Στην Ελλάδα δεν ταιριάζει ο ραγιαδισμός…
Επί ξηρού ακμής οι ελληνοτουρκικές σχέσεις
Ύστερα από την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας στην Ελλάδα, αναδείχτηκαν οι πολύλογες τοποθετήσεις των πολιτικών (αμφοτέρων των μερών) και ταυτόχρονα αποκρύψεις ή παραμορφώσεις της ουσίας των αντίστοιχων ζητημάτων των δήθεν ειρηνικών διμερών συνομιλιών. Οι συμπεριφορές που εφαρμόστηκαν μεταξύ των εκπροσώπων αυτών διαφοροποιήθηκαν όχι μόνο από παρόμοιες πολλών προηγουμένων δεκαετιών, βασισμένες στα εθνικά συμφέροντα και στις οικείες βλέψεις των δύο χωρών, αλλά και από τα ευρύτερα συμφέροντα της ΕΕ, της Ατλαντικής ή άλλων Συμμαχιών. Πραγματικά αδικήθηκαν οι προηγούμενες ιστορικές Ελληνοτουρκικές διπλωματικές προσπάθειες, με αποτέλεσμα να ευρεθούν οι Ε/Τ σχέσεις στην κόψη του ξυραφιού (επί ξυρού ακμής) άκαιρα και άσκοπα. Η δικαιολογία ότι τώρα ( τι δεν ήταν γνωστό;) τέθηκαν προς επίλυση οι Ε/Τ διαφορές είναι παιδαριώδης και καταπίπτει προκαταβολικά.
Στη διάρκεια και μετά των συναντήσεων-επισκέψεων-συνομιλιών κ.λπ στην Αθήνα 7-8/12/2017, οι δυο λαοί (Ελληνικός;-Τουρκικός) βίωσαν νοερά εκ νέου πολλά από τα γεγονότα του παρελθόντος που τους απομάκρυναν και δημιούργησαν της αγεφύρωτες διαφορές τους. Ακόμη, απογοητεύτηκαν επειδή όλες αυτές οι πράξεις έγιναν δήθεν για το καλό τους χωρίς την παρουσία τους…
Ο τυχόν απρόβλεπτος ισχυρισμός ότι οι χειρισμοί διμερών ζητημάτων ενεργούνται από πολιτικούς που εκπροσωπούν τους λαούς και προέρχονται από αυτούς, προφανώς δεν ευσταθεί διότι απλούστατα έγινε με άνισους όρους: Η Τουρκική πολυπληθής αντιπροσωπεία επισκέφτηκε την Ελλάδα με την αλαζονεία του ισχυρότερου συνομιλητή και η αντίστοιχη Ελληνική υποδέχτηκε τους επισκέπτες «κατά μόνας», αγνοώντας την ουσιαστική ισχυρή θέση της και την ουσιαστική βοήθεια που θα είχε (αν την ζητούσε) ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από τους γειτονικούς και μη λαούς (περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ) σε μια ανανεωμένη προσπάθεια ειρηνικής συμβίωσης των λαών των δύο χωρών.
Εκ προοιμίου, επομένως, οι συναντήσεις και επισκέψεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν και της ευάριθμης ακολουθίας του στην Ελλάδα, έγιναν χωρίς την εύλογη δόση αμηχανίας, εάν και κατά πόσον θα εκφραζόνταν στο πλαίσιο της διεθνούς διπλωματίας ή ως αφεντικά προς τον υπάλληλό τους. Με άλλους λόγους, εάν θα επέτρεπε η διπλωματική γλώσσα επί Ελληνικού εδάφους να γίνουν αναφορές σε ζωτικά Ελληνικά και μη εθνικά – υπερεθνικά ζητήματα που ανήκουν εμφανώς στη σφαίρα των Τουρκικών βλέψεων και του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού, σε βάρος όχι μόνο των απανταχού Ελλήνων πολιτών, αλλά και πολλών άλλων γειτονικών και μη εθνοτήτων της Βαλκανικής χερσονήσου, των γειτονικών χωρών ανατολικά και νότια της Μικρής Ασίας και προπαντός της όλης «κεκτημένης υποδομής» της ΕΕ.
Ωστόσο, ο επισκέπτης αυτός άδραξε την ευκαιρία να εκφραστεί με το γνωστό του ωμό τρόπο, παρακάμπτοντας τα πραγματικά γεγονότα, τις ευαισθησίες του Ελληνικού και άλλων λαών που προέκυψαν από τη Συνθήκη της Λωζάννης και προπαντός των λοιπών εταίρων της ΕΕ, αμετακίνητος στην έμπρακτη επιθετική πολιτική της Τουρκίας διαχρονικά (με συγκεκριμένες ειδεχθείς πράξεις σε βάρος αθώων πολιτών) ως αμετανόητος γνήσιος απόγονος των αιμοσταγών προγόνων του.
