Του Θ. Οικονομόπουλου, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
ΘΛΙΒΕΡΟ το θέαμα. Και κυρίως επικίνδυνες οι συνέπειές του για τους θεατές. Την κοινωνία. Η πολιτική τάξη, σ’ άλλη μια κορυφαία ευκαιρία της, ολιγώρησε. Επέδειξε απαράδεκτη ανευθυνότητα, με τη συμπεριφορά της κραύγασε στον κόσμο πως όχι μόνο δεν την ενδιαφέρει η οργή και η αγανάκτησή του, αλλά δεν είναι και διατεθειμένη να προχωρήσει σε ουσιαστικές αναγνωρίσεις, σε λυτρωτικές συγγνώμες που θα εκτόνωναν την εκρηκτική ατμόσφαιρα. Και, συν τοις άλλοις, θα επέτρεπε τη διάσωσή της. Λένε πως «η κρίση είναι και ευκαιρία…», αλλά μιλούν για την κρίση που περνάμε εμείς. Οχι αυτοί…
ΜΙΛΟΥΜΕ, βεβαίως, για τις γελοιότητες των εξεταστικών επιτροπών, ιδίως αυτής για τη Ζίμενς. Που ασχολήθηκε κατ’ εξοχήν με τη διαπλοκή, τα λαδώματα, τη διαφθορά των πολιτικών αλλά και των κομμάτων τους. «Παραγεγραμμένοι» (πάλι με ευθύνη των ιδίων και των πονηρών νομοθετημάτων τους!) ή μη, με τις μακρόσυρτες, ατελείς διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, με κουκουλώματα και συμψηφισμούς ευτελείς και διακομματικούς, βγαίνουν «ανέγγιχτοι» από την όλη υπόθεση. Ντροπή και αίσχος τους. Πολύ περισσότερο, επειδή το «επιχείρημά» τους πως ό,τι ήταν δυνατόν να ψαχθεί ψάχθηκε, αποτελεί τεράστιο ψεύδος. Και χλεύη σ’ ολόκληρη την κοινωνία…
ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ με… μισόλογα και τυπολατρικές «επιφυλάξεις», πως μαύρο χρήμα από την εκμαυλίστρια γερμανική εταιρεία, εκτός από τις τσέπες επίορκων πολιτικών εισέρρευσε και στα ταμεία των κομμάτων -των δύο μεγαλύτερων, των «εξουσίας» τουλάχιστον. Μόνο που ο έλεγχος σ’ αυτά τα τελευταία δεν επιχειρήθηκε ποτέ από την εξεταστική! Επειδή, άκουσον άκουσον, «δεν είχε κατά νόμο την αρμοδιότητα»! Εστω. Γιατί, λοιπόν, οι πολιτικοί που έχουν… κάθε αρμοδιότητα αλλά και ευθύνη δεν κάλεσαν οι ίδιοι (όταν έχει ομολογηθεί και από τη Ζίμενς αλλά και από πολιτικά στελέχη πως «μαύρο χρήμα» κινήθηκε σε κομματικά γραφεία) το ΣΔΟΕ, τους εισαγγελείς, την Αρχή καταπολέμησης μαύρου χρήματος, να μπουν στα κομματικά ταμεία και να τα κάνουν αναδρομικά φύλλο και φτερό;
ΠΟΙΟ ΤΟ νόημα να διακηρύσσει γενικόλογα και άνευ κόστους ο Παπανδρέου «δεν με νοιάζει, να ματώσουμε!», και να ζητάει… για τις επικοινωνιακές εντυπώσεις ο Σαμαράς αναδρομικό και επί της ουσίας έλεγχο του «πόθεν έσχες» από το ’74 μέχρι σήμερα (δεν ισοδυναμεί με κυνική ομολογία πως όλα αυτά τα χρόνια ο «έλεγχος» ήταν για τα μάτια του κόσμου, αλλά οι πάντες το αποσιωπούσαν συνωμοτικά;), και την ίδια στιγμή κανείς από τους δύο αρχηγούς να μην ομολογεί δημόσια (γιατί ΞΕΡΟΥΝ πολύ καλά τι συμβαίνει!) ότι τα κόμματά τους χρηματοδοτούνταν παράνομα, ή έστω να μην ΑΠΑΙΤΕΙ να γίνει τώρα πλήρης έλεγχος; Ποιον (νομίζουν πως…) κοροϊδεύουν;
ΛΟΓΩ δικής τους ενοχής, πολιτικοί και κόμματα «αδυνατούν» να βρουν ενόχους για το έγκλημα και το μεγάλο φαγοπότι. Κι όσο αρνούνται να παραδεχθούν τη διάπραξη των εγκλημάτων τους, όταν αρνούνται να δώσουν αυτοί, οι ταγοί, το παράδειγμα στην κοινωνία, η τελευταία θ’ αφήνει ελεύθερο τον άγριο εαυτό της, η κρίση (που κάθε άλλο παρά οικονομική μόνο είναι!) θα βαθαίνει, η πολυπόθητη κάθαρση ως προϋπόθεση της «νέας πορείας» δεν θα έρθει ποτέ. Και τα χειρότερα, δεν τα ’χουμε δει ακόμη…
