Από τον Λουκά Γ. Κατσώνη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και παραμένει δομικά ελλειμματική, δηλαδή δεν έχει το περιθώριο να αποπληρώσει τον υπέρογκο δανεισμό της. Ο δανεισμός δε αυτός, του μνημονίου συμπεριλαμβανομένου, απορροφά τόσα χρήματα για την εξυπηρέτησή του που δεν περισσεύει ούτε σεντ για παραγωγικές επενδύσεις.
Η λύση θα μπορούσε να είναι το ξεπούλημα των ασημικών, αλλά αυτό δεν το δέχεται ούτε ο ελληνικός λαός ούτε -το χειρότερο- μπορεί αυτή η κυβέρνηση να εξασφαλίσει πως οι όποιες διαδικασίες «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας μπορεί να γίνουν γρήγορα, με διαφάνεια και προς το συμφέρον του τόπου.
Η Ελλάδα είναι στριμωγμένη στη γωνία και απέναντί της έχει το χάος.
Αδιέξοδο; Οχι απαραίτητα.
Αλλά πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και επειδή στις «Αποκαλύψεις» αυτή ακριβώς είναι η δέσμευσή μας με το αναγνωστικό κοινό, ας σημειώσουμε τα παρακάτω:
Πρώτον, η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου απέδειξε ότι δεν αντιλήφθηκε πού οδηγούσε τη χώρα. Υπέγραψε νύχτα το μνημόνιο, και τώρα σύρεται σε απανωτές δέσμες μέτρων για μια υποστήριξη από την τρόικα που δεν αρκεί. Τα παχιά λόγια του πρωθυπουργού δεν μπορούν να χορτάσουν κανέναν.
Δεύτερον, η Νέα Δημοκρατία (παρά τα δηλητηριώδη ελαττώματα που εξακολουθούν να διατρέχουν τις φλέβες της) με τον Α. Σαμαρά κατάλαβε πρώτη την παγίδα του μνημονίου και εδώ και ένα χρόνο πιέζει συνεχώς για επαναδιαπραγμάτευση. Αργά ή γρήγορα αυτό θα γίνει, διαφορετικά η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Επιπρόσθετα, σιγά σιγά, γίνεται σαφές πως η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη για την τραγική σημερινή κατάσταση. Κληρονόμησε προβλήματα και φοβήθηκε να τα λύσει.
Τρίτον, κυρίως τα ανεξέλεγκτα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία στην κοινή γνώμη. Αν δεν πουλούσαν τόσο αναίσχυντα την καταστροφολογία και δεν προέβαλαν τα χειρότερα «πρότυπα» της ελληνικής κοινωνίας, σήμερα η κατάσταση θα ήταν σίγουρα καλύτερη. Φιμώνουν τις σοβαρές φωνές και ενισχύουν τους εξάλλως κραυγάζοντες μικρόνους και πουλημένους ινστρούχτορες. Αποτέλεσμα; Αποπροσανατολισμός πλήρης.
Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, παρατηρείται μια ποιοτική στροφή στην αρθρογραφία. Blogs, websites, εφημερίδες και περιοδικά συγκλίνουν στη μοναδική διέξοδο της ελληνικής οικονομίας: Αυτό που σχηματικά αναφέρεται ως «δουλειά, περισσότερη και πιο σκληρή δουλειά». Η πρωτοβουλία δεν ανήκει στους δημοσιογράφους. Η -σοβαρή- δημοσιογραφία αντανακλά τις διεργασίες στην κοινωνία. Οι επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να «ανασκουμπώνονται», να εξάγουν περισσότερο – το δείχνουν και τα στοιχεία. Οι άνθρωποι ψάχνουν δουλειά παντού, γυρίζουν στην επαρχία. Προχωρούν μπροστά.
Αλλά ας μην ελπίζουμε σε γρήγορη και εύκολη επιστροφή στην ανάπτυξη, αν δεν ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς είναι η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ και τι θα κάνουμε ως πολίτες με αυτούς.
