Η Τουρκία δεν θα υποχωρήσει-εμείς θα επιλέξουμε να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι;
Κυπριακό: Ανάγκη για όραμα
Γράφει ο Παύλος Μυλωνάς
Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας ιστορικής πορείας σε σχέση με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού. Στο τέλος μιας εποχής και σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, που δεν μπορεί να μας βρει αμέτοχους. Καλούμαστε να επιλέξουμε ουσιαστικά μεταξύ δύο οδών. Είτε θα συνεχίσουμε την αδιέξοδη και αποτυχημένη πολιτική υποχωρήσεων με το ίδιο σθένος, ελπίζοντας πως θα καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία ως διά μαγείας, είτε θα πάρουμε την απόφαση για αλλαγή, διεκδίκηση και αγώνα για τα δίκαια της πατρίδας μας. Τα ψέματα έχουν τελειώσει. Η Τουρκία δεν μπορεί να μας το κάνει πιο ξεκάθαρο. Και εφόσον δεν είμαστε διατεθειμένοι να αυτοκτονήσουμε, πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις.
Η διαδικασία που ακολουθείται τυφλά από τους ταγούς μας εδώ και χρόνια απέτυχε παταγωδώς. Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη προσπάθησε ανεπιτυχώς να μας πείσει ότι είναι τεράστιο επίτευγμα το ότι η Τουρκία προσήλθε στις διαπραγματεύσεις για πρώτη φορά, όμως το μόνο που κατάφερε είναι να μας αποδείξει ότι η πολιτική του συμβιβασμού δεν οδηγεί πουθενά αλλού, παρά μόνο σε επικίνδυνα αδιέξοδα που το ένα μετά το άλλο νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής και δίνουν άλλοθι στην Τουρκία για να ισχυροποιήσει τη μόνιμη παρουσία της στην πατρίδα μας. Δεν κατάφερε ούτε το πιο απλό, να καταλογιστούν οι ευθύνες για τα αδιέξοδα στην Τουρκία και να εκτεθεί διεθνώς ως κατοχική δύναμη.
Έτσι, βρισκόμαστε σήμερα εγκλωβισμένοι σε μια διαδικασία λύσης του Κυπριακού που, αν συνεχιστεί με την ίδια λογική, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε επικίνδυνες καταστάσεις. Ελλοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος να οδηγηθούμε σε μια λύση με ανοικτό το ενδεχόμενο μετατροπής της Κύπρου εσαεί σε τουρκικό προτεκτοράτο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι διαπραγματεύσεις για τη λύση του Κυπριακού βασίζονται πάνω στο ψέμα ότι ηττήθηκε ολόκληρος ο λαός το 1974 και πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί όσα αφελώς αποδέχονται οι ηγέτες του. Η αλήθεια, επομένως, θα αναδειχθεί και θα ειπωθεί κρυστάλλινα όταν κυριαρχήσει η αλλαγή των πάντων και όχι απλώς η αλλαγή στην εξουσία του τόπου.
Επομένως, η μόνη επιλογή που έχουμε μπροστά μας είναι να πετύχουμε την ενότητα των πολιτών και, κατά συνέπεια, των ηγεσιών των δυνάμεων που θέλουν νέα στρατηγική. Μια νέα πενταετία Αναστασιάδη ή ΑΚΕΛ μπορεί να αποβεί καταστροφική για τον τόπο μας. Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη. Να αποτρέψουμε νέες υποχωρήσεις και νέα τετελεσμένα.
Ήρθε η στιγμή πια να πάρουμε όλοι οι πολίτες τα πράγματα στα σοβαρά, να ενωθούμε και να παλέψουμε, ούτως ώστε να μην ξαναβρεθεί μπροστά μας ένα σχέδιο τύπου Ανάν, και να ξαναδοθεί στην κοινωνία ένα άλλο όραμα αγάπης για την πατρίδα, τον άνθρωπο, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Ένα άλλο όραμα που θα ξεπεράσει απνευστί την ηττημένη πολιτική και τη φαιδρή σοβαροφάνεια του απερχόμενου Προέδρου, για να τοποθετήσει και την κοινωνία στην εξίσωση των προβλημάτων της. Διότι, αν συνεχιστεί η κραιπάλη επί του Κυπριακού, αν συνεχίσει η κοινωνία να προσφέρει απλόχερα το μέλλον της σε καταστροφικούς προέδρους και να απέχει συνειδητά από τη διαδικασία, όπως γίνεται τα τελευταία δέκα χρόνια, θα οδηγούμαστε συνεχώς σε νέα «Κραν Μοντάν» για να διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι βάζουμε την Τουρκία στο τραπέζι των συνομιλιών. Μέχρι φυσικά να πέσουμε στον λάκκο που οι ίδιοι ανοίξαμε. Όραμα, λοιπόν, ή αυτοκτονία;
*Βουλευτής.
