Το GreekAmericanNewsAgency σήμερα κατ’ αρχήν, αποκαλύπτει μια σειρά πληροφοριών της πλέον γκρίζας και σκοτεινής υπόθεσης της 10ετιας που κλείνει και που η πλήρης αποκάλυψη του βρώμικου παρασκηνίου της πάει πολύ πίσω στο χρόνo… και που μοιραία αν αποκαλυφθούν όλα τα κομμάτια του πάζλ καίει πολλούς του σημερινού δημόσιου πολιτικό-δημοσιογραφικού γίγνεσθαι της ελληνικής πραγματικότητας…Για αρχή… δημοσιοποιεί ευρέως τις πληροφορίες που ακολουθούν πιο κάτω επιπροσθέτως συμπληρωματικά στο κείμενο του Παναγιώτη Ζαρκάδα ως εισαγωγή… Εισαγωγή σε μια έρευνα που ξεκινάμε και που θα δημοσιοποιηθεί step by step το προσεχές διάστημα και αφού πρώτα ενημερωθούν αρκούντως και επαρκώς από τους συναρμόδιους κυβερνητικούς φορείς επί του ζητήματος οι αρμόδιοι στο Ελληνικό ΥΠΕΞ καθώς και το διπλωματικό και πολιτικό γραφείο του έλληνα Πρωθυπουργού Γ.Π. για την υπόθεση και ειδικά για το περιεχόμενο της έκθεσης της ειδικής ερευνητικής επιτροπής νομικών που όρισε η Παλαιστινιακή Αρχή το 2006, για το σκάνδαλο πώλησης Πατριαρχικής -Αγίας- γης στους Ισραηλινούς μέχρι και το 2005 που ξέσπασε το γνωστό σκάνδαλο του παραδικαστικού.
Γη, που εν τέλει κομμάτι – κομμάτι με τις “ευλογίες” του νυν Πατριάρχη κ. Θεόφιλου και της ελληνικής κυβέρνησης-και της κυρίας Μπακογιάννη και της οικογένειας Μητσοτάκη- φαίνεται να ξεπουλήθκε(!) στο Ισραήλ… Παράξενο; Καθόλου αν συμπληρωθεί ολόκληρο το πάζλ και το πλέγμα πληροφοριών…που συνθέτουν αυτή την τόσο βρώμικη και σκοτεινή υπόθεση.
Πληροφορίες μάλιστα του GreekAmericanNewsAgency– που ελέγχουμε και διασταυρώνουμε- αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε στις πρόσφατες μυστικές συνομιλίες Παπανδρέου – Νετανιάχου και ο τελευταίος έλαβε το “οκ” για να προχωρήσουν περαιτέρω οι διαδικασίες ανταλλαγής ή οριστικής πώλησης και μεταβίβασης προς τους Ισραηλινούς διαφιλονικουμένων-μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων- περιοχών που χρόνια -αιώνες δηλαδή- διεκδικούσαν οι εβραίοι και κατείχαν ιδιοκτησιακά το Ελληνογενές, ελληνοκεντρικό και ελάχιστα πλέον ελεγχόμενο από την Ελλάδα (για πόσο ακόμα άραγε;) Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και πολιτικά οι Άραβες και οι Παλαιστίνιοι (πριν το 1948)!
Τσάμπα δηλαδή ο θόρυβος και το σκάνδαλο! Σκάνδαλο που απετέλεσε το μίτο της Αριάδνης τον οποίο ξετυλίγοντας σιγά – σιγά φτάσαμε σε απίστευτες αποκαλύψεις που θα αφήσουν άναυδο το πανελλήνιο! Αποκαλύψεις που γυρίζουν πίσω το χρόνο στα χρόνια του Μακαριστού Κυρού Διόδωρου με εταιρείες offshore πώλησης όπλων και με μετοχές σε εταιρίες “μαμούθ” που κατείχαν υψηλόβαθμοι κληρικοί του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων! “Φήμες” και “διαδόσεις” που τελικά δεν ήταν καθόλου φήμες -όπως αποδείχθηκε στην πορεία της δημοσιογραφικής έρευνας-, για περίεργες και ύποπτες σκοτεινές διασυνδέσεις ανθρώπων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων από τα χρόνια του Διόδωρου και του Ειρηναίου(τις οποίες συνεχίζουν και επί Θεόφιλου) με μυστικές υπηρεσίες Αμερικής και Ισραήλ το “πήγαινε έλα και πάρε δώσε” στις ΗΠΑ -την περίοδο της παντοδυναμίας Διοδώρου- που κράτησε για χρόνια και συνεχίστηκαν και επί Ειρηναίου…
Ειρηναίος ο οποίος φέρεται (τότε επί Πατριαρχείας του) να διατηρεί άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ….λόγω και της αδερφής που διαμένει κάπου… στην Αμερική. Άγνωστες πτυχές μιας σκοτεινής υπόθεσης με μαύρο παράνομο χρήμα που έμπαινε στα ιερά ταμεία και που αποσιωπήθηκε πλήρως…
Σκάνδαλο και θόρυβος(σειόταν το 2005, 2006 και αρχές του 2007 τα ελληνικά ΜΜΕ και σήμερα τηρούν σιγήν ιχθύος…) που συνεχίστηκε με την αποκάλυψη του άλλου μεγάλου, για την εποχή εκείνη σκανδάλου λόγω εμπλοκής και του ονόματος του μακαριστού Χριστόδουλου ( και που κανείς εν τέλει δεν αποκάλυψε ποτέ-αν και κάποιοι ήξεραν μεταξύ αυτών και ο “φίλος” Μάκης Τριανταφυλλόπουλος – τις “εντολές” και “ευχές” του προς τον έμπιστο και πνευματικό του ταίκνο ) Απόστολο Βαβύλη…
Πόρισμα και έκθεση της ειδικής επιτροπής της Παλαιστινιακής Αρχής- που όπως μαθαίνουμε περιέργως και μυστηριωδώς έχει “χαθεί” από τα συρτάρια των αρμοδίων του ΥΠΕΞ… Πόρισμα 280 πυκνογραμμένων σελίδων (με πληθώρα πληροφοριών αλληλογραφίας την κρίσιμη περίοδο μεταξύ Ελλ. Κυβερνήσεως Πατριαρχείου και Ισραηλινών και Παλαιστινιακών Αρχών και σειράς πολλών απόρρητων εγγράφων).
