- Advertisement -
Την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010, στις 7:40 μ.μ., η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης διοργάνωσε στο Σταθάκειο Κέντρο της Αστόριας πανομογενειακή συγκέντρωση με ομιλητή τον Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Το θέμα της ομιλίας ήταν: «Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και οι προοπτικές εξόδου από την κρίση». Ήταν περίπου 70 με 90 κομματικοί της Ν.Δ. που παρακολούθησαν την ομιλία τούτη, γιά το επερχόμενο αδιέξοδο της ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά παγκόσμια.
Κάτι σαν τριτοκοσμικοί ντενεκέδες, και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες του 2010 καθόμαστε στον καναπέ μας, και στην Νέα Υόρκη. Απέναντί μας, η τηλεόραση μας λέει να προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι. Να περιμένουμε καρτερικά την ή τον εθνοσωτήρα, μέσα από τα υπάρχοντα οικογενειοκρατικά κόμματα, που σαν μία ή ένας γιατρός θα σπάσει την ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκα.
Περιμένουμε λοπόν καρτερικά μεν, αλλά και κατεπειγόντως, τον δικό μας Πούτιν. Βάλτε και λίγη ‘Ομάδα Ε’ και μερικές προφητείες από τον Άθω και, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, θα αναστήσει ο δικός μας Πούτιν την διαλυμένη μας πατρίδα την Ελλάδα. Δηλαδή, με άλλα λόγια, τον Superman περιμένουμε και κατεπειγόντως και καρτερικά.
Άλλοι πάλι κομματικοί ζητούν «Φιλική Εταιρία Ελλήνων Ομογενών Αμερικής». Όχι όμως μία. Θέλουν πολλές: μία γιά κάθε εθνικό μας θέμα κλιμακωτά, ξεχωριστά και τεμαχηδόν. Χρειαζόμαστε λοιπόν, βάσει της λογικής των τούτης, μία δεκαρχία από Φιλικές Εταιρίες Ελλήνων Ομογενών Αμερικής, μία γιά την Μακεδονία, μία γιά την Θράκη, μία γιά την Κύπρο . . .
Έχει απόλυτο δίκαιο ο κ. Παναγιώτης Σγουρίδης να ανησυχεί, διότι «είμαστε ένα κράτος ασυνεχές, ασυνεπές και αφελές με πολλαπλά κέντρα
αποφάσεων» (Παλιά Βουλή, 30/11/10). Φταίει μετά η Google να λαλεί περί Δημοκρατίας Δυτικής Θράκης;
Και πιό μετά . . . τσααακ . . . νάσου και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στην Νέα Υόρκη. Από την Ν.Δ. που, μαζί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ, από κοινού έχουν ξεκάνει την πατρίδα μας την Ελλάδα.
Μέσα στην αέναη λοιπόν κίνηση της σημερινής παγκόσμιας, ηθικο-πολιτικο-οικονομικής μας φούσκας ή απλά ‘κρίσεως’, όπως όντως την αποκαλούν μερικοί, όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με χαμηλές διαχρονικές επιδόσεις, πάντοτε πηγάζουν από την αρτιότητα ή μη της λειτουργίας ή μη θεσμικών συστημάτων, διαδικασιών ή μηχανισμών και μεθόδων. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ποτέ υπεύθυνα τα πρόσωπα ή οι εργαζόμενοι εντός ελαττωματικών συστημάτων γιά τις χαμηλές επιδόσεις των τελευταίων.
Δυστυχώς όμως πολύ συχνά καταλογίζεται όλη η ευθύνη γιά χαμηλές επιδόσεις στους εργαζομένους εντός τοιούτων δυσλειτουργικών συστημάτων. Μπορεί οι εργαζόμενοι άνθρωποι εντός τοιούτων διαδικασιών να επιχειρούν το βέλτιστο δυνατόν. Αλλά έστω και αν κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, ακόμα και το άριστο, δεν μπορούν ποτέ σαν άτομα να υπερνικούν τις χαμηλές επιδόσεις δυσλειτουργικών συστημάτων, διαδικασιών ή μηχανισμών και μεθόδων.
Έτσι είναι όλα τα συστήματα από την φύση τους. Το κάθε σύστημα έχει μία νομοτελειακή δομή, η οποία καθορίζει τις διαχρονικές επιδόσεις του.
Έχει όμως κάτι να προσφέρει στην ανθρωπότητα γενικά και στον ελληνικό μας κόσμο ειδικά η επιστήμη του στρατηγικού σχεδιασμού συστημάτων; Βέβαια έχει και αυτό είναι το εξής: μεταβάλλοντας την νομοτελειακή δομή ενός συστήματος, το κλιμάκιο λήψης αποφάσεών του δίνει τη δυνατότητα στο σύστημα να επιτύχει θεαματικές επιδόσεις.
