Το Grexit εκδικείται τη Γερμανική Ευρώπη
Γράφει ο Γεώργιος Μαλούχος
Από την περασμένη Κυριακή ο γερμανικός εθνικισμός χτυπά ξανά την πόρτα τόσο της ίδιας της Γερμανίας όσο και, αναπόφευκτα, της Ευρώπης. Το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» σάρωσε στις περιφερειακές εκλογές σε τρία ομόσπονδα γερμανικά κράτη ανατρέποντας δεδομένα δεκαετιών στις ισορροπίες της γερμανικής πολιτικής και βυθίζοντας αύτανδρο το κόμμα της Αγκελα Μέρκελ.
Όμως, ένα λεπτό: ποιο είναι αυτό το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία»; Πότε και πώς προέκυψε στη γερμανική πολιτική σκηνή; Τι είναι αυτό που του έδωσε την πρώτη του δύναμη, η οποία, τώρα, εξαπλώνεται με ορμή αστραπής λόγω του προσφυγικού;
Είναι το κόμμα που γεννήθηκε μέσα από την διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους. Που η σπορά του ήταν τα άθλια δημοσιεύματα ολόκληρων ετών για τους… «κακούς και διεφθαρμένους Ελληνες» που τρώνε, υποτίθεται, τα λεφτά των καλών Γερμανών φορολογουμένων.
Είναι το κόμμα που βρήκε το πιο έφορο έδαφος στις σαχλαμάρες της γερμανικής κυβέρνησης περί Grexit τις οποίες με τέτοια αδιανόητη ελαφρότητα διακίνησε επί χρόνια η ίδια η γερμανική κυβέρνηση και αναπαρήγαγαν συστηματικά και απερίσκεπτα τα μέσα της χώρας που αυτή επηρεάζει. Είναι οι αθλιότητες της Bild και τα σηκωμένα μεσαία δάχτυλα του Focus. Είναι οι φτηνές επιθετικές ειρωνείες του Σόιμπλε – και, φυσικά, όχι μόνον αυτού…
Είναι το κόμμα που γεννήθηκε για να φύγουν απ’ τη μέση οι Ελληνες και που, τώρα, όταν το πραγματικό μέγα πρόβλημα χτυπά την πόρτα, εκτοξεύεται πια πολιτικά από το ζήτημα των προσφύγων βάσει αυτής της ώριμης τώρα πολιτικής κουλτούρας του εθνικισμού και της ισχυρής, ανώτερης Γερμανίας με τους κακούς μαθητές. Με δύο λέξεις, είναι η εκδίκηση του Grexit στη γερμανική Ευρώπη. Είναι ένας καταλύτης κακών που θα έρθουν και θα σαρώσουν το παλιό οικοδόμημα που τόσο αψήφιστα κλόνισαν με τις εμμονές τους οι κυβερνήσεις Μέρκελ. Ισως αποδειχθεί δε τελικά κι ο καταλύτης όχι για το ίδιο το Grexit, αλλά για το εντονότατα επαπειλούμενο Brexit και τη χαριστική βολή…
Αντί το Βερολίνο να τρώει τις σάρκες της ευρωπαικής ιδέας για να χτίσει τη γερμανική ηγεμονία, θα όφειλε να δει μπροστά, να αντιληφθεί τους ευρύτερους κινδύνους και τις μεγάλες προκλήσεις και να ρίξει τη δύναμη και την ενέργειά του στην κατεύθυνση μιας τίμιας και με σεβασμό στους λαούς της Ευρώπη. Επραξε, όλα αυτά τα χρόνια, το ακριβώς αντίθετο. Και έχτισε το ίδιο, με τα χέρια, με τα λόγια και τις πράξεις του, όλο αυτό το τέρας που ήρθε για να μείνει.
Είναι πλέον προφανές ότι η μεταβολή που συντελείται στη χώρα είναι σεισμικών διαστάσεων. Εκείνο που είναι όμως δυστυχώς πολύ λιγότερο προφανές, παρά τα όσα πιστεύουν πολλοί ως προς την άμεση επίδραση του προσφυγικού, είναι το πώς φτάσαμε ως εδώ, στο σημείο να εκτοξεύεται εκλογικά μία κομματικά (αλλά όχι και πολιτικά) νεόκοπη δύναμη που εκφράζει αυτές τις απόψεις.
Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται αποκλειστικά σε όλα τα παραπάνω. Στην πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης όλα τα τελευταία χρόνια, πολιτική της οποίας τώρα η ίδια αυτή η κυβέρνηση πέφτει θύμα – και όπως όλα δείχνουν, δεν θα είναι το μόνο. Αυτή η αφύπνιση του γερμανικού εθνικισμού, κάθε άλλο παρά ξαφνική υπήρξε και κάθε άλλο παρά περαστική θα είναι…
Μια σκοτεινή εποχή για την Ευρώπη, μόλις ανατέλλει…
