Γράφει ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω,
Η συμπλήρωση των 202 ετών, εκ της εθνικής μας παλιγγενεσίας εν συνδυασμώ με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ιδίως εφέτος, καθιστούν ιδιαιτέρως σημαντικό, τον περίλαμπρο διττό και μείζονα τούτο εορτασμό της 25ης Μαρτίου, όπου άπαντες ακουσίως, βιώνουμε την ίδια την ζωή μας, υπό το εικονικό πρίσμα της καινοφανούς δήθεν ψηφιακής πραγματικότητας, πλήρως εξαρτημένοι, τόσον οικονομικά όσο και κοινωνικά, υπό το άγρυπνο βλέμμα της σιδηράς εξουσίας, η οποία ασκεί παράνομη βία προς τις ζωές μας δια των συντεταγμένων οργάνων της τάξεως, ποινικοποιώντας, κατ’ ουσίαν, την ελεύθερη ανάπτυξη εν γένει της προσωπικότητά μας.
Αφενός η σχιζοειδής ανοχή της κυβερνήσεως εις πολυπληθείς πορείες, μεσούσης της πολύκροτης πανδημίας, ενώ συγχρόνως εις τον αντίποδα, φαλκιδεύει απηνώς το θεμελιώδες δικαίωμα εις την θρησκευτική ελευθερία (..), αφετέρου η θυσία των συμπολιτών μας εις τις πορείες κατά της κρατικής βίας, ως κυματοθραύστες της εξουσίας, βορά προς τα σεσημασμένα και έμμισθα τάγματα εφόδου του βαθέους κράτους.
Ο όζων ανθελληνισμός εις την παιδεία, ο απροκάλυπτος δυσώδης ραγιαδισμός και η ανείπωτη δουλοφροσύνη ως προς τον ΅Εθνικό μας Ύμνο αλλά και ως προς τα Ιστορικά εν γένει πρόσωπα, υπό την Πολιτεία, τα οποία θυσιάστηκαν ανυπερθέτως με αυταπάρνηση για του Χριστού την Πίστην Την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία, έχοντες εκ βαθέων εις την καρδία τους, το ζείδωρο όραμα της, εκ του μηδενός οικοδομήσεως, ενός ανεξάρτητου έθνους, με ιδική του εθνική κυριαρχία, πολιτισμική ταυτότητα, γλώσσα, ένα εν τοις πράγμασι, ανεξάρτητο έθνος-Κράτος το οποίο θα διασφάλιζε την υπερηφάνεια και το φρόνημα της Νίκης προς όλους τους Έλληνες απανταχού της Γης, μας γεννά εύλογες απορίες δια το ποιος κυβερνά παρασκηνιακά τούτον τον τόπο.
Τα διαχρονικά αυτά μηνύματα εις την σύγχρονη παρακμιακή εθνομηδενιστική, οικειόφοβη και αλλοκεντρική Ελλάδα, καθίστανται παντάπασι ακατάληπτα, καίτοι η ζώσα αυτή πολιτισμική νομική και Συνταγματική Παράδοση, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και επέκεινα, τουτέστιν : περί του έθνους, της πατρίδας, του Συνταγματικού Πατριωτισμού αλλά και της Ορθοδοξίας, ευρίσκονται εγκατεσπαρμένα σε σωρεία διατάξεων της εν ισχύι, εισέτι και σήμερον Συνταγματικής εννόμου Τάξεως, ανεξαρτήτως ότι οι πολιτικοί μας τα καταφρονούν ιταμώς.
Η αναδυόμενη παγκοσμιοποίηση ολοκληρωτικού τύπου κείται επί θύραις, και ημείς, τρέφουμε φρούδες ελπίδες, πειθαναγκασθέντες εκ της φαιάς προπαγάνδας των εξωνημένων μέσων μαζικής ενημερώσεως ότι αυτοκλήτως και πατερναλιστικώς το κράτος ενδιαφέρεται δια την προσωπική μας ευημερία και υγεία και ότι η επιβαλλόμενη ιδιότυπη μορφή υγειονομικής δικτατορίας συντελείται δια το συλλογικό καλό προς εξουδετέρωση της ασυμμέτρου απειλής του φονευτού ιού.
Η επί πολλά έτη παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας ή μόλις προσφάτως, εκ της επιτροπής των 200 χρόνων η στοχευμένη αποδόμηση των Ιερών προσωπικοτήτων της εθνεγερσίας, υπό ορισμένων έμμισθων Δουρείων ίππων, αποτελεί μία βαθιά ριζωμένη, και παγίως εγκατεστημένη αντίληψη εις την παιδεία μας χρόνια, τόσο από τις δεδηλωμένες διεθνιστικές κυβερνήσεις όσο και από τις ανθελληνικές φιλελεύθερες, ως εκ τούτου λοιπόν ο Ιθύνων νους του «παν-συμμοριτισμού», εντολοδόχος-εγχώριος αλλά και υπερ-εθνικός- αλλοδαπός με τα εν Ελλάδι υποζύγια του, επιδιώκει να προλειάνει το πρόταγμα της Παγκοσμιοποιήσεως ήτοι, την δημιουργία ενός ουδετερό-θρησκου και ουδετερό-εθνούς Κράτους, υποκείμενο εις την νεοπαγή αναφυόμενη αυτοκρατορία.
