ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ.
Η Ελληνική Κοινότητα της Νέας Υόρκης με ειλικρινή αλλά και σιωπηρή σεμνή, όπως σεμνός και λιτός υπήρξε και ο ίδιος, οδύνη, αλλά και με μεγάλο σεβασμό “άκουσε” την θλιβερή είδηση για την μεγάλη απώλεια του αληθινού αθόρυβου και άοκνου εργάτη και Πραγματικού Ευπατρίδη, Χιώτη στην Καταγωγή, Μιχάλη Χαλκιά. Ο Επιχειρηματίας με μια ζωή κυριολεκτικά “σαν ταινία” υπήρξε από μικρό παιδί αγωνιστής και μαχητής της Ζωής από τα πρώτα κιόλας νηπιακά του χρόνια όπως θα δούμε στο αφιέρωμα που ακολουθεί με αρκετές ανέκδοτες πτυχές της πολυκύμαντης ζωής του όπως ο ίδιος μας διηγούνταν στις ατέλειωτες μα και γεμάτες διδάγματα -ζωής – συναντήσεις μας τα τελευταία χρόνια. Υπήρξε ως την τελευταία στιγμή της ζωής του μεγάλος εραστής των Ελληνικών Γραμμάτων, ενίσχυε δηλ. εμπράκτως και χωρίς τυμπανοκρουσίες τα ελληνικά σχολεία της περιοχής του όπου υπήρχε διαπιστωμένη ανάγκη. Ήταν Άνθρωπος των Τεχνών και λάτρης της μεγάλης του Αγάπης του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού και της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας. Η θλιβερή είδηση για τον χαμό του επιχειρηματία αείμνηστου Μιχάλη Χαλκιά βύθισε στο πένθος όχι μόνο την Οικογένεια του, τους Φίλους αλλά και το προσωπικό, του Grand Prospect Hall που για τον Μιχάλη Χαλκιά ήταν όλοι τους σαν παιδιά και αδέλφια του από τον νεότερο υπάλληλο ως τον αρχαιότερο τον καλό του φίλο Καρμέλο. Ο Μιχάλης Χαλκιάς, αν και είχε υποκείμενο νόσημα, εν τούτοις έφυγε νικημένος από βαριά πνευμονία που του προκάλεσε ο ιός Covid 19. Παρέδωσε Πνεύμα και Ψυχή αφήνωντας την τελευταία πνοή στις 5:45 τ.ω. Νέας Υόρκης. Εισήχθη σε νοσοκομείο του Lenox Hill προ τριών εβδομάδων. Δίπλα του από την πρώτη στιγμή, εκτός από τα παιδιά του και την λατρεμένη του Αλίκη, Φίλη και Πιστή σύντροφο της Ζωής του , βρέθηκαν ο προσωπικός του φίλος και θεράπων ιατρός του Σπύρος Κοκκόλης, όπως και η οικογένεια του Στέλλα Κοκκόλη και φυσικά όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου τους οποίους και θερμά ευχαρίστησε η Αλίκη Χαλκιά για τις τιτάνιες και υπέρ- άνθρωπες προσπάθειες τους να τον κρατήσουν στην ζωή όσο γίνεται λίγο περισσότερο ακόμα αλλά ανώδυνα. Τις τελευταίες ημέρες ήδη ήταν διασωληνωμένος ενώ τα νεφρά του παρά την λυσσαλέα μάχη του με την βαριάς μορφής πνευμονία που σχεδόν είχε προσβάλει όλα τα ζωτικά όργανα (νεφρά, πνευμόνια, καρδιά κτλ) έδινε σκληρότατη μάχη να κρατηθεί στην ζωή. Ο Μιχάλης Χαλκιάς είναι ένας από τους τελευταίους της γενιάς των Ελληνοαμερικανών που έχτισε. Που προσέφερε. Άοκνα. Ασταμάτητα. Χωρίς να αυτο διαφημίζεται. Προσέφερε όπου και όπως μπορούσε. Αθόρυβα. Σε σχολεία. Οργανισμούς εκπαιδευτικών. Δασκάλους. Μνημεία που είχαν ανάγκη συντήρησης.
Ας είναι αιωνία η Μνήμη του. Θερμά Συληπητήρια στους Οικείους και την Οικογένεια του.
Ηττήθηκε από τον κορωνοϊό ο επιχειρηματίας που έκανε «τα όνειρα των ομογενών πραγματικότητα»
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΕΝΑ ΕΚΤΕΝΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΜΕ ΜΙΑ “ΑΝΕΚΔΟΤΗ” ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ ΈΝΑ ΆΡΘΡΟ ΦΩΤΙΑ
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθεί
Προσωπικό σημείωμα του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου εδώ.
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΓΑΛΑΤΟΥΛΑ πρώην προέδρου και νυν Αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης.
Ο Μιχάλης Χαλκιάς ήταν ένας αληθινός γνήσιος Πατριώτης. Δεν έλειψε ποτέ από τους αγώνες μας για την Ελλάδα. Ήταν πάντα παρών και αφανής δωρητής αλλά και ευεργέτης του Ελληνισμού της Νέας Υόρκης αλλά και ένας Φιλάνθρωπος. Πάντα αναλάμβανε την μερίδα την αγαθή και χωρίς αυτο διαφήμιση προσέφερε στα έξοδα όχι μόνο της παρέλασης στην 5η Λεωφόρο αλλά και σε άλλα μεγάλα έξοδα που αντιμετωπίζει μια μεγάλη διοργάνωση όπως αυτή της παρέλασης στην 5η Λεωφόρο της ΝΥ. Υπήρξε φίλος και Άνθρωπος για κάθε συνάνθρωπο του. Όσο και αν βοηθούσε -και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι βοηθούσε όχι μόνο τις τέχνες και τα γράμματα όπως γράφεται και λέγεται- αλλά βοηθούσε και συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Εύχομαι ο Θεός να τον αναπαύσει και να τον τάξει, γιατί εκεί ανήκει, εν σκηναίες Δικαίων. Στέλνω την συμπάθεια και τα βαθιά ειλικρινή συληπητήρια μου στην Οικογένεια την Σύζηγο και σύντροφο Ζωής του Αλίκη καθώς και στα Παιδιά του. Να ζείτε να τον θυμάστε. Να συνεχίσετε το έργο και την αθόρυβη Αποστολή που είχε αναλάβει να στηρίζει την Ελληνική Παιδεία και την οργανωμένη ομογένεια την οποία πολλές φορές τίμησε με τις προσφορές και τις δωρέες του. Αιωνία ας είναι η μνήμη του“