Για τη χώρα μας χάθηκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία (αφού «καιγόταν» για την επίσκεψη αυτή ο Τούρκος Πρόεδρος και προετοίμασε την κοινή γνώμη των δυο χωρών με δηλώσεις του στα ΜΜΕ), να προετοιμάσει την επίσκεψη αυτή με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή της ΕΕ, τουλάχιστον, ώστε να υποχρεωθεί να μη θέσει θέματα «επικαιροποίησης» της Συνθήκης της Λωζάννης επί Ελληνικού και Ευρωπαϊκού εδάφους ο Τούρκος Πρόεδρος, να μην ονομάσει τους Έλληνες-Ευρωπαίους Μουσουλμάνους της Θράκης ως «Τουρκική μειονότητα», να μην τολμήσει να χαρακτηρίσει την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο (μέλους της ΕΕ) ως αναγκαία για την προστασία του εκεί μουσουλμανικού στοιχείου, να σεβαστεί προκαταβολικά τα Ε/Τ σύνορα στο Αιγαίο ως σύνορα και της ΕΕ, κ.ά. με την εύλογη απειλή, ότι όχι μόνο θα ματαιωθεί η επίσκεψή του, αλλά θα επανέλθουν στην επικαιρότητα παλαιές και νέες ασυνέπειες της Τουρκίας και ειδεχθείς Τουρκικές θηριωδίες, όπως η μη εφαρμογή της συμφωνίας Τουρκίας-ΕΕ για του Πρόσφυγες, οι πολυμερείς συναλλαγές της Τουρκίας και του οικογενειακού περιβάλλοντος του Προέδρου της με το Ισλαμικό Κράτος, η Εκδίωξη των ομογενών Ελληνικής καταγωγής από την Κωνσταντινούπολη και τις νήσους Ίμβρου και Τενέδου παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης, η μείωση και απάνθρωπη προσβολή αθώων πολιτών στην Κύπρο, οι καταπιέσεις σημερινών μειονοτήτων της Τουρκίας, ο πολιτικός έλεγχος της ανεξάρτητης δικαιοσύνης στην Τουρκία κ.ά.
Με άλλους λόγους, θα μπορούσε να αντιληφθεί η γείτονα χώρα και ο λαός της, ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον ανυπεράσπιστη και ευάλωτη, εξαιτίας της παγιωμένης θέσης της στην ΕΕ και στη Βαλκανική και ότι έχει αναλάβει πλήρως όλες τις υποχρεώσεις της έναντι των λοιπών ετέρων της στην ΕΕ, αλλά και έναντι των απανταχού της γης Συμμάχων της. Η παλαιότερη πεσιμιστική νοοτροπία ότι όφειλαν και οφείλουν οι εταίροι ή οι σύμμαχοί της Ελλάδος να την υπερασπιστούν εκ των υστέρων, χωρίς την εύλογη αποτρεπτική έγκαιρη αντίδραση της ίδιας ως μέλους της ΕΕ, παραπέμπει σε συμπεριφορές «αφεντικού-δούλου» (ραγιάδων) επί των Μωαμεθανών Σουλτάνων που έχουν παρέλθει οριστικά.
Δικαίωμα της Ελλάδας είναι να εκφράζεται παντού και πάντοτε ως ισότιμο μέλος της ΕΕ σε θέματα νομικά ξεκάθαρα στο Διεθνές Δίκαιο, να μην υποβαθμίζει δόκιμες έννοιες που αδιαμφισβήτητα ισχύουν στην ΕΕ και σε άλλες χώρες (π.χ. οι ομογένειες στις ΗΠΑ δεν είναι εθνικές μειονότητες) και φυσικά είναι καιρός να αρθεί στο ύψος της σύγχρονης περηφάνιας που διαχέεται από τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, τον ΟΗΕ, την Ατλαντική και άλλες Συμμαχίες, πιστή στην ανεπανάληπτη ιστορική της διαδρομή.
Όχι πια συμπεριφορές «ραγιάδων» της σουλτανικής εποχής, που προσβάλλουν όλους τους εταίρους στην ΕΕ και τους απανταχού συμμάχους της Ελλάδας, διότι με τις συμπεριφορές αυτές διογκώνονται οι βουλιμίες των Τούρκων ιθυνόντων σε βάρος της Ελλάδος, με αποτέλεσμα οι σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών να διατηρούνται οξυμένες (επί ξηρού ακμής).
Γένοιτο!
Περισσότερες σημοσιεύσεις της κατηγορίας Άρθρα ΕΔΩ
