Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο
Εκ πεποιθήσεως και συνεπώς λόγω της ιερατικής του φύσεως βρίσκεται σε καθημερινή επαφή με τα επουράνια, ωστόσο διατηρεί μια διττή και δημιουργική προσωπικότητα, δεδομένου ότι ως άνθρωπος είναι προσγειωμένος στην γήινη πραγματικότητα, αφουγκραζόμενος τα σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες σε διεθνή κλίμακα.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος, μίλησε εφ’ όλης της ύλης στον Κώστα Πρώιμο, σε μια επίκαιρη και πολυδιάστατη συνέντευξη…
Κώστας Πρώιμος: Αρκετοί Ταγοί αυτές τις ημέρες, δηλώνουν ότι οι άνθρωποι που στοιβάζονται στα Ελληνοτουρκικά σύνορα είναι εισβολείς, άλλοι λένε ότι πρόκειται για κατατρεγμένους και δυστυχισμένους… Ποια είναι η θέση σας;
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Είμαι πάρα πολύ προβληματισμένος με τα όσα συμβαίνουν, σίγουρα οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που λόγω των αντίξοων συνθηκών στις χώρες τους αναζητούν τα στοιχειώδη, ένα καλύτερο μέλλον… Από τις συναντήσεις μου με τους πρόσφυγες που βρήκαν καταφύγιο στην Αργολίδα, διαπίστωσα πως στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι σοβαροί και οικογενειάρχες, καταδιωγμένοι, με πολλά συγγενικά θύματα λόγω των πολέμων..
Αυτό βέβαια δεν ισχύει και για όλους… Είναι όμως ένα πρόβλημα για το Κράτος, διότι δεν μπορεί να υποδεχτεί και να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο προσφυγικό κύμα, ενώ είμαστε και απομονωμένοι ως χώρα – πρώτο πέρασμα. Η Ευρώπη δεν σηκώνει το βάρος το οποίο της αναλογεί. Δεν θα ήθελα να υπεισέλθω περαιτέρω σε ζητήματα της πολιτικής, γιατί δεν τα γνωρίζουμε… Είμαι αυτές τις ημέρες αρκετά ανήσυχος, γιατί ο γείτονας μας εκμεταλλεύεται καταστάσεις, ίσως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει τον εξωθούν να ανοίξει πολλαπλά μέτωπα, δεν μπορώ να μην αντιμετωπίζω ως χριστιανός τους ανθρώπους με μια συμπάθεια, όμως το συγκεκριμένο είναι ένα θέμα στο οποίο θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις η Πολιτεία. Ως προς τους πρόσφυγες της Περιφερειακής μας Ενότητας, ως Επίσκοπος είχα καθήκον να τους επισκεφτώ και να κάνω και κάτι παραπάνω αν μπορώ…”
Κώστας Πρώιμος: Υποτίθεται πως το “αγαπάτε αλλήλους” που δίδασκε ο Ιησούς, συνθέτει μια από τις δομικές αξιώσεις της Εκκλησίας…
Όμως μια σημαντική μερίδα του κόσμου δείχνει να το ξεχνά, με αποτρόπαιες πράξεις και δηλώσεις…
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Κοιτάξτε, η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος είναι φοβισμένος. Φοβάται την εισβολή του Ισλάμ, τους Τζιχαντιστές, την αλλοίωση του πληθυσμού, δεν μπορώ να τα παραβλέψω όλα αυτά, αλλά δεν θα αφήσω, δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να την “πληρώσει” ο κατατρεγμένος και ο αθώος…”
Κώστας Πρώιμος: Παρατηρείται ενδεχομένως ως γνώρισμα των χαλεπών καιρών που διανύουμε και μια έξαρση της ομοφοβίας.
