ή με αφορμή την εκλογή στον Θρόνο της Ιεράς Αρχ. Αμερικής του από Προύσης κ. Ελπιδοφόρου «μικρά εξομολόγηση»…
του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
διευθυντή έκδοσης της Πρωινής
ΜΕΡΟΣ Β. Έτσι, σιωπηρώς, ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα της Ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ και ειδικότερα στην ΝΥ που αποτελούσε και θα αποτελεί για αρκετό καιρό ακόμα το κέντρο λήψης αποφάσεων επί πολλών ζητημάτων, αφήσαμε τον ρόλο του κυρίου αρθρογράφου μας και πάλι σιωπηρώς, αθρόρυβα, και κυρίως χωρίς να του το «πουλήσουμε», και χωρίς εκδούλευση, αφήσαμε τον ρόλο αυτό, σε ένα, πράγματι έντιμο και ομολογουμένως καλών προθέσεων, Ομογενή και ζηλωτή Πολίτη της Ομογένειας. Έναν άνθρωπο, που από προηγούμενα, ασήμαντα “επεισόδια” γνωρίζαμε από τις παρέες και τους ομογενείς που “εκτιμά” και εμπιστεύεται την κρίση τους, δεν υπήρχε καμία χημεία. Μα καμία καθώς και στην περίπτωση αυτή του καλού μας φίλου, ισχύει το σοφό “δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι” και έτσι πράγματι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το απόφθεγμα βρήκε την επιβέβαιωση του.
ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΕ…
Έτσι με τον καιρό, μετά από διαδοχικά “μικρά” επαναλαμβάνω άνευ σημασίας περιστατικά, ούτε καν “επεισόδια” στα οποία ουδεμία εμπλοκή είχε ο καλός μου φίλος, αλλά παρ όλα αυτά “αποδέχονταν” α πριόρι, ύβρεις..κατηγορίες…λάσπη…συκοφαντείες για ομογενείς που είχαν σπιλωθεί, η περίπτωση του Μανόλη Λαμπράκη ήταν μια εξ αυτών, υπήρξαν όμως και άλλα παρόμοια περιστατικά, με τα οποία και μόνον πουν ταυτίζονταν με πρόσωπα γγονότα και καταστάσεις για τα οποία είχε και εξακολουθεί να έχει βαθιά -βαθύτατη- άγνοια, επίσης ουδέποτε του ελέχθη παρόλο που φιλοξενούταν με άρθρα γνώμης, -ΟΧΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ ΑΥΤΟ- στις σελίδα της Π ο καλός μας φίλος…
Το πρόταγμα όμως – όπως θα εξηγήσω ήταν η κοινή αγωνία για το μέλλον της Ελληνικής κοινότητας. Έτσι παραμερίζονταν όλα τα άλλα, μικρό ελατώματα, του χαρακτήρος του, αι προτάσσονταν το κοινό συμφέρον. Και το κοινό συμφέρον είναι ότι υπάρχει μια ακόμα, ,εσα στις πολλές, καθαρή φωνή.