Έκθεση και πόρισμα το οποίο καίει πολλούς(και δικούς μας κυβερνητικούς παράγοντες) εκθέτοντας μάλλον ανεπανόρθωτα την τότε πανίσχυρη ΥΠΕΞ κ. Ντόρα Μπακογιάννη και το οποίο περιέχει πράγματι εμπιστευτικές πληροφορίες για τις κινήσεις της τότε ελληνικής κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Κώστα Καραμανλή ο οποίος ποτέ δεν ενημερώθηκε επίσημα και όπως έπρεπε ως Πρωθυπουργός, από την πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη Ντόρα Μπακογιάννη για τις διαστάσεις του προβλήματος στο σύνολου του καθώς για τους εθνικούς κινδύνους που εγκυμονεί ακόμα και σήμερα -ειδικά μετά τις ΕλληνοΙσραηλινές συνομιλίες και μυστικές συμφωνίες – και επί του συγκεκριμένου πορίσματος της έκθεσης της Παλαιστινιακής Αρχής.
Πόρισμα που στο σύνολο αφορά ην πολυσυζητημένη υπόθεση πώλησης προς το Ισραήλ εκτάσεων ιδιοκτησίας Πατριαρχικής -Αγίας- γης στα Ιεροσόλυμα για την οποία κατηγορήθηκε, διασύρθηκε και τελικώς εκτοπίστηκε από τον Πατριαρχικό Θρόνο της Σιωνίτιδας Εκκλησίας για τις αγοροπωλησίες (επαναλαμβάνουμε) εκτάσεων πατριαρχικής γης ο τότε Πατριάρχης Ειρηναίος.
Αγοροπωλησίες που εν τέλει κάποιες εξ αυτών ολοκληρώθηκαν τελικά (ασχέτως όσων προηγήθηκαν και με προκάλημα πάντα τον όλο θορύβο στην Ελλάδα και το σκάνδαλο Βαβύλη) από τον επόμενο Πατριάρχη κ. Θεόφιλο!
Κάποιοι επιμένουν πως οι αγοροπωλησίες, που υποτίθεται “έφαγαν” τον σημερινό “φυλακισμένο” κυριολεκτικά μοναχό πια Ειρηναίο, ολοκληρώθηκαν και προχώρησαν ακόμα παραπέρα θέτωντας σε αμφισβήτηση και άλλων εδαφών Πατριαρχικής γης, με αντάλλαγμα την αναγνώριση την εκλογή Θεόφιλου…
Αυτά όλα υπαινίσσεται το πλέγμα πληροφοριών στο κείμενο του Παναγιώτη Ζαρκάδα και σήμερα επιλέγουμε να δημοσιοποιήσουμε ευρέως σε συνδυασμό με μια όσμωση ενός άλλου μεγάλου και βρόμικου παιχνιδιού που παίχτηκε τότε, μετά από σχετικές πληροφορίες που κυκλοφόρησαν σε περιορισμένη κλίμακα και επίπεδο και στο διαδίκτυο σε ορισμένα BLOG…
Τότε , εκείνη την ταραγμένη περίοδο, όλα πλήρως ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα από ένα σύμπλεγμα γκρίζων και σκοτεινών συμφερόντων από όσα βγήκαν στο φως -ειδικά από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο- αλυσιδωτά και σε εκρηκτικές διαστάσεις, με ένα θολό και βρόμικο παρασκήνιο όμως μετά την αποκάλυψη του παραδικαστικού κυκλώματος τον Φεβρουάριο του 2005.
“Αποκαλύψεις” που αλυσιδωτά οδήγησαν στο ένα μετά το άλλο σκάνδαλο μέχρι που μοιραία φτάσαμε και στο σκάνδαλο Α.Βαβύλη- και τον ξεχασμένο από όλους πια και -τα ΜΜΕ- Νικόλαο Παπαδήμα( οποίος ζει και βασιλεύει κάπου στις ΗΠΑ… δεν ήρθε η ώρα να δημοσιοποιηθούν ακόμα προς το παρόν περισσότερα για την περίπτωση του… αν και τελεί υπό “προστασία” των αμερικανικών αρχών μετά από σχετικό αίτημα της συζύγου του που είναι Εβραϊκής καταγωγής…).
Αυτό το ογκώδες πολυσέλιδο πόρισμα της επιτροπής που είχε ορίσει η Παλαιστινιακή Αρχή και που έχουμε στο αρχείο μας και το οποίο αδικαιολόγητα έμεινε… στη συρτάρια της κας Μπακογιάννη… και του εκλεκτού, αρμόδιου τότε Υφυπουργού της κ. Θεόδωρου Κασσίμη… θαύτηκε κυριολεκτικά μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Απόστολου Βαβύλη. Αποσιωπήθηκε πλήρως η εμπλοκή του αείμνηστου Κυρού Χριστόδουλου και των “εκλεκτών” του που στόχο και εντολή είχαν να -και στο μέγιστο βαθμό το κατάφεραν με τα γνωστά συνεπακόλουθα -να διεισδύσουν και να ελέγξουν πλήρως τα της διοίκησης της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων μετά την “εκλογή” Ειρηναίου.