Πρόκειται για ένα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα, ειδικά στην νευραλγική νεαρή ηλικία. Ποια θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση της Εκκλησίας στους εφήβους που είναι ομοφυλόφιλοι;
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Είναι ένα θέμα που το θέτουν πολλές φορές τα παιδιά στα σχολεία. Δυστυχώς, μιλάμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν μας τους ίδιους τους ανθρώπους αυτούς, τον πόνο τους και τα προβλήματα τους, ίσως και οι ίδιοι να επιδιώκουν χωρίς να το ξέρουν, το θέλουν – δεν το θέλουν, να γίνουν μια ειδική κάστα και να απομονωθούν. Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες την ομοφυλοφιλία κανείς δεν την επιλέγει, παρά δημιουργείται κατά τα παιδικά χρόνια με αιτία συνήθως μια δυσλειτουργική οικογένεια και εν συνεχεία εκδηλώνεται κυρίως στα χρόνια της εφηβείας. Η Εκκλησία θα πρέπει να τους αγκαλιάζει όπως όλους τους ανθρώπους, δεν ευθύνονται για αυτό που είναι, η Εκκλησία υποστηρίζει ότι φέρω ευθύνη όχι για αυτό που είμαι, αλλά για αυτό που κάνω, με ό,τι συνεπάγεται. Δεν σας κρύβω ότι ακούγονται ακραίες φωνές και από τη μια πλευρά και την άλλη, έχω εξομολογήσει πολλούς οι οποίοι κρύβουν αβάσταχτο πόνο. Δεν χρειάζεται εμείς να τους προσθέσουμε περισσότερο πόνο, είναι και αυτοί παιδιά του θεού, από κει και πέρα έχουν την ευθύνη της ζωής τους. Πολλοί όμως κολλάνε μόνοι τους την ταμπέλα είμαι ομοφυλόφιλος, βυθίζονται σε έναν χαρακτηριστικό εγωκεντρισμό ενώ διαθέτουν κλίσεις και ταλέντο σε πολλούς τομείς, που οδηγούν στην εξωστρέφεια.”
Κώστας Πρώιμος: Οι Ποιμένες της Εκκλησίας υποστηρίζουν ακράδαντα ότι οι ιοί δεν μεταδίδονται με την Θεία Κοινωνία, σε αντιδιαστολή με την λογική βάσει της οποίας αυτή την ομιχλώδη περίοδο, λόγω της εξάπλωσης του Κορωνοϊού απαγορεύονται με πολιτικές αποφάσεις σταδιακά οι συναθροίσεις και πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις… Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Εγώ δεν πιστεύω ότι ο Χριστός κολλάει μικρόβια. Όμως είναι καθαρά θέμα Πίστεως. Αν κάποιος δεν πιστεύει ότι κοινωνάει με το θεό, τότε δεν υπάρχει λόγος να το κάνει. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη και σε περιόδους μη έξαρσης ιώσεων και επιδημιών, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να Κοινωνήσουν για να μην κολλήσουν κάποια ασθένεια. Εμείς δεν θέλουμε να εκβιάσουμε την διαδικασία της Θείας Κοινωνίας. Όποιος θέλει έρχεται. Πάντως θα σας αναφέρω ένα περιστατικό στο Σισμανόγλειο, γιατί μεγάλωσα στο Μαρούσι, που ελάμβαναν την Θεία Κοινωνία φυματικοί και ακολουθούσαν νοσηλευτές. Και αν θέσουμε υπόψην μας ότι η Θεία Κοινωνία καταλήγει σε εμάς τους παπάδες, θα έπρεπε να έχουμε γίνει αποδέκτες χιλιάδων ασθενειών…”
Κώστας Πρώιμος: Οι υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες θα ευνοούσαν τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας; Και δεν εννοώ με έναν τιμωρητικό τρόπο απέναντι στην Εκκλησία. Όμως φερειπείν ως μια συνέπεια της εν λόγω πράξης, ο αναδασμός γης, η αναδιανομή πλούτου, δεν θα ανακούφιζαν φτωχούς και ακτήμονες;