Ο κοινωνικός, θρησκευτικός, πολιτισμικός, εθνικός και πολιτικός μηδενισμός είναι ο στόχος των κοσμο-εξουσιαστών καθώς και πλήρης έλεγχος των συνειδήσεων των πολιτών, οι οποίοι θα ανταποκρίνονται ασυνείδητα εις τα κελεύσματα των σύγχρονων υπερανθρώπων των ελίτ, ως κεκοιμημένα άνδραποδα.
Προϊόντος αυτού του οικονομικού στραγγαλισμού, ο Έλλην θα καταστεί εν τη κυριολεξία όμηρος του οικονομικού συστήματος διότι οι εξελίξεις νομοτελειακά και αναπόδραστα ωθούν τον πολίτη, να αποβληθεί εκ της πρώτης κατοικίας του, ή θα παραμένει επαναγοράζοντας την οικία του, (μέρος των διατάξεων του ήδη εν ισχύι Πτωχευτικού Κώδια), εις αντιδιαστολή με τους μετανάστες, οι οποίοι ανισότιμα, με τους Έλληνες πένητες και ανέργους, ζουν δαψιλώς, σε διαμερίσματα, απαλλαγμένοι από μισθώματα, κοινόχρηστα, λογαριασμούς ύδατος, ηλεκτροδότησης, έξοδα μετακίνησης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εφορεία, δεδομένου ότι έχουν δωρεάν πρόσβαση εις τα νοσοκομεία, δίχως να προσφέρουν το παραμικρό εις το Κράτος.
Ως εκ τούτου λοιπόν, κατά αυτόν τον τρόπο, δεδομένης της αφελληνισμένης συνειδήσεως και της ωσεί ποινικοποίησης του Ελληνικού πολιτισμού και της Ιστορίας, με το στρεβλό και κατά το δοκούν επιχείρημα του ρατσισμού, επιβάλλουν την κατάλυση της εθνικής συνειδήσεως, την επιβολή μίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, η οποία υποστηρίζεται με τα υποδόρια ταξικά συναισθήματα αλληλεγγύης λόγω ότι οι ημεδαποί και οι αλλοδαποί, νομοτελειακά θα ευρίσκονται εις το ίδιο οικονομικό επίπεδο.
Η κατάργηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και η διόγκωση του κρατισμού σκοπεί ακριβώς εις την έτι περαιτέρω ομηρία των πολιτών καθώς και εις την επί μάλλον και μάλλον αιχμαλωσία την Ελλήνων, διότι θα υπόκεινται εκόντες άκοντες δια να επιβιώσουν εις την λήψη κρατικών γλίσχρων επιδομάτων, από τον πατερναλιστικό Υπέρ-Κράτος Πρόνοιας.
Άρα, λοιπόν ομιλούμε δια έναν πολτό ανθρώπων, δίχως πολιτισμική ταυτότητα, παράδοση, γλώσσα, οι οποίοι θα συνυπάρχουν εις την ίδια οικονομική τάξη, και θα ελέγχονται, συνεπεία ανεργίας, από τους μηχανισμούς του συστήματος.
Οι ως άνω εωσφορικοί σχεδιασμοί μετατροπής των εθνών κρατών, σε οικόπεδα δουλοπαροικιών με ζώνες εργασίας, ενδεχομένως να μην επιτύχει όχι χάριν των Ελλήνων οι οποίοι καθίστανται μη αναστρέψιμα αλλοτριωμένοι, φορείς μαρξιστικών ιδεοληψιών, ή συγχυσμένοι εις την θολοκουλτούρα της τυχοδιωκτικής σοσιαλεπώνυμης φενάκης της μεταπολιτεύσεως, αλλά εξαιτίας και συνεπεία της δυναμικής περί διάσωσης της εθνικής συνειδήσεως των επιμέρους εθνοτήτων οι οποίες διαβιούν εις την Ελλάδα.
Φρονώ ότι είμεθα η μόνη και μοναδική χώρα εις τον πλανήτη, όπου οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες στρέφονται κατά της ίδιας της Πατρίδας του πολιτισμού τους, λοιδορούν τους προπάτορές τους, την γλώσσα τους, πράγμα αδιανόητο για μία πολιτισμένη χώρα.