Ενός “Πατριάρχη” ουσιαστικά όμηρου των ανθρώπων και του περιβάλλοντος Χριστόδουλου και με βαριά “κληρονομιά” και “παρακαταθήκη” τους κυρίους Απόστολο Βαβύλη ως σύμβουλο “επί παντός επιστητού” και τον Νικόλαο Παπαδήμα…επί των οικονομικών. Μια υπόθεση που για πολλούς -και κυρίως για το ελληνικό ΥΠΕξ όχι απλά έχει ξεχαστεί αλλά κυριολεκτικά έχει θαφτεί…στα συρτάρια της διεύθυνσης εκκλησιαστικών υποθέσεων του ΥΠΕΞ και από σήμερα σταδιακά θα ανοίγουμε…
Στην υπόθεση Απόστολου Βαβύλη (με το γνωστό θέατρο του παραλόγου και το κυνήγι του παπά εδώ ο βαβύλης εκεί ο βαβύλης ) μέχρι να τον “εντοπίσει” μόνον(;) όπως οι περισσότεροι θα θυμάστε και με καθοριστικό ρόλο στην “σύλληψη” να διαδραματίζει ο γνωστός, φίλτατος και μέγας δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος… και μετά ηρέμως και ησύχως είχαμε την “σύλληψη” Βαβύλη…και μετά ήρθε η αποφυλάκιση…
Τον Βαβύλη που σήμερα έχει φορέσει ράσο και τους υπόλοιπους γνώστες της υπόθεσης να νομίζουν ότι αυτή η βρόμικη από την αρχή ως το τέλος(;) υπόθεση και κυρίως τον “φίλο” Μάκη Τριανταφυλλόπουλο να ζει με την ανάμνηση μιας ακόμα μεγάλης (του) “δημοσιογραφικής επιτυχίας”…
Η υπόθεση βρομάει από την αρχή ως το τέλος και αφορά πολλούς και του σιναφιού μας όμως σε πολιτικό και κυβερνητικό επίπεδο η εμπλοκή αρκετών και ελληνικών κυβερνητικών καθιστά υπεύθυνη της ελληνική κυβέρνηση να ερευνήσει την υπόθεση από την αρχή ως το τέλος και κυρίως να βρει πάση θυσία, το περιβόητο πόρισμα έκθεση της Παλαιστινιακής Αρχής να αξιολογήσει το περιεχόμενο να το αξιοποιήσει και να ενεργήσει ανάλογα με γραμμή προς τον εισαγγελέα ώστε να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες όλων των εμπλεκομένων ακόμα και ανθρώπων του σιναφιού μας που τότε πρωτοστάτησαν στις αποκαλύψεις και εμφανίζονταν ως οι μεγάλοι της ελληνικής δημοσιογραφίας και από τηλεοράσεως κάγχαζαν για το εύρημα και την μεγάλη αποκάλυψη της τους τον Απόστολο Βαβύλη… “εντοπίζοντας” τον ήδη εντοπισμένο από τις Ελληνικές και Ισραηλινές αρχές Απόστολο Βαβύλη…Αυτά προς το παρόν και εις το επανειδείν…
Με το κείμενο που ακολουθεί του κ. Παναγιώτη Ζαρκάδα και που στο σύνολο τους καθώς και τα γεγονότα που περιγράφονται και που παρατίθενται παρακάτω ενυπόγραφα διότι είναι αληθινά, ανοίγοντας αυτή την υπόθεση με μια απλή “πρόγευση” της έρευνα που είναι έτοιμη εδώ και πολλούς μήνες-από τα τέλη του 2009- από τότε που ήρθε στην κατοχή μας το απόρρητο πόρισμα της επιτροπής διοικητικού και οικονομικού ελέγχου της Παλαιστινιακής Αρχής και που μας ζητήθηκε να μη δημοσιοποιήσουμε …για λόγους εθνικής ασφαλείας. Ο χρόνος όμως παρήλθε η κυβέρνηση άλλαξε και η υπόθεση αυτή βαλτώνει αφήνοντας έναν άνθρωπο τον “μοναχό” Ειρηναίο να σαπίζει υπό καθεστώς ομηρίας και φυλακής κάτω από περιέργως και μυστηριωδώς αδικαιολόγητα δρακόντεια μέτρα της Ισραηλινής Αστυνομίας και παρακολούθησης ειδικών πρακτόρων των γνωστών μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ από την μια, και από την άλλη να εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην υπόθεση αυτή που αφορά και την Ελλάδα του -για λίγο ακόμα ελληνοκρατούμενου -Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και κυρίως να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι άνθρωποι και του σιναφιού μας που είναι υπεύθυνοι για πολλά -και κυρίως για την περίεργη τροπή και ουσιαστικά συγκάλυψη αυτής της βρόμικης υπόθεσης…
Ποιοι πρωταγωνίστησαν τότε στις “αποκαλύψεις” δεν χρειάζεται ούτε καν να τους υπαινιχθώ μιλώ ευθέως για τον κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλος ο οπίος ευθύνεται για την περίεργη τροπή της υπόθεσης. Βρόμικος και κακός ρόλος…τον οποίο θα δούμε στην συνέχεια… Είναι η υπόσχεση που πρακτήσαμε για τον κύριο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο… καλή αρχή λοιπόν και εδώ είμαστε …στην λάσπη θα απαντάμε με ντοκουμέντα, στοιχεία ονόματα και αποδείξεις!
Σήμερα , ως αρχή μιας σειράς επόμενων αποκαλύψεων, δίνουμε το παρακάτω κείμενο του Παναγιώτη Ζαρκάδα στην ευρύτερη δημοσιότητα χωρίς όμως να υιοθετούμε στο σύνολο του πνεύματος του κειμένου που ουσιαστικά καταφέρεται εναντίον και του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το γνωστό έγγραφο το οποίο αναφέρεται στην πάγια οικονομική ενίσχυση του εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης για τις ανάγκες της τοπικής Εκκλησίας και της φθίνουσας ελληνικής ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη. Έγγραφο που έχει διαρρεύσει ήδη από το 2005 και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μετά την δημοσιοποίηση του από το γνωστό για τις θέσεις του περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ (μάλιστα κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αετονύχηδες απατεώνες σαλτιμπάγκοι και γνωστοί για τις καταδίκες τους στην Ομογένεια το επιδεικνύουν στην προσωπική τους ιστοσελίδα δουλεύοντας τον κόσμο του διαδικτύου ως δική του αποκάλυψη τρομάρα σου καημένε Λυκομήτρο θες να κάνεις και “αποκαλύψεις” αφενός, και αφετέρου το χρησιμοποιούν για να χλευάσουν και να χυδαιολογήσουν εις βάρος του πανάρχαιου ιστορικού θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου).