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Είναι πράγματι ένα μεγάλο θέμα, για μένα ο Διαχωρισμός ήδη είναι υπαρκτός. Εάν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι δεν θέλουν τον ιερέα να τελεί σε μια γιορτή δοξολογία, ας το εφαρμόσουν, δικαίωμα τους…Το ανωτέρω ζήτημα επικεντρώνεται περισσότερο γύρω από την μισθοδοσία και την περιουσία της Εκκλησίας. Εδώ διατηρείται ένας μύθος. Πράγματι, από την Επανάσταση και μετά η Εκκλησία της Ελλάδας διέθετε μια πολύ μεγάλη ακίνητη Περιουσία. Από ό,τι ξέρω το 96% αυτής έχει ήδη δοθεί. Το ερώτημα μου όμως έχει να κάνει σχετικά με τον τρόπο της αξιοποίησης της παραχωρηθείσας περιουσίας, η οποία δεν πήγε σε χέρια ακτημόνων, ούτε αγροτών, αλλά αλλού. Ας το ψάξει κανείς και θα το διαπιστώσει. Υπάρχουν ντοκουμέντα. Γνωρίζω ουκ ολίγες περιπτώσεις. Αν θέλει η Πολιτεία ας προχωρήσει σε έναν έντιμο χωρισμό. Η συμφωνία λοιπόν έλεγε ότι παίρνουμε την περιουσία την παραχωρούμε στους άκληρους και τους φτωχούς και αναλαμβάνουμε ως Κράτος τη μισθοδοσία του Κλήρου… Δεν ζητιανεύουμε ως Εκκλησία. Είναι υποχρέωση του Κράτους, δυστυχώς ακούγεται μόνο η μια πλευρά. Όμως στην πραγματικότητα είμαστε ήδη χωρισμένοι. Βέβαια βγαίνουν ορισμένοι και από τις δύο τις πλευρές και λένε τα δικά τους, εντάξει μια δημοκρατική χώρα είμαστε και ακούγονται όλα, αν και όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης και εξουσίας θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί ως προς τις διατυπώσεις τους… Εγώ με τις ακραίες φωνές και λογικές δεν συμφωνώ και το ξέρετε.”
Κώστας Πρώιμος: Υπάρχουν κάποιες προτεραιότητες εφέτος για την Μητρόπολη Αργολίδας ως προς το Έργο της;
Μ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Θα σας πω ξεκάθαρα πως οι οικονομικές δυνατότητες της Μητρόπολης Αργολίδας είναι μηδαμινές, αφού τα έσοδα μας είναι πενιχρά και προέρχονται μόνο από τις Ενορίες, αυτή τη στιγμή η Επισκοπή δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο. Μετά δυσκολίας δυνάμεθα να ανταπεξέλθουμε στα βασικά μας λειτουργικά έξοδα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις ιδίας οικονομικής συνδρομής τις οποίες δεν δημοσιοποιούμε για ευνόητους λόγους, οι ανάγκες του κόσμου είναι μεγάλες, σε αρκετές οικογένειες λείπουν καθημερινά ακόμη και βασικά αγαθά, για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Εμείς όπου κρίνουμε παρεμβαίνουμε και βοηθάμε, αλλά εμφανίζονται και πάρα πολλοί που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και την συμπόνια του κόσμου. Έχουμε δημιουργήσει και ένα Σύλλογο τον Άγιο Λουκά με εθελοντές και παρέχουμε κάθε δυνατή στήριξη όπου χρειάζεται. Επίσης διατηρούμε και μια δομή σίτισης σε καθημερινή βάση. Ωστόσο πάσχουμε από υλικοτεχνικές υποδομές, ενώ έχουμε τόσους πολλούς εθελοντές οι συνθήκες είναι τραγικές και δεν μπορούν να δουλέψουν όπως πρέπει…Προσωπικά, με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο χώρος των νέων παιδιών, γιατί τα σημερινά παιδιά έχουν τα πάντα, αλλά δεν έχουν την πνευματική κατάρτιση, είναι κορεσμένα από φαγητό, αλλά ταλανίζονται από την πνευματική ασιτία… Δημιουργήσαμε δύο Κέντρα Νεότητας, όπου τα παιδιά μας έρχονται, διασκεδάζουν, κοινωνικοποιούνται. Το μεγάλο μας όνειρο είναι οι κατασκηνώσεις σε συνεργασία με τον Δήμο Άργους – Μυκηνών, πιστεύω ότι παρά τα οικονομικά προβλήματα εφέτος θα είναι έτοιμες και θα πραγματοποιήσουμε σε κάποιο βαθμό τα προγράμματά μας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
