Το ναυτικό της Ελλάδας “αισθάνεται” την ένταση στη Μεσόγειο.-
Του Hugo Decis, IISS.org
Στις αρχές Αυγούστου, η Ελλάδα λάνσαρε τις τελευταίες κορβέτες της Roussen-class, περίπου 20 χρόνια από όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα. Οι καθυστερήσεις στο project, που προκλήθηκαν εν μέρει από τις οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας, οι οποίες ανέβαλαν τα σχέδια εκσυγχρονισμού του στόλου, είναι εμβληματικές των προκλήσεων που αντιμετωπίζει το ελληνικό ναυτικό. Επιδιώκει τώρα να εκσυγχρονίσει έναν γηρασμένο στόλο με περιορισμένους ακόμη πόρους, σε μια ολοένα και πιο ασταθή ναυτικά γειτονιά, σε μια περίοδο όπου οι ναυτικές ικανότητες της Τουρκίας, του κυριότερου αντιπάλου της Ελλάδας, ενισχύονται συνεχώς. Επομένως, πώς θα είναι ικανή η ΑΘήνα να ανταποκριθεί στις όλο και πιο επείγουσες απαιτήσεις εκσυγχρονισμού;
Ξεκινώντας μια νέα πορεία;
Στο παρελθόν, η Ελλάδα εργάστηκε κυρίως με ευρωπαϊκές χώρες για να χτίσει την ναυτική της δύναμη. Στη δεκαετία του 1980, αγόρασε μεταχειρισμένες φρεγάτες Kortenaer-class από την Ολλανδία (οι οποίες έγιναν η Elli class) και υπέγραψε σύμβαση για τέσσερις γερμανικές ΜΕΚΟ 200 ΗΝ Hydra class φρεγάτες, τρεις εκ των οποίων κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα. Αυτές οι φρεγάτες είναι πλέον η ραχοκοκαλιά του στόλου. Επιπλέον, αυτές οι περιορισμένες συνεργασίες αποδείχθηκαν επιτυχημένες στο να παράσχουν στο ναυτικό αποτελεσματικά, καλά εξοπλισμένα πλοία επιτρέποντας παράλληλα στην Ελλάδα να διατηρήσει μια μέτρια ωστόσο ικανή βιομηχανία ναυπήγησης, η οποία παρήγαγε τα περισσότερα από τα μικρότερα assets του ναυτικού. Ωστόσο τα πλοία τώρα δείχνουν την ηλικία τους.
Οι ευρωπαϊκές προοπτικές μπορεί να επιστρέψουν, με την Ελλάδα να κοιτάζει δυνητικά προς τη Γαλλία -έναν σημαντικό παράγοντα στη Μεσόγειο και στον κλάδο ναυπήγησης- και στη Γερμανία, την οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τον πάροχο υποβρυχίων στην Ελλάδα (αν και τα νεότερα γερμανικά πλοία κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα). Μέχρι σήμερα, το Βερολίνο μπορεί να ήταν πιο απρόθυμο από το Παρίσι στο να αναλάβει έναν ξεκάθαρο ρόλο στη Μεσόγειο, αλλά οι εντάσεις που σιγοβράζουν είχαν ήδη επιδεινωθεί από τις αυξανόμενες φιλοδοξίες της Τουρκίας στη Λιβύη αλλά και από τις αυξανόμενες εντάσεις αναφορικά με τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική ΜΕσόγειο, ιδιαίτερα στα ανοιχτά της Κύπρου.
Αυτές οι εξελίξεις έχουν βάλει την Τουρκία σε αντιπαλότητα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, οι νέες περιφερειακές δυνάμεις δημιουργούν νέες συμμαχίες, αυξάνοντας τις ανησυχίες για τη θαλάσσια ασφάλεια και ως εκ τούτου αναδεικνύουν το πλεονέκτημα του να έχει ικανές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή. Η Τουρκία από την πλευρά της αυτή τη στιγμή έχει ένα ναυτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει νέα υποβρύχια γερμανικής κατασκευής, νέες κατηγορίες φρεγατών (που είτε παραδόθηκαν προσφάτως είτε είναι υπό κατασκευή στο πλαίσιο του project MILGEM), και ίσως το κυριότερο, μια παραλλαγή του ισπανικού Juan Carlos I, μεγάλου πλοίου που κατασκευάστηκε στην Τουρκία.