Το παρακάτω κείμενο του Παναγιώτη Ζαρκάδα που αναλύει (την εκκλησιαστική διάσταση κυρίως αυτής της τόσο βρώμικης υπόθεσης) μια σειρά -επαναλαμβάνουμε – γνωστών και διασταυρωμένων πληροφοριών και όντως πασίγνωστων γεγονότων. Ωστόσο επειδή έχουμε στο αρχείο μας ολόκληρο το περίφημο μυστικό και επτασφράγιστο έως σήμερα πόρισμα της επιτροπής που όρισε η Παλαιστινιακή Αρχή για την υπόθεση της αγοροπωλησίας εκτάσεων Πατριαρχικής ιδιοκτησίας από αιώνων -και το οποίο επιφυλασσόμεθα για τον ακριβή χρόνο δημοσιοποίησης του επειδή περιέχει μέσα όντως πληροφορίες ύψιστης εθνικής ασφαλείας- θα επανέλθουμε στο θέμα με νεότερες κρίσημες -για την έκβαση της υπόθεσης- πληροφορίες αναλυτικό εκτενές και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ δινοντας όμως από σήμερα και μια “πρόγευση” και των άλλων ποικιλόμορφων διαστάσεων της ζοφερής και δυσώδους πολιτικό -ενδοδημοσιογραφικής εμπλοκής και διαπλοκής βρόμικων και σκοτεινών συμφερόντων, εκτός της εκκλησιαστικής και του όντως ανθρώπινου δράματος που από το 2005 βιώνει ο εκθρονισθείς Ειρηναίος που παρουσιάζεται μέσα από το παρκάτω κείμενο και το οποίο παραθέτουμε στο σύνολο του.
Αλέξανδρος Στεφανόπουλος
Του Παναγιώτη Ζαρκάδα Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»; Το 2005 η Παλαιστινιακή Αρχή στην προσπάθειά της να εξακριβώσει τα πραγματικά γεγονότα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα (αμφισβητούμενες μακροχρόνιες εκμισθώσεις ακινήτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε Εβραίους) αναθέτει σε δικούς της εμπειρογνώμονες να διερευνήσουν την υπόθεση. Το πόρισμά τους καταγράφει αποσαφηνισμένες λεπτομέρειες και καταλήγει πως «σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα στοιχεία που λάβαμε, δεν έχουμε γεγονότα ή αποδείξεις που να ενοχοποιούν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο.
Οι διαπραγματεύσεις δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στην…στην Ιερά Σύνοδο της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας επειδή ο μακαριώτατος δεν ήταν ενημερωμένος γι’ αυτές. Επομένως δεν επικυρώθηκαν, θέμα που καθιστά τις διαπραγματεύσεις άκυρες». Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή απαξίωσε για άγνωστους λόγους το συγκεκριμένο πόρισμα της Παλαιστινιακής Αρχής και προχώρησε σε διαδικασίες – εξπρές για εκλογή νέου Πατριάρχη στα Ιεροσόλυμα χωρίς τεκμηριωμένη απόδειξη ενοχής του Πατριάρχη Ειρηναίου. Παράλληλα καταστρατήγισε τους στοιχειώδεις κανόνες που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις στην περίπτωση επιστολής του τότε υπουργού Ιεροσολύμων κ. Ανέγκμπι «ότι το κράτος του Ισραήλ αντιτίθεται στην εκτέλεση της τελετής ενθρονίσεως του κ. Θεόφιλου, η οποία σκοπό έχει να δώσει ισχύ στην καθαίρεση του Πατριάρχη Ειρηναίου, πράξη η οποία δεν έχει αναγνωριστεί από την κυβέρνησή μας όπως νόμιμα απαιτείται». Η μη συμμόρφωση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή στα συμπεράσματα του πορίσματος της Παλαιστινιακής Αρχής και στις υποδείξεις του ισραηλινού υπουργού αναμφίβολα δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά. Το επιβεβλημένο θα ήταν να θέσει «τον δάκτυλον επί τω τύπω τον ήλον» και να ωθήσει την έρευνα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα μέχρι το τέλος και όχι με βεβιασμένες προσπάθειες να κλείσει γρήγορα μια τόσο πολύκροτη υπόθεση που δημιούργησε τριγμούς σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Στη δίνη του κυκλώνα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο που η παρέμβασή του εκείνη την εποχή αποτυπώθηκε σε ένα παραπολιτικό σχόλιο της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» (02.06.2005) και απηχεί το ρόλο που διαδραμάτισε αφού αποκαλύπτεται ότι μεσολάβησε για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της Αθήνας. «Γεγονός είναι ότι η Πανορθόδοξος Σύνοδος για τα Ιεροσόλυμα δεν ήταν αυτό που λέμε “κορύφωση” της νομιμότητας και της κανονικότητας. Σημειωτέον ο Οικ. Πατριάρχης δεν ήταν σύμφωνος με μια τέτοια παρέμβαση. Για πολλούς λόγους. Ωστόσο δέχθηκε ασφυκτικές πιέσεις από το εδώ Υπουργείο Εξωτερικών να κάνει κάτι. Το έκανε και με το παραπάνω, οπότε στο ΥΠΕΞ πρέπει να ετοιμάζονται να του το ανταποδώσουν.
Αρκεί τα “ανταποδοτικά τέλη” να μη θυμώσουν τον κ. Χριστόδουλο». Πραγματικά! Σύμφωνα με ένα εμπιστευτικό έγγραφο του ΥΠΕΞ που διέρρευσε και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Δαυλός» (τεύχη 284 και 311) το Οικουμενικό Πατριαρχείο 40 ημέρες μετά την Πανορθόδοξο στο Φανάρι ενισχύθηκε οικονομικά με 3.000.000 ευρώ.
