφύλων τους.
Τι γίνεται, τελικά, με τους τσιγγάνους;
Είναι η ρομαντική φυλή που με τη μουσικότητα αλλά και τον τυχοδιωκτισμό τους, τη γραφικότητα αλλά και τον άγαρμπο παρορμητισμό τους, κατορθώνουν συχνά να μας αποσπούν τη συμπάθεια, αλλά και ενίοτε να μας εκνευρίζουν, μ' έναν αθώο τρόπο, όπως θα μας ας πούμε θα μας εκνεύριζε ένα επιπόλαιο παιδί;
Είναι, σίγουρα και αυτό.
Είναι, όμως, και κάτι άλλο…
Είναι η φυλή, κάποιοι γονείς της οποίας δε διστάζουν να βάζουν τα παιδιά τους από νηπιακή ηλικία στο μεροκάματο… Και μάλιστα, σε ένα αναξιοπρεπές για τους ίδιους τους γονείς, μεροκάματο. Της επαιτείας, των φαναριών, του χαρτομάντιλου και του λουλουδιού…
Είναι η φυλή, ομάδες της οποίας αποψιλώνουν επαγγελματικά, ολόκληρες εκτάσεις δασών κάθε χρόνο για να μονοπωλήσουν την ξυλεία μη αφήνοντας κανέναν άλλον να πλησιάσει στο περιζήτητο (ειδικά τους τελευταίους χειμώνες της κρίσης), προϊόν. Ούτε καν κάποιους δήμους όταν τόλμησαν να διεκδικήσουν μερίδιο από την έτσι κι αλλιώς παράνομη ξυλεία. Πρόσφατα, μάλιστα, κάπου στην Κορινθία, απείλησαν και δασοφύλακες όταν οι τελευταίοι τόλμησαν να τους ελέγξουν.
Είναι η φυλή όπου την τελευταία δεκαετία ''υποδέχεται'' καθημερινά σε καταυλισμούς της, νεαρά παιδιά και κυρίως βαποράκια, για να τους 'σπρώξουν'' στη χονδρική, το λευκό θάνατο…
Είναι η φυλή, κάποιες λίγες οικογένειες της οποίας, σε γειτονιές όπως το Μενίδι, τα Άνω Λιόσια και αλλού, υψώνουν κανονικές επαύλεις, σε χρόνο μηδέν. Πολυτελέστατα σπίτια με κάθε άνεση.
Κυκλοφορούν αυτοκίνητα πανάκριβα και μάλιστα πάνω από ένα η κάθε οικογένεια απ' αυτές.
Ποιος, άραγε, αρμόδιος κρατικός φορέας εξέτασε ποτέ το ''πόθεν'' αυτών των περιουσιακών στοιχείων;;
Ίσως κάποιοι αναγνώστες, ξαφνιαστούν μ' αυτά που διαβάζουν… Σίγουρα, όμως, οι κάτοικοι των εν λόγω περιοχών, αλλά και η Ελληνική Αστυνομία, καθόλου. Τα γνωρίζουν πολύ καλά. Τα έχουν μέσα στην καθημερινότητά τους…
Είναι η φυλή, πολλές από τις οικογένειες της οποίας, δεν αφήνουν σκοπίμως τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο μόνο και μόνο για να τα εκμεταλεύονται βάζοντάς τα να δουλεύουν.
Παρ' ότι κατορθώνουν και παίρνουν πολλές φορές δάνεια για να χτίσουν το σπίτι τους και να εκσυγχρονίσουν το νοικοκυριό τους, εκείνοι επιμένουν να διαβιούν, βυθισμένοι στη μιζέρια και τη τεχνητή-κάποιες φορές-φτώχεια τους…
Τα παραπάνω, φυσικά και δεν αφορούν τις χιλιάδες αγωνιστές και τίμιους βιοπαλαιστές της φυλής των Ρομά και φυσικά η ευθύνη για την περιγραφόμενη κατάσταση πρέπει να αναζητηθεί κάπου στις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς, που στέκονται απαθείς και απλοί παρατηρητές του φαινομένου. Χωρίς ίχνος μέριμνας και σπουδής προκειμένου οι άνθρωποι αυτοί, να μορφωθούν, να κοινωνικοποιηθούν και τελικά να ενσωματωθούν.