‘Ετσι, αυτό προκρινάμε εδώ στην Π ήταν, ότι παρά τις σχέσεις και τις φιλίες που είχε, άξιζε να υπάρχει μια ακόμα πένα που στα γενικότερα ζητήματα της ομογένειας και του Ελληνισμού, υπήρξε μια άτυπη συμφωνία. Καθώς επαναλαμβάνω, παρά την άγνοια πολλών ζητημάτων που έχει, πρόκειται, έτσι νομίζουμε, για
Άνθρωπο με ήθος. Με συνέπεια. Με κοινές αγωνίες. Δεν θα αναφέρω καν το όνομα του, δεν χρειάζεται. Άνθρωπο του οποίου τα άρθρα αναδημοσιεύαμε όσο καιρό τουλάχιστον είναι online η ιστορική έκδοση της Πρωινής. Άρθρα τα οποία μετά από μια συγκεκριμένη, για εμάς ακατανόητη, συμπεριφορά, κάτι που κάμω για πρώτη φορά στα 38 έτη συναπτής επαγγελματικής πορείας, αναγκαστήκαμε να αποσύρουμε εντελώς από τον ιστό της Πρωινής. Άρθρα που γράφοταν για άλλο τοπικό έντυπο της ΝΥ, εν τούτοις με συνέπεια εδώ και σχεδόν δυο έτη, και κάτι παραπάνω, το ίδιο φιλόξενοι προς το ίδιο πρόσωπο, ήμασταν και στο GreekAmericanNewsAgency, δίδαμε Βήμα και Λόγο, στον ίδιο, όντως ευηπόλυπτο φίλο μας… Με το που τα έστελενε τα κείμενα του, όπως τα στέλνει και αλλού, αλλά μόνον η Π τα αναρτούσε, αμέσως η συντακτική ομάδα είχε σαφή οδηγία να αναρτώνται αμέσως. Χωρίς έστω έναν άλλο τίτλο. Χωρίς lead. Αναρτώνταν όλα! Χωρίς καμία απολύτως υποχρέωση…
Είτε συμφωνούσαμε στα περισσότερα οφείλω να πω, είτε σε κάποια άλλα διαφωνούσαμε, και ως ομάδα αλλά και προσωπικά, λόγω διαφορετικής προσέγγισης των πραγμάτων και εκκινούντες φυσικά από διαφορετικές αφετερίες, διαφορετική κουλτούρα εντελώς άλλο ήθος και παντελώς άλλο πνεύμα γραφής -θα εξηγήσω επαρκώς και σε θεωρητική βάση και ίσως κουραστηκά εξαντλητικά αλλά παρακάτω εξηγώ τις διαχωριστικές μας γραμμές και επακριβώς τι εννοώ- ,
εν τούτοις ανα-δημοσιεύαμε τα κείμενα του καθώς στο βασικό πνεύμα και πρόταγμα τους υπήρξε επί της αρχής μια συμφωνία. Πέρα από την βασική αρχής της Ελευθερίας λόγου, υπήρχε και μια περιμετρική «συμφωνία» στα κεντρικά ζητήματα, της Ομογένειας, και κοινές συναντιλήψεις αλλά ποτέ πλήρης ταύτιση, καθώς εκ μέρους μας, πάντα πέρα από την έστω και σκληρής, ποτέ όμως χυδαίας ή ιδιοτελούς κριτικής, υπήρχε και η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων επί σειρά ετών, και επί πολλών και διαφορετικών ζητημάτων.
Και όταν εννοώ εκ μέρους μας δεν εννοώ αυστηρά από τον γράφοντα, αλλά από άλλους στενούς φίλους και συνεργάτες με τους οποίους μας ένωνε και συνένωνε η κοινή αντίληψη και συν αντίληψη για την επίλυση ουσιοδών προβλημάτων. Εξ ου και το απόσταγμα αυτής της κοινής συναντήληψης επιχειρήθηκε να αρθρωθεί σε δημόσιο Λόγο και οργανωμένα στο συνέδριο που θέλησε και ανέλαβε να οργανώσει η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων με «ψυχή» τον αείμνηστο Δημήτρη Δημητρίου, επί προεδρίας Νικολάου Διαμαντίδη, 2006-2007, τον μεγάλο Ευεργέτη της Ομογένειας Βασίλειο Σταθάκο, τον καθηγητή Νικόλαο Γεωργαντζά, τον Θεόδωρο Παυλάκο, τον Μιχάλη Τραχανή, τον Φίλιππα Κρίστοφερ, τον Πανίκο Παπανικολάου, τον Γιώργο Αλμυρούδη (ποιους να πρωτοθυμηθώ;;) και 100αδες άλλα έμπειρα και πεπειραμένα ιστορικά στελέχη της οργανωμένης ελληνικής κοινότητας.
Σε Σικάγο, Βοστώνη, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια. Μια κοινή μεγάλη, μεγαλυτέρα ποτέ δεν υπήρξε ούτε στο παρελθόν ούτε στα χρόνια που επακολούθησαν και ας γράφονται ανοησίες, μια τεράστια εθνική προσπάθεια με στόχευση, σχέδιο, στρατηγική.