Τι συμπέρασμα μπορεί να εξαγάγει κανείς από τα παραπάνω; Τι παίχθηκε στα Ιεροσόλυμα;
Τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς. Η συνέντευξη που έδωσαν στις 23.03.2006 τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής (Ελίας Χούρι και Τζαουάντ Μπούλους) για το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς δεν επιδέχεται καμία παρερμηνεία. Μερικές επισημάνσεις τους είναι οι εξής:
– Η συνωμοσία είχε σκοπό τα κτήματα της Παλιάς Πόλης καθώς και άλλα που ανήκουν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Οι εβραϊκές εταιρείες αγοράζουν για 99 χρόνια επειδή τα κτήματα κατέχουν ευαίσθητη θέση στη διαμάχη για την Ιερουσαλήμ και για πολλά χρόνια βρήκαν φτωχές ψυχές ή εμπόρους οι οποίοι κρύβονται πίσω από το ράσο και έτσι κατάφεραν να πάρουν το ένα μετά το άλλο.
– Διαπιστώθηκε η άρνηση του κ. Ειρηναίου να πωλήσει κτήματα και λόγω αυτής της αρνήσεως ενώθηκαν τα συμφέροντα των κληρικών (εχθρών του Ειρηναίου) με δεξιά ιδρύματα για να γλιτώσουν από αυτόν.
– Εμάς δεν μας νοιάζει το προσωπικό στοιχείο. Μας ενδιαφέρει η Ιερουσαλήμ, η Αραβικότητα της και πως αντιμετωπίζουμε το επικίνδυνο σχέδιο εβραιοποίησής της.
Ο Θεόφιλος ζητεί την αναγνώριση του Ισραήλ
Οκτώ μέρες πριν από αυτή την αποκαλυπτική διάσταση της αλλαξοπατριαρχίας από τους εμπειρογνώμονες της Παλαιστινιακής Αρχής –δηλαδή στις 15.3.2006– είχε εκδικαστεί στο ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ, η προσφυγή του κ. Θεόφιλου,1 με βασικό αίτημα την άμεση αναγνώρισή του από την Ισραηλινή κυβέρνηση. Στο Δικαστήριο παρέστησαν αντιπρόσωποι και των τριών διαδίκων, δηλαδή Θεοφίλου, Ειρηναίου και της κυβέρνησης του Ισραήλ, ως παρεμβαινόντων λόγω άμεσου ενδιαφέροντος. Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, τον λόγο πήρε ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, ζήτησε την άμεση απόφαση για αναγνώριση του πελάτη του, διότι «πανοικουμενική σύνοδος», όπως ανέφερε, καταδίκασε 2 τον Πατριάρχη Ειρηναίο και αναγνώρισε στη συνέχεια τον Θεόφιλο.
Ακολούθως, μίλησε ο νομικός σύμβουλος του Ισραήλ κ. Χέλμαν. Σε έντονο ύφος απέρριψε την επιχειρηματολογία του κ. Γιάρακ, λέγοντας πως το πρόβλημα είναι ότι η πλευρά Θεοφίλου δεν έλαβε υπόψη την έννομη τάξη του Ισραήλ ως προς την εκλογική διαδικασία Πατριάρχου, πολύ περισσότερο που για την αναγνώριση ενός Πατριάρχη χρειάζεται κυβερνητικό βεράτιο, που το έχει παραχωρήσει μόλις προ διετίας στον κ. Ειρηναίο και δεν έχει λόγους να το ανακαλέσει και με έμφαση δήλωσε ότι για το κράτος του Ισραήλ ο Ειρηναίος είναι ο Πατριάρχης του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και ο κ. Θεόφιλος έχει αναγνωριστεί ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου.
Παρεμβαίνοντας, οι δικαστές της έδρας συνέστησαν να συγκληθεί διϋπουργική επιτροπή, αφού η κυβέρνηση, ως τηρητής του νόμου και της τάξεως, έχει άμεση ευθύνη για την επίλυση του Ιεροσολυμιτικού ζητήματος στο πρόσωπο του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχου και εφόσον δεν λάβει συγκεκριμένα μέτρα, σύμφωνα με το νόμο, το δικαστήριο θα συνέλθει σε νέα δικάσιμο («Το Παρόν», 19.03.2006).
Ο Θεόφιλος ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής του Ισραήλ
Στις 11.07.2006, παρουσία του νομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού κ. Εχούντ Ολμέρτ, τριών υπουργών και εκπροσώπων από τα υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών3 και Δικαιοσύνης, ο πρόεδρος της επιτροπής (υπουργός) Ρόνι Μπαρόν, υποδέχεται τον κ. Θεόφιλο και τους δύο δικηγόρους του, οι οποίοι παρουσιάζουν την στάση τους για το ζήτημα του Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Σύμφωνα με τα πρακτικά, πρώτος πήρε τον λόγο ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, θα πει ότι «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν πρέπει να γίνεται κριτής και πρέπει να εξετάσει το θέμα μόνο από την άποψη του να μην θίγονται τα συμφέροντά της». Στη συνέχεια, ο έτερος δικηγόρος κ. Ράμι Μούγκραμπι διευκρινίζει ότι «υπάρχουν τρεις αγοραπωλησίες ακινήτων που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν εν απουσία της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου», ενώ αυτό που φαίνεται να υποστηρίζει, είναι βόμβα στα θεμέλια της αλλαξοπατριαρχίας. Ο αποπεμφθείς κ. Ειρηναίος δεν είχε κρατήσει τον λόγο του προς το Ισραήλ για αγοραπωλησίες ακινήτων (τις οποίες ωστόσο ανυπόστατα και ασύστολα κατηγορήθηκε ότι έκανε για να τον ρίξουν από τον πατριαρχικό θρόνο!). Απίστευτο;
Ο επόμενος ομιλητής ενώπιον της διϋπουργικής επιτροπής, είναι ο ίδιος ο κ. Θεόφιλος. Σύμφωνα πάντα με τα πρακτικά, επισημαίνει ότι η ιστορία του Πατριαρχείου συνδέεται με τη γη του Ισραήλ και το ίδιο το κράτος και επικρίνει τις διοικητικές ικανότητες του κ. Ειρηναίου, λέγοντας ότι «διαχειριζόταν με αποτυχία τις υποθέσεις του Πατριαρχείου και γι’ αυτό εκθρονίστηκε», αποδεχόμενος ουσιαστικά ότι η αποπομπή Ειρηναίου έγινε για… κτηματομεσιτικούς λόγους! Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της επιτροπής ρωτά τον κ. Θεόφιλο εάν έχει αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση –εγγράφως ή προφορικά– έναντι της οργάνωσης «Χαμάς». Εκείνος το αρνείται. Στην επόμενη κρίσιμη ερώτηση του προέδρου της διϋπουργικής, η οποία διατυπώνεται με την απορία «ποιος νόμος ισχύει για το Πατριαρχείο» (διασαφήνιση καθόλου τυχαία, αφού έχει βαθύτατο πολιτικό υπόστρωμα, συνδεόμενο με μια από τις πιο σημαντικές πτυχές του Μεσανατολικού –την τύχη της Ιερουσαλήμ), ο κ. Θεόφιλος αποδέχεται πως λειτουργεί βάσει του Ισραηλινού Νόμου (τη στιγμή που ως υποψήφιος για τον πατριαρχικό θρόνο είχε δεσμευτεί να συμμορφωθεί με τον Ιορδανικό Νόμο του 19584).
