Η άμετρη Αριστερά και το μετρό Θεσσαλονίκης.-
Από τον Μανώλη Κοττάκη,
Όπως εξελίσσεται η υπόθεσις του μετρό Θεσσαλονίκης, καθίσταται εν τέλει κεντρικό πολιτικό θέμα, από την έκβαση του οποίου θα εξέλθουν βαρύτατα τραυματισμένες η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και η ομάς Μπουτάρη, και μάλιστα σε ένα πεδίο αξιών την αποκλειστικότητα του οποίου διεκδικεί η τάχα προοδευτική παράταξη: κράτος δικαίου, δημοκρατία και ατομικές ελευθερίες, από τη μία. Δημόσιο συμφέρον, ιδιωτικό συμφέρον και κοινωνική πολιτική, από την άλλη.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αποκαλύψεις μας ότι το Δημόσιο θα καταθέσει αγωγές κατά των πολιτών που μπλοκάρουν το έργο, το οποίο κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα, προκάλεσαν οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ του υπουργού Υποδομών Κώστα Καραμανλή και του ΣΥΡΙΖΑ προχθές στη Βουλή. Ούτε πως ο βουλευτής της Ν.Δ. Δημήτρης Καιρίδης καταφέρθηκε εναντίον πάντων όσοι εμποδίζουν το έργο μεταχειριζόμενος τη λέξη «μαφία».
Το ζήτημα αποκτά κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον γιατί μέσω μετρό κόμματα και πολιτικοί μάς δείχνουν εμπράκτως πώς αντιλαμβάνονται τις έννοιες «δημοκρατία», «κράτος δικαίου», «δημόσιο συμφέρον».
Αφού υπενθυμίσω ότι είναι τουλάχιστον οξύμωρο να υπερασπίζονται το βυζαντινό παρελθόν της πόλεως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τέως δήμαρχος, όταν επανειλημμένως έχουν δείξει στο παρελθόν ότι το αποστρέφονται (η Αριστερά αφαίρεσε τον Ιουστινιανό από τα βιβλία και αντέδρασε υποτονικά στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος), θέλω να ερωτήσω:
Σέβεται η Αριστερά τις αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης, οι οποίες με βάση το Σύνταγμα εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού; Ναι ή όχι; Εάν η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας είχε εκδοθεί με μία ψήφο κατά της απόσπασης των αρχαίων, θα την είχαν κάνει σημαία, ναι ή όχι, παρά την οριακότητά της; Τώρα γιατί την αμφισβητούν με σπασμωδικές προσφυγές κατά υπουργικών κανονιστικών πράξεων;
Η αμφισβήτηση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης είναι βόμβα στα θεμέλια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Και σε αυτό το ζήτημα αρχής η Αριστερά είναι βαρύτατα εκτεθειμένη μέχρι στιγμής. Αυτό είναι το ένα. Με το κράτος δικαίου δεν παίζουμε. Πάμε τώρα στο άλλο. Οι προσφυγές και τα ασφαλιστικά μέτρα κατά αποφάσεων του υπουργείου Πολιτισμού για την απόσπαση των αρχαίων έχουν μέχρι σήμερα κοστίσει εκατομμύρια ευρώ στον Προϋπολογισμό. Το κόστος απόσπασης έχει φθάσει τα 176.000.000 ευρώ. Η ανάδοχος εταιρία έχει κερδίσει σε διαιτησίες εξαιτίας καθυστερήσεων άλλα 200.000.000 ευρώ. Αν καθυστερήσει κι άλλο το έργο, τον Απρίλιο θα κερδίσει άλλα 20.000.000 ευρώ. Φθάνουμε κοντά στο μισό δισ. δαπάνη για θέματα που δεν αφορούν το κυρίως έργο. Η ίδια εταιρία κέρδισε 1 δισ. ευρώ στη διαιτησία από την ακύρωση του έργου της υποθαλάσσιας αρτηρίας που σχεδίαζε ο Παπαγεωργόπουλος, την οποία μπλόκαρε η ίδια μειοψηφία πολιτών. Δηλαδή: Αριστεροί πολίτες με τη δράση τους έδωσαν την ευκαιρία σε ιδιωτικά συμφέροντα να διεκδικήσουν και να κερδίσουν 1,5 δισ. ευρώ!
Την ώρα που ο πρωθυπουργός ξύνει τον πάτο του βαρελιού για να βρει λεφτά για συνταξιούχους, ανέργους, επιχειρηματίες και ο κάτοικος της Τούμπας στοιβάζεται σε λεωφορεία για να φθάσει στη δουλειά του, ενώ μπορούσε να έχει μετρό, είναι δυνατόν η Αριστερά να κάνει εμμέσως πλάτη στα συμφέροντα; Και να στερεί πόρους κοινωνικής πολιτικής από τον Προϋπολογισμό; Ας το ξανασκεφτούν όλοι εκεί στην Κουμουνδούρου. Η άμετρη Αριστερά εκτός τροχιάς εκτίθεται όχι μόνο στον λαό της Θεσσαλονίκης, αλλά στο σύνολο του ελληνικού λαού! Το γεγονός ότι το Δημόσιο αντιδρά με αγωγές όπως η Αριστερά με παρελκυστικές προσφυγές είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει. Και αν κρίνω από τον πανικό που έπεσε, ορθώς κάνει. Εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να πληρώσουν από την τσέπη τους 1,5 δισ. ευρώ για να ακυρώσουν το έργο.
