Ο σκοπός ΔΕΝ είναι να ρίξουμε την κυβέρνηση. Ο σκοπός είναι να ρίξουμε το όλο πολιτικό σύστημα της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας που καταδυναστεύει την Ελλάδα εδώ και 190 χρόνια.
Τώρα είναι η ώρα. Διότι τώρα είναι ο θάνατος των πολιτικών, το παλαιόν ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ! … έχει ἐπέλθει ἤδη:
Μεταξύ αστείου και σοβαρού, όταν κάποιος μας ρωτάει τι κάνουμε, μερικές φορές λέμε: «κάθε φέτος και χειρότερα, κάθε πέρυσι και καλύτερα». Με το νυν πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της λαϊκής εξαθλίωσης, και η κυβέρνηση της διαφθοράς και η αντιπολίτευση της συμφοράς, από κοινού έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ πολιτικής ανωμαλίας του βιβλίου Guinness.
Από την μία βγαίνει ο Πρόεδρος της ΝΔ, κ. Αντώνης Σαμαράς και λέει: «Η λέξη ‘χρεοκοπία’ απαγορεύεται στο λεξιλόγιό μας». Εντός δευτερολέπτων μόνον, από την άλλη, ο Πρόεδρος του ΠαΣοΚ, κ. Yiorgo Παπανδρέου λαλεί γιά «μερική αδυναμία πληρωμών» και γιά «επιλεκτική χρεοκοπία»!
Αντί να λέμε λοιπόν «κάθε φέτος και χειρότερα, κάθε πέρυσι και καλύτερα», τώρα πρέπει να βλέπουμε την ώρα και να λέμε: «τώρα χειρότερα, πριν κάτι δευτερόλεπτα καλύτερα»! Είναι ή όχι τούτο νέο παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικής ανωμαλίας γιά το βιβλίο Guinness;
Εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, όλες οι θεές και όλοι οι θεοί αγαπούν τους ανθρώπους που έχουν τόλμη δημιουργίας, διότι μέσα από αυτούς τους ανθρώπους εκφράζονται. Ζητάς φτωχέ και απελπισμένε ελληνικέ μου λαέ από ένα καθαρό προϊόν του status quo της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας (Σαμαράς), να δείξει τόλμη δημιουργίας;
Καθώς πλησιάζει η εποχή που ο πλανήτης μας εισέρχεται στην ζώνη των φωτονίων, περιμένουμε την μεγαλύτερη αρνητική διαφοροποίηση πριν από την αρχή της σύγκλισης. Σε τούτη την φάση, το μόνο πράγμα που οι άνθρωποι του status quo δε μπορούν να δεχθούν ως αξιοπρεπές είναι η εκδήλωση του πόνου της τόλμης γιά δημιουργία.
Επειδή τα δώρα του πολιτισμού έρχονται πάντα μέσα από την εκτόνωση του πόνου, οι δημιουργοί του αρχαίου δράματος γνώριζαν το πόσο σημαντικό είναι ο πόνος να απελευθερωθεί. Εκείνοι όμως οι της τόλμης δημιουργοί ήσαν… Έλληνες.
Ναι, ο σκοπός είναι να ρίξουμε το όλο, σαθρό, νυν πολιτικό σύστημα της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα! Μας καλεί, π.χ., σαν ένας κοινός λαοπλάνος ο Σαμαράς, γιά την σωτηρία του όλου, σαθρού, νυν πολιτικού συστήματος της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα.
Όχι γιά το κοινό καλό, αλλά γιά το δημόσιο καλό. Γιά το καλό δηλαδή και την σωτηρία του όλου, σαθρού, νυν πολιτικού συστήματος της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα.
Γιά να «ξεκολλήσουν» τα ποσοστά του κόμματός του. Μακάρι να ήταν η Ευρώπη και η Ελλάδα των… μπακάληδων. Δυστυχώς όμως δεν είναι.
Είναι ένα οικονομικο-πολιτικό σύστημα σχεδιασμένο από πλαστικούς ντιντίδες γιά τους ντιντίδες της χρηματιστικής (λεφτά του αέρα δηλαδή) και όχι γιά πραγματικούς ανθρώπους που εργάζονται μέσα σε μία πραγματική οικονομία. Σε τέσσερα βιβλία του μας τά είπε ο Αριστοτέλης: αν επιτρέψετε την χρηματιστική να υπερσκελήσει την οικονομία, τότε μάγκες την βάψατε.