Διότι η νομοτελειακή δομή των διαχρονικά συνυφασμένων αιτίων και αιτιατών κάθε συστήματος καθορίζει την δυναμική συμπεριφορά του. Απεναντίας, οι επιδόσεις ενός δυσλειτουργικού πολιτικού συστήματος δεν μεταβαλλονται αλλάζοντας τους ανθρώπους και τα κόμματα που εργάζονται μέσα σε αυτό.
Το μεγάλο λοιπόν μυστικό της επιτυχίας του στρατηγικού σχεδιασμού συστημάτων είναι ο (ανα)σχεδιασμός που επιτυγχάνει θεαματικές επιδόσεις καθημερινά, από τις κανονικές προσπάθειες κανονικών ανθρώπων. Δεν χρειάζεται το στύψιμο των ηρωικών προσπαθειών εξαιρέτων ανθρώπων γιά να καλυτερεύσουν οι διαχρονικές επιδόσεις ενός συστήματος.
Το μυστικό είναι ότι, μεταβάλλοντας την νομοτελειακή δομή ενός συστήματος, αλλάσει το τι κάνουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτό, πως δηλαδή λειτουργούν και πόσο αποδίδουν. Αλλάζοντας όμως τους ανθρώπους ή τα κόμματα δεν μεταβάλλει ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε τις διαχρονικές επιδόσεις του.
Υπάρχει όμως ένα μικρό, τεχνικό πρόβλημα στην επίλυση της παρούσας κατάστασης της παγκόσμιας ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας. Ο μόνος πολιτικός ηγέτης που μπορεί πραγματικά να κάνει τον στρατηγικό σχεδιασμό ενός πολιτικού συστήματος γιά την επίλυσή της, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά
και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι ο ελληνικός μας λαός.
Ο εθνοσωτήρας λοιπόν του ελληνικού μας έθνους παγκόσμια, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ίδιο το ελληνικό μας λαό, σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτός είναι ο εθνοσωτήρας που ζητάμε, όχι εθνικιστικά, αλλά με ελληνικό έθος και μένος, ως έθνος Ελληνίδων και Ελλήνων. Διότι ούτε ελέω θεού ούτε ελέω τεχνοκρατίας επιτρέπεται η επιβολή πολιτεύματος σε έναν λαό.
Βέβαια η διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού απαιτεί και πάντα έχει κάποια συγκεκριμένη σειρά. Και σαφώς η συγκεκριμένη σειρά στην διαδικασία τούτη έχει και ένα πρώτο βήμα. Ξεκινάει από ένα τοσοδούλικο μικρό βηματάκι, την αρχή μιάς επίπονης διαδικασίας σχεδιασμού στρατηγικής, έναντι της ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας.
Και το βηματάκι τούτο είναι να ορίσουμε πρώτα απ’ όλα το πρόβλημά μας. Κάποιος μου έγραψε, π.χ., γιά το ελληνικό μας έθνος, ότι δεν είναι πλέον τίποτε άλλο από κάτι που οδεύει προς ένα αφγανο-πακιστανο-κουρδικο-ιρακινο-τουρκικό Ελλαδιστάν. Νάμαστε οι . . .τριτοκοσμικοί ντενεκέδες . . .
Κάποιος άλλος επίσης περιγράφει το ελληνικό μας έθνος ως ένα θεο-κρατικό και -κρατούμενο, οικογενειο-κρατικό και -κρατούμενο, ημιαναρχοαυτόνομο, με διάφορες … προεκτάσεις φέουδο…! Άρα μας χρειάζεται ένας (καθ)ορισμός του τι είμαστε τελος πάντων.
Αυτή λοιπόν πρέπει να είναι η αρχή της επίπονης διαδικασίας σχεδιασμού στρατηγικής, έναντι της ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας, σε παγκόσμια κλίμακα. Και πρέπει να κάνουμε την αρχή τούτη, όλοι μαζί, σαν μόρια της συλλογικότητας του έθνους μας Ελληνίδων και Ελλήνων.
Προτείνω λοιπόν έναν παγκόσμιο διαγωνισμό. Χρειαζόμαστε πρώτον μερικές και μερικούς ευεργέτες ή δωρητές, γιά να υπάρξει έτσι ένα χρηματικό βραβείο στην ομάδα που θα καταθέσει τον πλέον χρήσιμο ορισμό της ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας, σε παγκόσμια πάντα κλίμακα.
Δεύτερον, μας χρειάζεται επίσης μία κριτική επιτροπή από ανθρώπους που ξέρουν πέντε πράγματα τέλος πάντων γιά ηθικο-πολιτικο-οικονομικές φούσκες. Μιάς και ο Αρχιµήδης, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης έχουν φύγει, εκτός από τον Δρ. Νίκο Λυγερό, προτείνω επίσης τον Δρ. Γιώργο Κοντογιώργη και τον Δρ. Βασίλη Μαρκεζίνη
- Advertisement -
