- Advertisement -
Του Δημήτρη Φανού
Mία κακή είδηση που κάποιοι φοβούνταν από καιρό, έρχεται να επιβεβαιώσει ένα τεταμένο έως και εύφλεκτο πολιτικό κλίμα, το οποίο πλέον δεν επιτρέπει εφησυχασμούς, προχειρότητα δηλώσεων, ή πολιτικούς παρορμητισμούς.
Δύο νεαρά παιδιά που πρόσκειντο στην Χρυσή Αυγή, έπεφταν νεκρά, την Παρασκευή το βράδυ, από μαφιόζικο χτύπημα αγνώστων οι οποίοι ακόμα αναζητούνται.
Η είδηση αυτή μαζί με το φυσικό βάρος οδύνης που κουβαλάει και το οποίο σόκαρε οποιονδήποτε δέκτη της στο πρώτο άκουσμά της, σηματοδοτεί και την ανάγκη για πολιτική, θεσμική και κοινωνική επαγρύπνιση.
Μένοντας στις κοινωνικές αντιδράσεις, εκείνο που προσφέρεται αλλά και χρήζει παρατήρησης και διερεύνησης, είναι ο χειρισμός του ζητήματος από τα ΜΜΕ και οι εκφράσεις του κόσμου στα sosial media.
Προσωπικά, παρηγορήθηκα αρκετά όταν είδα τα κανάλια να ασχολούνται στο μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού δελτίου τους για τέσσερις τουλάχιστον μέρες μετά, με το θέμα της διπλής δολοφονίας.
Ήταν αυτό που αναλογούσε στο έργο τους έχοντας να κάνουν με μια τέτοια δολοφονία και μάλιστα διπλή.
Εκτός αυτού, στέρησαν, έτσι, το δικαίωμα σε κάποιους στρατοπεδοποιημένους καλοθελητές της ακροδεξιάς, αλλά και τους αδιαφόρου προέλευσης προβοκάτορες, χομπίστες η επαγγελματίες, να κάνουν παιχνίδι…
Φυσικά, δεν έλειψαν και κάποιες ευτυχώς ελάχιστες ''νησίδες'' τεχνητής ψευτοαμφισβήτησης του δεδομένου ότι ανεξαρτήτως πού ανήκουν τα δύο παιδιά-θύματα, ήταν δύο νεαρά παλικάρια και η άδικη απώλειά τους, ήταν και συγχρόνως, απάνθρωπη.
Ακούστηκε, ας πούμε η ερώτηση σε συγγενή θύματος και στο πλαίσιο πάνελ, το ερώτημα ''ήταν καλό παιδί;'' και κάτι τέτοια εντελώς αχρείαστα, όσο μάλιστα αχρείαστα ήταν και στην περίπτωση του Φύσσα, για τον οποίο ποτέ δεν ακούστηκε μία τέτοια ερώτηση.
Πάμε, τώρα, στα sosial media, τα οποία έχουν και τον πρώτο λόγο, πλέον, στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης της κοινής γνώμης, απέναντι σε κορυφαίου ενδιαφέροντος θέματα, όπως το συγκεκριμένο.
Δυστυχώς, εκτός από την φυσιολογική, ανθρώπινη πλευρά, δεν έλειψε και η άλλη… Η ακραία, ή η δήθεν ψυχρή πολιτικά, αλλά και η αντίθετη. Η υπερβολική και παράφορη.
''Τα ξένα ΜΜΕ έγραψαν για νεκρούς νεοναζί, ενώ για τα ελληνικά ΜΜΕ τα δύο θύματα έγιναν τα παιδιά ή τα παλικάρια'',, θα γράψει κάποιος που ανήκει στον παραδοσιακά αριστερό χώρο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση αποφασίζει να χρωματίζει ακόμα και τον θάνατο ανάλογα με τις πολιτικές επιλογές δύο ανθρώπων.
Κάποιοι άλλοι, κριτίκαραν δήθεν εξ' αριστερών, ακόμα και τα λεχθέντα εκ μέρους γονιών κάποιοι εκ των οποίων έσπευσαν να αποσύρουν τη ρετσινιά του φασίστα από τα παιδιά τους. Πολύ φυσιολογικό κατά την άποψή μου, είτε είχαν δίκιο,. είτε δεν είχαν.
Από την αντίθετη πλευρά, τώρα, δεν έλειψαν και οι συνήθεις δακρύβρεχτοι εργολάβοι συναισθήματος, που μόνο τους νεκρούς δεν αντιπροσωπεύουν και ο,τι μάλλον θα ήθελαν να εκφράσουν αυτοί αν μπορούσαν.
Μέχρι και τον …κομμουνιστή Μίκυ Θεοδωράκη επιστράτευσαν για να συνθέσουν το ''απαιτούμενο'' φορτισμένο συναισθηματικά βίντεο… δίνοντας στους ''αντίθετους'' λαβή για τα αντίστοιχα γνωστά αριστερά, ειρωνικά σχόλια…
Δεν θα ξεχάσω, επίσης, λίγο μετά την τραγική είδηση, την κραυγή συναδέλφου, η οποία αναφώνησε σα να περίμενε να πάρει τη ρεβάνς της;..''Για να δούμε, τώρα, θα βγουν κι εδώ όλοι να καταδικάσουν, όπως έκαναν και με το Φύσσα;'',
Αλλά τι λέω; Την αντιπροσωπευτικότερη των αντιδράσεων στις οποίες είναι αφιερωμένο το σημερινό άρθρο, προσωπικά την είδα από έναν γνωστό δημοσιογράφο. Το Γιάννη Λοβέρδο…
Ο συγκεκριμένος, διερωτήθηκε σε ανάρτησή του στο fb: ''Αυτοί δεν είναι εγκληματίες; Η ιδεολογία αυτών που έκαναν την εγκληματική ενέργεια, δεν πρέπει να απαγορευτεί;''
Νομίζω ότι η καλύτερη διαπόμπευση αυτού του τύπου, είναι η διασπορά της εν λόγω άποψής του…
- Advertisement -