Η παιδιόθεν εμπέδωση Ελληνοποαίδων, εις το συλλογική υποσυνείδητο να τρέφουν αρνητικά συναισθήματα ή να ταυτίζουν άκριτα τον πατριωτισμό ή τον εθνικισμό με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αποτελεί μία μορφή αισχράς προπαγάνδας, η οποία όμως εξ ορισμού αναπτύσσεται , όταν ευρίσκει εξόχως πρόσφορο έδαφος, όταν δηλαδή απευθύνεται εις ευήκοα ώτα, αδαών πολιτών.
Το εκμαυλισμένο και πλήρως εξαχρειωμένο σύστημα εκπαιδεύσεώς μας κατατείνει εις το να δημιουργεί απαίδευτους, φανατισμένους πολίτες, άνευ ιστορικής συνείδησης, αγάπης για το έθνος, απλώς πέραν των τεχνικών γνώσεων περί της επαγγελματικής τους καταστάσεως, εκπαιδεύονται ως φορείς του εθνικού μηδενισμού.
Εν τοις πράγμασι είναι αδιανόητο να καλλιεργείται κλίμα ηττοπάθειας και αφελληνισμού, εις τα νέα παιδιά καθώς και ασύλληπτο εγγενές μίσος δια την εθνική μας ανεξαρτησία, επιβάλλοντας ή αλλέως ειπείν ρυθμίζοντας, εις τον αντίποδα, την σκέψη των παιδιών, εις τον αγαπάνε την υποταγή, να μην εθίζονται ή να μην δύνανται να ερμηνεύσουν την έννοια της Ελευθερίας, την έννοια της συλλογικής συνείδησης, την θέρμη της καταγωγής και την επίγνωση του ανήκειν, με αποτέλεσμα σήμερα να αδυνατούν να αντιληφθούν την έννοια του διαχρονικού ομφάλιου πολιτισμικού λώρου, του παρελθόντος με το νυν.
Όλως τουαντίον δε γαλουχούνται με άναρθρα και ασυνάρτητα συνθήματα δήθεν άτοπης, ασπόνδυλης, αδιέξοδης ρητορικής μίσους, χωρίς συλλογικό κοινωνικό και εθνικό όραμα, μόνον ωμή, τυφλή βία και μηδενισμός.
Οι αρχιτέκτονες των δήθεν προοδευτικών αυτών κοινωνιών, όπως η σύγχρονη «λούμπεν πολιτική τάξη» η οποία ενδιαφέρεται αμιγώς δια την νομή της εξουσιίας, αποβλέπει ακριβώς εις την νέα πραγματικότητα, εις την επανεκκίνηση του κόσμου, με την υποστήριξη μίας άμορφης μάζας, λαού, ποδηγετούμενης από τα αργυρώνητα Μ.Μ.Ε και την επιδρομή της συναφούς μυημένης συμμορίας των, η οποία δρα προς την αποχαύνωση των μαζών.
Εκ παραλλήλου με τα ως άνω, η σεσηπυία ύλη των τηλεοπτικών σκυβάλων αποτελούν το παραισθησιογόνο της παρακμάζουσας κοινωνίας η οποία πάσχει από πολυοργανική ανεπάρκεια (κατάθλιψη, πτωχοποίηση, εξαχρείωση, εκφαυλισμός και εξηληθίωση).
Μεσούσης αυτής της κινούμενης άμμου, οι καιροί ού μενετοί, καθότι εμφανίζονται ορισμένοι επαγγελματίες τυχοδιώκτες ως ωσεί προβατόσχημοι λυκοποιμένες, ακκιζόμενοι τους σωτήρες πλην όμως, αποτελούν μέρος του συστήματος, εκφάνσεις δυνάμεων ανάσχεσης των γνήσιων πατριωτικών αγώνων.
Εν κατακλείδι, η ειρκτή της προσώπου μας, ως υπεύθυνοι πολίτες και η υπερεκχειλίζουσα αμαύρωση της αξιοπρέπειά μας έχει καταστεί ανυπέρβλητη, εξ αυτού του λόγου, επιβάλλεται να υπάρξει ένα εθνικό πρόταγμα εις τον αντίποδα της διττής δικτατορίας, αφενός της υγεινομικής και εξ ετέρου της ιδιότυπης κοινοβουλευτικής δικτατορίας την οποία αφεύκτως βιώνουμε.
Ως έπος ειπείν «..την ευσπλαχνία του μεγάλου Θεού, όπου έκαμεν νεκρανάσταση σε εμάς τους χαμένους και σβησμένους τόσες αιώνες από τον κατάλογο του κόσμου, να μας αναστήσει» όπως ομολογεί Μακρυγιάννης περί της αποσιωπημένης αυτοσυνειδησίας της Ορθοδόξου Θεολογίας της Απελευθερώσεως.
