Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Παρακολούθησα μετα πολλής της προσοχής την πολιτική αντιπαράθεση των αρχηγών των κομμάτων της Ελλάδας τη Δευτέρα, ένα απίστευτο μαραθώνιο λόγου και επίδειξης εξυπνάδας εκ μέρους των δημοσιογράφων, μια απόδειξη πως η αναμέτρηση έγινε για να προβληθούν τα «εγώ» των τηλεοπτικών αστέρων και όχι τα προγράμματα των κομμάτων που ζητούν την ψήφο του λαού.
Είναι θλιβερό για την ελληνική πολιτική σκηνή να θέτει τα μέτρα ενός δημόσιου προεκλογικού διαλόγου με βάση τις απαιτήσεις των τηλεοπτικών καναλιών και μέτρο την φιλοδοξία των τηλεοπτικών δημοσιογράφων.
Φυσικά, οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν εκτός θέματος και σε επίπεδο ασήμαντης λεπτομέρειας αφού στόχος ήταν να προβληθεί η δική τους τοποθέτηση και δοκισησοφία έναντι του διακυβεύματος, που θάπρεπε να είναι: ποιό κόμμα μπορεί να δώσει τη ρεαλιστικότερη λύση στη λερωμένη και αδιέξοδη σκηνή της πατρίδας.
Φυσικά, υπεύθυνοι δεν είναι οι καναλάρχες και οι δημοσιογράφοι γι αυτή την μαραθώνια κουβέντα των 3,5 ωρών. Ευθύνη φερουν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, που δέχθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα άνευρο διάλογο για να ικανοποιήσουν τις επικοινωνιακές τους αναγκαιότητες κατα την προεκλογική εκστρατεία και μετα απο αυτήν.
Ούτε το ΚΚΕ ούτε το ΣΥΡΡΙΖΑ ούτε το ΛΑΟΣ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, να θέσουν δηλαδή τους αυτονόητους όρους μιας τηλεοπτικής αναμέτρησης, που δεν μπορεί να κρατάει 3,5 ώρες με μόνο αντικειμενικό στόχο να παρελάσουν οι πάσης φύσεως αστέρες της τηλεοπτικής αναρχίας του τόπου.
Ζώντας στο δυτικό κόσμο και παρακολουθώντας δεκάδες προεκλογικές τηλεοπτικές αναμετρήσεις, που ποτέ δεν κρατούν πάνω απο ώρα και ποτέ δεν δίνουν το λόγο σε περισσότερους απο ένα δημοσιογράφο για τις ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς, θέλω να πώ ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσει το τοπίο στην Ελλάδα και να μπούν όρια και όροι ως προς το μέγεθος της διείδυσης των καναλιών ακόμη και στους προεκλογικούς διαλόγους.
Πρέπει να εκπονηθεί ένα και μοναδικό πλαίσιο προεκλογικού διαλόγου μεταξύ των αρχηγών, το οποίο θα τηρείται σε κάθε περίπτωση και υπο κάθε προϋπόθεση. Θεωρώ πως ήρθε η ώρα, αντί να παρελαύνουν τα τηλεοτπικά εγώ των δημοσιογράφων, να τίθενται επι τάπητος οι προεκλογικές δεσμεύσεις όλων των κομμάτων.
Τέλος, πολιτικά ανορθόδοξη ήταν και η απόφαση να αναμετηρθούν τηλεοπτικά έστω και μεταξύ τους οι αρχηγοί της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με την ανοχή των μικρών κομμάτων, που όφειλαν να αντιστέκονται σε τέτοιες πρακτικές, έστι ορίζεται επίσημα το διπολικό τοπίο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Σε μια χώρα που έχει πολυκομματικό σύστημα, δεν επιτρέπεται η μονομαχία των δύο μεγάλων κομμάτων, εκτός κι αν αποδέχονται οι υπόλοιποι πως δεν έχουν δυναμική εξουσίας!
Πάντως, αρχηγοί ελευθερωθείτε, απαλλαγείτε απο τα δεσμά της τηλεοπτικής διαπλοκής αν επιθυμείτε να ακούγεστε ακόμη καθαρά εις «ώτα ακουόντων»!
