Του οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου
«Οι καταθέσεις ήταν υπερβολικές, αφού ξεπερνούσαν το τριπλάσιο του ΑΕΠ της, οπότε ο κίνδυνος για τις τράπεζες της ήταν μεγάλος», απαντούν κάποιοι άλλοι.
«Εν τούτοις, οι καταθέσεις στις τράπεζες του Λουξεμβούργου πλησιάζουν το εικοσαπλάσιο του ΑΕΠ του, χωρίς να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα», απαντάει κανείς, συνεχίζοντας να ψάχνει το λόγο, για τον οποίο η Κύπρος οδηγήθηκε, μέσα από συνθήκες «σοκ και δέους», αντίστοιχες ουσιαστικά με αυτές που επιβλήθηκαν στο Ιράκ (εκεί για τα συμβατικά όπλα που δήθεν κατασκεύαζε, στην Κύπρο για τα οικονομικά), στην απόλυτη χρεοκοπία.
Σε κάθε περίπτωση, το ότι δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη ουρές στις τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου, οφείλεται στο κυπριακό κοινοβούλιο – το οποίο δεν επέτρεψε την «κατάσχεση» των καταθέσεων κάτω των 100.000 €. Φυσικά η ενέργεια αυτή δεν εκτιμήθηκε από κανέναν – αφού το νησί τιμωρήθηκε παραδειγματικά από τη Γερμανία και υποχρεώθηκε στο «εγκληματικό» κλείσιμο των τραπεζών του.
Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά έντυπα παρομοιάζουν τη συμπεριφορά της Τρόικας απέναντι στην Κύπρο, με ένα παλαιό ανέκδοτο. Σύμφωνα με το ανέκδοτο αυτό ο κυνηγός, αφού έχει πυροβολήσει και σκοτώσει ένα μικρό σπουργίτι, το οποίο καθόταν στο κλαδί με ένα σμήνος πολλών άλλων, ρωτάει με αφέλεια το φίλο του: "Πόσα σπουργίτια έμειναν στο κλαδί";
Με απλά λόγια τώρα, όταν το κυπριακό σπουργίτι πυροβολήθηκε με τέτοιο ψυχρό τρόπο και σκοτώθηκε ακαριαία, είναι δυνατόν να μείνουν ανενόχλητα στο κλαδί τα υπόλοιπα σπουργίτια, μεγαλύτερα (Ιταλία, Ισπανία) ή μικρότερα (Ελλάδα, Πορτογαλία), περιμένοντας ότι ο κυνηγός δεν θα τα "δολοφονήσει"; Ακόμη πιο απλά, είναι δυνατόν να μην αποσύρουν τις καταθέσεις τους οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι κλπ., υποθέτοντας ότι θα τους συμπονέσει η Γερμανία;
Εάν όμως τις αποσύρουν, δεν θα καταρρεύσει νομοτελειακά το ήδη βαριά ασθενές τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης; Εάν καταρρεύσει τώρα το σύστημα, δεν θα χάσουν τα χρήματα τους οι Φιλανδοί, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και όλοι οι υπόλοιποι; Γιατί λοιπόν θα φύγουν μόνο τα αδύνατα σπουργίτια από το κλαδί και θα μείνουν τα παχιά;
Άλλωστε, μήπως όλοι οι πολίτες, Έλληνες, Γερμανοί ή Γάλλοι, δεν είναι απροστάτευτα σπουργίτια, απέναντι στον κυνηγό; Μπροστά στο αχόρταγο χρηματοπιστωτικό θηρίο λοιπόν, το οποίο επιβιώνει ρουφώντας το αίμα των θυμάτων του;
Τέλος, είναι δυνατόν ο κυνηγός να στοχεύει μόνο τα μικρά σπουργίτια, αδιαφορώντας για τα μεγαλύτερα; Μήπως απλά εξασκείται στα μικρότερα, έτσι ώστε να είναι σίγουρο ότι δεν θα προλάβουν να φύγουν τα μεγαλύτερα, όταν τα πυροβολήσει;