Και δεν το κάναμε μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν δεν μας το είχε πει ο Αριστοτέλης… έλα όμως που μας το είπε, όχι σε ένα μόνον, αλλά σε τέσσερα βιβλία του…
Λες και η αλλαγή ανθρώπων που ζητάει ο Σαμαράς μπορεί να φέρει κάποια έστω μεταβολή στην συμπεριφορά του όλου, σαθρού, νυν πολιτικού συστήματος της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα. Αν νομιμοποιήσουμε πάλι με την ψήφο μας την ΝΔ του Σαμαρά, χωρίς δραστικές μεταβολές στην δομή του πολιτικού συστήματος της Ελλάδος, μέσα σε 2-3 το πολύ μήνες, τα πράγματα στην Ελλάδα θα είναι τα ίδια και χειρότερα, και οικονομικά και πολιτικά χειρότερα από τώρα.
Αν έχουν μάθει κάτι οι άνθρωποι για συστήματα κάθε είδους, από τον Ηράκλειτο μέχρι σήμερα, είναι πως η αλλαγή των ανθρώπων μέσα σε ένα σύστημα δεν μεταβάλλει ποσώς την συμπεριφορά του και τις αποδόσεις του. Από μόνοι τους, ο άκρατος ενθουσιασμός και πατριωτισμός δεν φέρνουν καμμία αλλαγή, μόνον η δραστική μεταβολή και παρέμβαση στην δομή ενός συστήματος μπορούν να μεταβάλλουν την συμπεριφορά του και τις αποδόσεις του.
Δεν είμαι βέβαιος αν τούτο βοηθάει, αλλά είναι ο λόγος γιά την ένθερμη υποστήριξή μου, στην Ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Ε.Πα.Μ., που θα γίνει το Σάββατο 16/7/2011, στις 10.00 π.μ., στην αίθουσα «Μίκης Θεοδωράκης», στο Δημαρχείο Αργυρούπολης, Κύπρου 68. Διότι το Ε.Πα.Μ. είναι ζωή, που κοιλοπονά να γεννήσει ζωή, την ρέουσα στην Ελλάδα ζωή όντων, που συνδιαλέγονται ακατάπαυστα και με το φως και το σκότος.
Ναι είναι πόλεμος το Ε.Πα.Μ. Είναι μία διαδικασία ενός τοκετού ίσως, οι ωδίνες του ελληνικού μας κόσμου είναι, που μπορούν να γεννούν κλέος και ηρωικότητα, αλλά και να αναγεννούν, κάθε στιγμή, κάθε φορά, την αισθητική του κόσμου τούτου, όπου όλες και όλοι μας ζούμε.
Είναι εύλογο να νοιαζόμαστε τόσες Ελληνίδες και τόσοι Έλληνες, όχι μόνον γιά την συλλογική ευδαιμονία αλλά και γιά την συλλογική οικονομική ευμάρεια των εθών και των εθνών άλλων λαών. Είμαστε έτσι από την φύσι μας οι Ελληνίδες και οι Έλληνες.
Οι στόχοι όμως του Ε.Πα.Μ. βάζουν επιτέλους μπροστά την πατρίδα μας την Ελλάδα. Διότι το συλλογικό όφελος της Ελλάδος είναι και το συλλογικό όφελος όλων των άλλων λαών, εθών και εθνών.
Η πολιτική ανωριμότητα των τελευταίων 190 ετών δεν χωράει πλέον στην Ελλάδα. Η έλλειψη πολιτικής παιδείας δεν χωράει πλέον στον ελληνικό μας λαό, που πρώτος επεσήμανε το φαινόμενο αυτό στη συμπεριφορά πραγματικών πολιτών.
Δεν αρκεί να έχει κανείς πολιτικά δικαιώματα, γιά να εξασφαλίζεται και η ώριμη πολιτική εμβρίθεια. Η πολιτική σοφία δεν είναι κεκτημένη από την γέννηση (είναι θέμα γενετικής;) της νυν πολιτικής τάξης.
Εκτός από αβεβαιότητα στο Ε.Πα.Μ., βέβαια υπάρχει και ημερομηνία λήξεως. Η ίδια, η κατά τον Παρμενίδη ‘θεά Αλήθεια’, αβεβαιότητα εμπεριέχει, όπως εμπεριέχει και τον συνεχή ηρακλήτειο πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων γιά την αποκάλυψή της.
Δεν γνωρίζουμε δηλαδή αν ο Δημήτρης Καζάκης ή τα ηγετικά στελέχη του ‘Filiki etairia 2010’ ή του ‘symmaxia ellada’ ή του ‘seisaxtheia’ ή του ‘dimopolis.gr’ ή του ‘patriotiko-metopo’ ή του Κώστα Κυριακίδη θα είναι η ορθή απάντηση στην λαίλαπα ΝΔ-ΠαΣοΚ της δεσποτικής-δυναστικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα. Όλοι μαζί όμως, με την συλλογικότητα μιάς γροθιάς Ελληνίδων και Ελλήνων, ενωμένοι, ίσως κάτι πετύχουμε.