Με προετοιμασίαα πολλών μηνών που βρήκε την υσπτήριξη στα Πρόσωπα της Ελληνικής και Κυπριακής Πολιτείας των Προέδρων της Δημοκρατίας Ελλάδος, Κάρολου Παπούλια, και Κύπρου, και του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου, του Έλληνα Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ο οποίος για αυτή ακριβώς την προσπάθεια, είχε εξουσιοδοτήσει τον στενό και έμπιστο του συνεργάτη ακαδημαϊκό καθηγητή κ. Μακρυδημήτρη και 10αδες επιστήμονες υψηλότατου και διεθνούς κύρους και παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως ο καθηγητής και πρώην πρύτανης του Παντείου Γεώργιος Κοντγιώργης. Και 100αδες άλλοι από όλη την ομογένεια.
Μια κοινή μεγάλη παν εθνική προσπάθεια που θα άλλαζε εκ βάσεως τα δεδομενα αλλά και θεσμικά τα σαθρά ανυπαρκτα θεσμικά θεμέλεια της οργανωμένα ανοργανωτης ομογένειας. Μια προσπάθεια που όμως τορπιλήθηκε , από τα ίδια γνωστά κέντρα. Την Οικογένεια Μπακογιάννη. Τον Αντώνη Διαματάρη, τον Πέτρο Γαλάτουλα τον Γεώργιο Γεωργόπουλο, λυσαλαία από γνωστά κέντρα και απόκεντρα της διαπλοκής, μικρά και μεγάλα, τον Απόστολο Ζουπανιώτη(με ύπουλο πάντα τρόπο…) και φυσικά ιθύνοντα νου τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και πολλά άλλα μικρά και ιδιοτελή ευτελή προσωπαγή συμφέροντα που λυμαίνονται την ομογένεια. 10ετιες τώρα. Κατηγορηθήκαμε. Λασποθήκαμε λοιδορηθήκαμε. Το αποτέλεσμα; Απογοήτευση. Πικρία. Απομάκρυνση. Ξεσηκώθηκε το σύμπαν για να μη γίνει αυτό το συνέδριο! Ενώθηκαν αντίρροπες δυνάμεις και συμφέροντα. Άνθρωποι που ούτε καν καλημέρα δεν έλεγαν επί 10ετιες μεταξύ τους. Και τι δεν έγινε όσπου ένα πρωί ήρθε το περίφημο χαρτί της κας Ντόρα Μπακογιάννημ Υπουργός Εξωτερικών τότε δια του Υφυπουργού της Θεόδωρου Κασσίμη και τα τίναξε όλα στον αέρα! Και εδώ σταματώ! Όλα τα υπόλοιπα αποκαλύπτονται σε αυτό το τρίτομο έργο που ετοιμάζεται εδώ και μια 10ετια τώρα. Αθόρυβα. Έργο που περιλαμβάνει στοιχεία. Αποδείξεις και ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν τον ρόλο αρκετών που βρίσκονται εν ζωή. Κάποιοι έχουν φύγει… αλλά είχαν γνώση οι φύλακες και πρόλαβαν και πήραν την μαρτυρία τους…. επί της υπόθεσεως αυτής.
Όλα αυτά και δεκάδες άλλα γεγονότα καθόρισαν την επέκεινη στάση μας από τον Δεκέμβριο του 2013. Και έτσι επήλθε η σιωπή…
Ωστόσο πάντα δίναμε λόγο και βήμα σε άξια και ικανά στελέχη της Ομογένειας. Με κύρος. Με ήθος. Ανθρώπους με συνέπεια. Λόγω και Έργω. Οπως το ίδιο συνέβη για 100αδες συνεργάτες μας από το 2003 που άνοιξε η διαδικτυακή έκδοση του GreekAmericanNewsAgency είτε ως blog είτε λίγο αργότερα ως web page. Μια ελεύθερη Πύλη Λόγου και Διαλόγου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ αύριο το επόμενο…