Το «Παρόν της Κυριακής» (23.12.2007), με βάση τα όσα αποτυπώνονται στα πρακτικά της αρμόδιας υπουργικής ομάδας του Ισραήλ θα σχολιάσει. «Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως από την τελευταία συνεδρίαση που έγινε στις 23.10.2007 είναι το σημείο της πρότασης που διατυπώνεται προς την κυβέρνηση για την αναγνώριση του κ. Θεόφιλου και στο οποίο ζητείται από την κυβέρνηση του Ισραήλ να διατυπωθεί ένα καινούργιο κείμενο εξηγήσεων για την απόφαση, το οποίο μάλιστα θα συνοδευθεί από ένα γράμμα στο οποίο θα παρουσιαστεί λεπτομερώς η στάση του κ. Θεόφιλου σχετικά με τις υποχρεώσεις/δεσμεύσεις που του αποδόθηκαν, που του επιβλήθηκαν θα λέγαμε εμείς. Είναι η πρόταση που μετέφερε στην κυβέρνηση του Ισραήλ ο υπουργός Ράφι Εϊτάν5 που είναι ο τελευταίος πρόεδρος της διϋπουργικής επιτροπής και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν, είτε από την πλευρά της κυβέρνησης, είτε από την πλευρά του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου».6
Ο συγκερασμός των συμφερόντων
Έκτοτε (από το 2008 και μετά), μέλη παλαιστινιακών οργανώσεων θεωρούν ασύλληπτο ότι για να λάβει την επίσημη αναγνώριση της Ισραηλινής κυβέρνησης ως Πατριάρχης, είναι δεσμευμένος στο Ισραήλ και τους νόμους του Κράτους επί της Ιερουσαλήμ, ενώ ως επακόλουθο αυτής της εξέλιξης, αντιμετωπίζουν με καχυποψία και τη σιωπή της Ιορδανίας στην απόρριψη εκ μέρους του κ. Θεόφιλου του Ιορδανικού νόμου που διέπει τη λειτουργία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.7
Είναι δε τόσο μεγάλος ο σκεπτικισμός και η εξαπάτηση που αιωρείται πάνω από την αναγνώριση, που κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αρχής αυτοδιαψεύδουν τις προσδοκίες που είχαν οι ίδιοι καλλιεργήσει αρχικά (το 2005) και τώρα κάνουν λόγο για μία διαδικασία εκλογής, με απώτερο στόχο τον συγκερασμό συμφερόντων, μέσα από την ακίνητη περιουσία του Πατριαρχείου. Τροφή για έμμεσες σκέψεις και εικασίες διαπλοκής το χρυσοφόρο deal μεταξύ των Σιωνίτιδας Εκκλησίας και ενός εβραϊκού κατασκευαστικού ομίλου για την ανέγερση (και ουσιαστικά νομότυπη επέκταση) οικισμών σε έκταση ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου.
Κομβική παράμετρος της έρευνάς τους, οι ημερομηνίες γύρω από την συμφωνία. Από τη μία, η κοινοπραξία που έκλεισε τη σύμβαση με το Πατριαρχείο, η «Israeli New Talpiot», συστήθηκε νομικά στις 27 Απριλίου 2009, μόλις μία ημέρα πριν την υπογραφή της συμφωνίας παραχώρησης από τον κ. Θεόφιλο! Από την άλλη, η σύγκληση της Ιεράς Συνόδου (σύμφωνα και με την ανακοίνωση που εξέδωσε η Αρχιγραμματεία στις 23.10.2009), προκειμένου να επιλέξει επιχείρηση (όμιλος Σράγα Μπιράν) και να θεσπίσει προδιαγραφές για τα «ιερά» στρέμματα στην περιοχή Ταλπιότ της Δυτικής Ιερουσαλήμ (π.χ. «χώρος πρασίνου», σε «χώρος οικοδομήσιμος») πραγματοποιήθηκε στις 17.11.2008.