Η Ελλάδα είχε φιλοδοξίες να αγοράσει τη γαλλική βερσιόν της γαλλό-ιταλικής εκδοχής της φρεγάτας FREMM -γνωστή στο γαλλικό ναυτικό ως Aquitane class- από το γαλλικό ναυτικό. Ωστόσο, οικονομικοί λόγοι υποχρέωσαν σε ψαλίδισμα των φιλοδοξιών. Η Αθήνα τώρα κοιτάζει την επιλογή νεότερων και καλά εξοπλισμένων αλλά σχετικά μέτριων, φρεγάτων, της κατηγορίας Admiral Ronarc’h -πιθανώς μόνο δύο. Αυτό δείχνει τα όρια της ικανότητας της Ελλάδας να απαντήσει στις δραστηριότητες της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Η Αθήνα έχει επίσης εξετάσει το ενδεχόμενο εξαγορών από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του στόλου.
Η αναβάθμιση των Hydra Class είναι μια άλλη προτεραιότητα, με στόχο την παράταση της διάρκειας ζωής των πλοίων κατά 15 χρόνια με νέα σύστημα μάχης, αισθητήρες και όπλα. Η απαίτηση της Ελλάδας για νέα μαχητικά επιφάνειας θα μπορούσε επίσης να χωριστεί σε ένα μείγμα μεγαλύτερων και μικρότερων πλατφόρμων. Στο ευρωπαϊκό μέτωπο, στο πλαίσιο της διαδικασίας Μόνιμης Δομημένης Συνεργασίας (PESCO) για ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας, η Ελλάδα έχει ενωθεί με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία σε ένα project για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη μιας European Patrol Corvette, κάτι που θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε διάφορες μεταβλητές για να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες. Αλλά ενώ αυτό θα προσέφερε στην Ελλάδα δυνατότητες να κερδίσει συμβάσεις-ωφελώντας τελικά τόσο τη ναυτική όσο και τη ναυπηγική βιομηχανία- πρέπει να μπορεί να πληρώσει για αυτά, και απαιτεί επίσης μια πιο άμεση λύση απέναντι στην κλιμάκωση των προβλημάτων στην περιοχή.
Ένας νέος εταίρος στον ορίζοντα;
Ίσως για να παράσχει αυτή την πιο άμεση λύση, η -με έδρα στην Ελλάδα- Onex Neorion Shipyards και η Israel Shipyards ανακοίνωσαν τον Ιούνιο ότι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν ένα νέο τύπο φρεγάτας, με την ονομασία “Θεμιστοκλής”, βασισμένη στον ισραηλινό σχεδιασμό Sa’ar 72. Αυτό το βήμα προς μια μεγαλύτερη αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι παρά η τελευταία εξέλιξη στην τρέχουσα αναμόρφωση των περιφερειακών σχέσεων.
Η φρεγάτα “Θεμιστοκλής” θα ζυγίζει περίπου 800 τόνους -μια μέτρια προσθήκη στις ικανότητες της Ελλάδος, ιδιαίτερα σε σχέση με τη ναυτική ανάπτυξη της Τουρκίας. Ωστόσο θα χρησιμεύσει στην περιπολία στα ύδατα της Ελλάδας και θα μπορούσε να παραχθεί σχετικά εύκολα. Ενώ δεν κάνει μεγάλη διαφορά στις ναυτικές ικανότητες της Ελλάδας, η απόκτηση τέτοιων κορβέτων -προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες ανάγκες του ναυτικού της- θα υπογράμμιζε ωστόσο την ενισχυμένη σχέση Ελλάδας και Ισραήλ, η οποία ήδη περιλαμβάνει μια συμφωνία για την Ελλάδα προκειμένου να ενοικιάσει δύο μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα από το Ισραήλ. Ακόμη και έτσι, συνολικά, το ελληνικό ναυτικό αντιμετωπίζει ακόμη μια σημαντική πρόκληση στην προσπάθεια της να αναπληρώσει ουσιαστικά τόσα χαμένα χρόνια εκσυγχρονισμού.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ
capital.gr
