Μὲ τὸ πέρας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κι ἐφ΄ ὅσον ἡ Ἑλλὰς εὑρέθη μὲ τὴν πλευρὰ τῶν νικητῶν, ξεκίνησαν οἱ συζητήσεις γιὰ τὶς σχετικὲς συνθῆκες, βάσει τῶν ὁποίων ἡ ἀναδιανομὴ ἐδαφῶν ἦταν δεδομένη.
Μερικὰ ἀπὸ τὰ πολὺ σοβαρὰ ζητήματα, ποὺ ὄφειλε νὰ διεκδικήσῃ ἡ ἑλληνικὴ πλευρά, ἦταν ἡ διευθέτησις τοῦ καθεστῶτος τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἡ κατοχὴ τῆς Δωδεκανήσου καὶ ἡ κατοχὴ τῆς Κύπρου.
Ἡ γέννησις τοῦ κράτους τῆς Ἀλβανίας, αὐθαιρέτως, δίχως προηγούμενον ἱστορικό, ἐπεβλήθη ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ 1917, ἐφ΄ ὅσον ἤθελαν τὰ ἐδάφη της ὡς προτεκτοράτο τους, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐλέγχουν τὴν χερσόνησον τοῦ Αἵμου. Ὅμως αὐτὴ ἡ αὐθαίρετος πρᾶξις δὲν ἀκύρωνε τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου στὴν Βόρειο Ἤπειρο.
Ἄν καὶ ἡ Ἰταλία εὑρέθη μὲ τοὺς ἡττημένους, καὶ μάλιστα ἡττημένους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, ἐν τούτοις τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου δὲν ἀπησχόλησε τοὺς διαπραγματευτές.
Τὸ αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὴν Κύπρο, ἐφ΄ ὅσον ναὶ μὲ τὴν κρατοῦσαν οἱ …«Ἄγγλοι», ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, ἀπὸ τὸν 16ον αἰῶνα (1571), μὲ τουρκικὴ ἤ ἀγγλικὴ φρουρά, λειτουργοῦσαν ὡς ….ἀεροπλανοφόρον τοῦ Ἰσραήλ.
Τὸ πρῶτο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου.
Τὸ δεύτερο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου. (α)
Τὸ δεύτερο σιωνιστικὸ κίνημα καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Κύπρου. (β)
Αὐτὸ ποὺ ἀπησχόλησε τοὺς διαπραγματευτὲς ἦταν κάτι ποὺ …δὲν στοίχιζε στοὺς διαπραγματευτές: ἡ Δωδεκάνησος.
Μία περιοχὴ καθαρὰ ἑλληνική, ποὺ πάντα βίωνε τὴν βία διαφόρων κατακτητῶν.
Οἱ περιπέτειες τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἰταλία ξεκινοῦν ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνος, ὅταν, αἰφνιδίως, οἱ Ἰταλοί, κι ἐν ὅσῳ ἐμένετο ὁ μεταξύ των μὲ τὴν Τουρκία πόλεμος στὴν Βόρειο Ἀφρική, κατέλαβαν τὴν Ῥόδο.
Στὶς 5 Μαΐου τοῦ 1912 στὴν Ψίνθο ὑπεγράφη ἡ ἐπίσημος παράδοσις
Τὸ ἐπόμενον στάδιον ἦσαν τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν κατὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βάσει τῶν ὁποίων οἱ Ἰταλοὶ ἦσαν μὲ τοὺς νικητές. Γεγονότα ποὺ ὁδήγησαν στὴν συνθήκη τῶν Σεβρῶν, ποὺ ὑπεγράφη στὶς 28 Ἰουλίου (10 Αὐγούστου) τοῦ 1920.
Στὰ παρασκήνια τῶν διαβουλεύσεων τῆς Συνθήκης τῶν Σεβρῶνὑπογράφεται στὶς 16 Ἰουλίου (29 Ἰουλίου) τοῦ 1919 τὸ μυστικὸν Σύμφωνον Βενιζέλου Τιττόνι, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ Βόρειος Ἤπειρος καὶ ἡ Δωδεκάννησος περιέρχονται στὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, ἐκτὸς τῆς Ῥόδουκαὶ τῆς Μεγίστης. Οὑδέποτε ὅμως ἐτέθη σὲ ἐφαρμογή.
Ἀποτέλεσμα τούτου ἦταν νὰ ἐξακολουθήσῃ ἡ ἰταλοκρατία, ποὺ δυστυχῶς ἀπεδείχθη χειροτέρα τῆς τουρκοκρατίας.
Ὅμως τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1943 ἡ πτῶσις τοῦ Μουσολίνι (24 Ἰουλίου) ᾠδήγησε τὴν Ἰταλία σὲ ἧττα καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς διοικήσεως τῆς Δωδεκανήσου, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1943, ἀπὸ τοὺς Γερμανούς.
Μετὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἧττα τῆς Γερμανίας, ποὺ ἐπῆλθε μετὰ τὴν παράδοσιν τῆς Ἰταλίας, στὸν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμο ἡ Δωδεκάνησος πλέον ἀνεμένετο ὡς μία …μικρὰ ἀποζημίωσις γιὰ τοὺς Ἕλληνες.
Στὶς 8 Μαΐου τοῦ 1945 ἡ Δωδεκάνησος, μὲ πρωτόκολλον παραδόσεως ἄνευ ὅρων, περνᾶ στὴν κατοχὴ τῶν Ἄγγλων καὶ στὶς 9 Μαΐου ξεκινᾶ ἡ ἀγγλοκρατία τῆς Δωδεκανήσου.
Μία πρότασις τοῦ Τσῶρτσιλ στὶς 4 Ἀπριλίου τοῦ 1943, νὰ προσφερθῇ ἡ Δωδεκάνησος στὴν Τουρκία, γιὰ νὰ τὴν …καλοπιάσουν, γρήγορα μπαίνει στὸ ἀρχεῖον.
Οἱ διαβουλεύσεις γιὰ τὴν εἰρήνευσιν ξεκίνησαν τὸν Ἰούνιο (27 Ἰουνίου) τοῦ 1946, στὸ Παρίσι, γιὰ νὰ καταλήξουν στὶς 10 Φεβρουαρίου τοῦ 1947, ἐπισήμως πλέον, νὰ συνυπογράψουν οἱ Ἀγγλία, Γαλλία, Η.Π.Α. καὶ Σοβιετικὴ Ἕνωσις τὴν ἐκχώρησιν τῆς Δωδεκανήσου στὴν Ἑλλάδα.
Ἡ Τουρκία ξεκαθαρίζει τὴν ἀδιαφορία της γιὰ τὴν Δωδεκάνησο.
Στὶς 31 Μαρτίου τοῦ 1947 ὁ ἀντιναύαρχος Περικλῆς Ἰωαννίδηςσυνυπογράφει μὲ τὸν ταξίαρχο Πάρκερ, πρωτόκολλον παραδόσεως τῆς Δωδεκανήσου στὴν Ἑλλάδα.
Στὶς 9 Ἰανουαρίου τοῦ 1948, μὲ τὸν ὑπ΄ ἀριθμὸν 518 νόμο, ἡ Δωδεκάνησος ἐνσωματώνεται στὸν Ἑλληνικὸ κορμό ἀπὸ τὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1947.
«Αἱ νῆσοι τῆς ΔωδεκανήσουῬόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Ἀστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κῶς, Λέρος, Τῆλος καὶ Καστελλόριζον, ὡς καὶ αἱ παρακείμεναι νησῖδαι, προσαρτῶνται εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος ἀπὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1947».