Δύο μέρες μόλις μετά, ο κ. Θεόφιλος είχε επαφή, στα ανάκτορα του Αμμάν, για περισσότερες από τέσσερις ώρες, με τον πρίγκιπα Γάζι Μπιν Μαχμούντ –εξάδελφος και ανώτατος σύμβουλος του βασιλιά Αμπντάλα– αρμόδιο για θέματα θρησκευμάτων (δες και «Καθημερινή», 20.11.2008). Ανακοινωθέν τότε από τη συνάντηση δεν υπήρξε. Ωστόσο, σε επίπεδο σημειολογίας, οι Παλαιστίνιοι επαναφέρουν τώρα στη μνήμη τους τις πληροφορίες των μήντια, ότι πίσω από την αιφνίδια άρση της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου από το Ιορδανικό υπουργικό συμβούλιο (Μάιος 2007), ήταν ο διακαής πόθος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας για την ανάπτυξη του βαπτίσματος –ένα εκκλησιαστικό «φιλέτο» στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη ποταμού.
Τί συζήτησαν λοιπόν για περισσότερες από τέσσερις ώρες τότε οι Θεόφιλος-Γάζι; Υπενθυμίζεται ότι ο πρίγκιπας είναι πρόεδρος της βασιλικής επιτροπής για το πρόγραμμα της τουριστικής αξιοποίησης του Ιορδάνη ποταμού και από εκείνους που βοήθησαν στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 20.05. 2007). Και κάτι επίσης ενδεικτικό, που αξίζει να σταθμίσει κανείς, δίπλα σε όσα ψάχνουν οι Παλαιστίνιοι. Όταν οι εφημερίδες «Έθνος» (14.09.2009) και «Παρόν της Κυριακής» (20.09. 2009) δημοσιοποίησαν στην Ελλάδα με ντοκουμέντα την σοβαρότατη πολιτική διάσταση του να ενοικιάζεις σε εβραϊκή εταιρεία για 99 χρόνια γη του Πατριαρχείου, ο κ. Θεόφιλος για να αντικρούσει την εικόνα του μπίζνεσμαν και πως ασκεί ποιμαντική αποστολή στους Αγίους Τόπους, επιστράτευσε την προσωπικότητα, ποιανού λέτε; Του πρίγκιπα Γάζι! Τον παρασημοφόρησε «υπέρ της ειρήνης, του διαλόγου και της συναδελφοσύνης», με το ανώτατο μετάλλιο του Παναγίου Τάφου στις 1.10. 2009 στην πόλη Φχες της Ιορδανίας.
Τι κι αν οι προηγούμενες επισκέψεις του κ. Θεόφιλου εκεί, όπως στην Μαδηβά, τον Φεβρουάριο του 2009, επιβεβαίωνε το αγεφύρωτο χάσμα και τις ανυπέρβλητες συνθήκες συνεννόησης που υπάρχουν στις σχέσεις του με το ποίμνιο;
Τι κι αν μετά την τιμητική διάκριση του πρίγκιπα Γάζι, 2000 άτομα διαδήλωσαν στο Αμμάν, τον Νοέμβριο του 2009, κατά του κ. Θεόφιλου, μεταξύ αυτών και ορθόδοξοι βουλευτές;
Τι κι αν στις αρχές Μαρτίου (2010) ο πρόεδρος της ορθόδοξης κοινότητας της Ιορδανίας (αριθμεί 200.000 μέλη) κ. Ραούφ Αμπού Τζάμπερ, μέσω του Αλ Τζαζίρα Νετ και υπό τον τίτλο: «Έλληνες παπάδες συνεργάζονται με την “δύναμη κατοχής”» έκανε συγκεκριμένες καταγγελίες για εκχωρήσεις εκκλησιαστικής γης σε Ισραηλινούς;
Τι κι αν τις επόμενες ημέρες του Ιουλίου επίκειται συλλαλητήριο Αράβων ορθοδόξων στην Ιορδανία;
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία χωρίς να γνωρίζει ούτε το παρασκήνιο που οδήγησε στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου, ούτε φυσικά πως εδραιώθηκε ο κ. Θεόφιλος.
Θα χρεωθεί άραγε η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ τις σοβαρές παρενέργειες της αλλαξοπατριαρχίας και όσα λάθη ξεκίνησαν επί εποχής Πέτρου Μολυβιάτη και συνεχίστηκαν επί Ντόρας Μπακογιάννη; Ο γράφων το θεωρεί αδιανόητο. Τη στιγμή που «το κράτος οικοδομείται εκ βάθρων» και η μάχη της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή έχει τα χαρακτηριστικά ενός «μαραθώνιου με ρυθμό κατοσταριού», όπως τονίζει στη Free Sunday (25.04.2010) ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, το να χυθεί άπλετο φως στη «μυστική διπλωματία» του «Ειρηναίος-γκέιτ» δεν είναι ρεβανσισμός.
Τα λάθη του παρελθόντος (με ή χωρίς εισαγωγικά), ασφαλώς είναι για να διορθώνονται. Και η επισήμανσή τους γίνεται για να μην επαναληφθούν. Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα στα Ιεροσόλυμα, τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»; Είναι ένοχος ο Πατριάρχης Ειρηναίος; Ας προσκομίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία και ας τον οδηγήσουν στο δικαστήριο. Ας τον δικάσουν και ας τον καταδικάσουν. Τουλάχιστον στη φυλακή θα απολαμβάνει τα στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων (σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επισκεπτήριο και ίσως τη δυνατότητα επιτέλεσης των θρησκευτικών του καθηκόντων και δικαιωμάτων). Είναι απορίας άξιο πως ο Έλληνας πρέσβης στο Ισραήλ θεωρεί φυσιολογική μία βαρβαρότητα που θίγει την ανθρώπινη αξία και κατ’ επέκταση τον πολιτισμένο κόσμο. Το ανακόλουθο γεγονός με επίφαση τραγικότητας (ενώ σηκώνει γέλια), είναι η έκκληση του κ. Θεόφιλου προς τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες, να αποδώσει χάρη στον πρώην υπουργό Σλόμο Μπεν Εζρί, ο οποίος φυλακίστηκε κατηγορούμενος για διαφθορά.
Ποιος ασχολείται όμως στην Ελλάδα με όλα αυτά; Εκκλησιαστικά ζούμε στη μονοκαλλιέργεια του Βατοπαιδίου κι εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Μόνον όταν τα μποφόρ της αλλαξοπατριαρχίας θα έχουν εξελιχθεί σε τσουνάμι χωρίς να το καταλάβουμε και το τίμημα θα είναι οδυνηρό και εθνικά επιζήμιο θα αναλογιστούμε την επιπόλαιη διαχείρισή της το 2005. Και ασφαλώς θα υπάρξουν άνθρωποι, οι οποίοι θα μνημονεύσουν το λεγόμενο ότι «οι ιεροί κανόνες οσάκις παραβιάζονται, εκδικούνται σκληρά». Αλλά θα είναι αργά…
Υποσημειώσεις
1 Ο κ. Θεόφιλος, με αφορμή την καθυστέρηση της αναγνώρισης της εκλογής του από το Ισραήλ, προσέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο κατά της κυβέρνησης Σαρόν. Σχετικές πληροφορίες ανέφεραν ότι στις αρχές Οκτωβρίου 2005 ο κ. Θεόφιλος είχε στείλει δύο προσωπικές επιστολές προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, ζητώντας να επισπεύσει την αναγνώρισή του, αποτρέποντας έτσι μία επανάληψη όσων είχαν γίνει στην εκλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου, τον οποίο το ισραηλινό κράτος δεν είχε αναγνωρίσει για περίπου τρεισήμισυ χρόνια. Στην ανταπάντηση από το γραφείο του κ. Σαρόν τονιζόταν ρητά πως «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να εμπλακεί στις εσωτερικές διαμάχες του Πατριαρχείου, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν εσωτερικές φατρίες». Μάλιστα, στην επιστολή ο κ. Θεόφιλος αναγραφόταν ως «Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου», δηλαδή το αξίωμα που κατείχε πριν την εκλογή του, ενώ ως Πατριάρχης Ιεροσολύμων αναγραφόταν ο κ. Ειρηναίος («Ελεύθερος Τύπος» και «Ελευθεροτυπία», 29.10.2005).
2 Η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στο Φανάρι δεν συνεκλήθη ως δικαστήριο για να δικάσει τον κ. Ειρηναίο, όπως λέει σαφώς και η ανακοίνωση της Συνδιάσκεψης, αλλά να υποβάλλει παραίτηση ως θυσιαστική πράξη, κάτι που δεν δέχθηκε ο κ. Ειρηναίος, γιατί οι κατηγορίες εις βάρος του δεν τον αφορούσαν («Το Παρόν», 19.03.2006).
3 Κατά την ανασκόπηση των εξελίξεων που συνέβησαν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και πριν παρουσιαστούν ο κ. Θεόφιλος και οι δύο δικηγόροι του ενώπιον της Επιτροπής των Υπουργών, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, ο κύριος Yaran Zeidman, κάνει γνωστό στην ομάδα που ασκούσε την επιτροπεία, ότι «η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη, τηλεφώνησε χθες στην υπουργό Εξωτερικών κυρία Tsipi Livni και της εξέφρασε την ελπίδα της ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση θα αναγνωρίσει τον κ. Θεόφιλο» (από τα Πρακτικά της Συνεδρίας των Υπουργών).
4 Οκτώ δεσμεύσεις περιείχε η «κρυφή» συμφωνία που υπέγραψε ο κ. Θεόφιλος με την ιορδανική κυβέρνηση, λίγες εβδομάδες πριν από την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο. Το επίσημο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών της Ιορδανίας υπογράφηκε από τον κ. Θεόφιλο στις 18.07.2005, λίγες ημέρες προτού η ιορδανική κυβέρνηση καταρτίσει τον κατάλογο των υποψηφίων για τη θέση του κ. Ειρηναίου. Στο τρισέλιδο κείμενο που φέρει την επίσημη σφραγίδα του ιορδανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Θεόφιλος υπογράφει με την τότε ιδιότητά του ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου («Τα Νέα», 15.05.2007).
5. Έγγραφο του Ράφι Εϊτάν (είχε διατελέσει και αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ) με τίτλο «Αρχές Συμφωνίας με το Ελληνικό Πατριαρχείο», παραδόθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2007 στους δικηγόρους του κ. Θεόφιλου και θέτει οκτώ όρους για τον πελάτη τους, ως προϋπόθεση για την αναγνώρισή του. Σύμφωνα με το έγγραφο, ανάμεσα σε άλλα, το Πατριαρχείο υποχρεώνεται «να παραχωρήσει στο Ισραήλ το δικαίωμα προτίμησης σε κάθε νέα πώληση ή μίσθωση γης». Δηλαδή κάθε φορά που το Πατριαρχείο θα προτίθεται να πουλήσει ακίνητο, πρέπει πρώτα να ρωτήσει το Ισραήλ. Την ύπαρξη του εγγράφου αποκάλυψε η ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 24-25.03.2007).
6. Σύμφωνα με τη βιογραφία του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου στην έγκριτη ιστοσελίδα www.orthodoxwiki.org, συγγενεύει με τον ελληνικής καταγωγής κ. Τζορτζ Τένετ, ο οποίος διετέλεσε υποδιευθυντής της CIA από το 1995 μέχρι το 1997 και διευθυντής της ίδιας μυστικής υπηρεσίας από το 1997 μέχρι και το 2004. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως είναι εξάδελφος (αγγλιστί cousin) του άλλοτε ισχυρού άνδρα της CIA.
7. Ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής της κυβέρνησης του Ισραήλ, ο κ. Θεόφιλος απέρριψε τον Ιορδανικό νόμο σε ό,τι αφορά το καθεστώς που διέπει τη λειτουργία του παλαίφατου Πατριαρχείου. Το αντιφατικό (και ο εμπαιγμός των ιθυνόντων) είναι πως ο κ. Ειρηναίος απομακρύνθηκε με «τον εν ισχύει Ιορδανικόν Νόμον του 1958, τον διέποντα τα του θρόνου των Ιεοροσολύμων» (δες επίσημο τριμηνιαίο περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τεύχος Απρίλιος-Ιούνιος 2005).
