ΘΕΣΕΙΣ ΑΡΧΩΝ για τη Δημοκρατία, τον Ανθρωπισμό και την Παιδεία
Οι Ιδρυτές της Κινήσεως που εκφράζεται μέσα από το σχήμα της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ, και που τον Σεπτέμβριο του 2003 συντάξαμε και υπογράψαμε μέσα στο Πανεπιστήμιο Πατρών την Διακήρυξη Αρχών με την οποία διατυπώσαμε την ανησυχία μας για την πολιτική μορφοποίηση της Ενωμένης Ευρώπης, την συρρίκνωση της Κλασικής Παιδείας , την απουσία ουσιαστικού περιεχομένου της Δημοκρατίας σε πολλά μέρη του πλανήτη και την επικινδυνότητα των διεθνών σχέσεων για μεγάλες ομάδες πληθυσμών, με την συν-αντίληψη σήμερα και άλλων Ακαδημαϊκών Δασκάλων, Ανθρώπων του Πολιτισμού και Εκπροσώπων της Κοινωνίας θεωρούμε ότι, τα αγωνιώδη ερωτηματικά που θέσαμε τότε, εξακολουθούν να ισχύουν και να σηματοδοτούν την πορεία του ταραγμένου κόσμου μας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση απέδειξε όχι μόνο το σαθρό του συστήματος και το λανθασμένο των θεωριών για την οικονομική ανάλυση, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό αντί να την αποσοβήσουν την προκάλεσαν, αλλά κατέδειξε και την επικινδυνότητα του συστήματος της Παγκοσμιοποίησης. Αυτή η ίδια η κρίση απεκάλυψε και την απουσία κάθε πολιτικής για την εργασία, την ασφάλεια, την υγεία και ακόμα και για την επιβίωση των απλών Πολιτών , στο ίδιο το κέντρο του συστήματος. Μας καθιστά ιδιαιτέρως ανήσυχους το φαινόμενο που χαρακτηρίσθηκε ως «επίθεση των αγορών», το οποίο θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά την ζώνη του κοινού νομίσματος, κατ’ επέκταση δε το σύνολο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Όλοι οι Πολίτες ελπίσαμε ότι η σύμπηξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αποτελέσει την πολιτική έκφραση μίας ενιαίας Αμφικτυονίας Λαών και Πολιτισμών, που θα φέρει μια νέα ηθική στις διεθνείς σχέσεις και ένα ισχυρό παράγοντα ισορροπίας στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων. Το πολιτικό μόρφωμα της μεγάλης Συμπολιτείας μας γνωρίζαμε ότι δεν ήταν αρεστό στις δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής λεηλασίας, είναι εύλογο λοιπόν τώρα να αναρωτιόμαστε, όχι τόσο για τους χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν για αυτήν την επίθεση, αλλά για την πολιτική πρωτοβουλία των κέντρων που εξυπηρετούνται, καθώς και για τους σχεδιασμούς τους.
Αποτελεί τουλάχιστον οξύμωρο γεγονός αλλά με διαφαινόμενες τις τρομακτικές συνέπειές του, το φαινόμενο της αυξήσεως του παγκοσμίου πλούτου και της ταυτόχρονης καταρρεύσεως του οικονομικού συστήματος. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι, ελάχιστες οικογένειες στον πλανήτη κατέχουν και διαχειρίζονται σχεδόν το ήμισυ του παγκοσμίου πλούτου. Η διαχείριση αυτή συνδέεται με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, κυρίως δε της ψηφιακής. Το μέγιστο μερίδιο από τις προσόδους αυτής της τεχνολογικής ανάπτυξης, αντί να το έχουν τα Κράτη που χρηματοδοτούν την Έρευνα και οι Πολίτες τους, το κατέχουν μέσα σε ένα ασφυκτικό σύστημα ελέγχου τα οικονομικά Διευθυντήρια. Όμως η προώθηση, η κατάκτηση και η περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας, αποτελεί ένα συλλογικό κεφάλαιο των Κοινωνιών που την χρηματοδοτούν και θα ήταν θεμιτό και δίκαιο να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη της Παιδείας, για την κοινωνικοποίηση της Γνώσης σε παγκόσμιο επίπεδο και για την βελτιστοποίηση των όρων ζωής όλων των πληθυσμών του πλανήτη. Δεν έχουμε την αυταπάτη και δεν πιστεύουμε ότι οι κάτοχοι του παγκοσμίου κεφαλαίου θα έχουν μελετήσει Θουκυδίδη, Αριστοτέλη ή Μαρξ, όμως θα περιμέναμε να γνωρίζουν από την Ρωμαϊκή ιστορία ότι, όπου ισχυροποιείται κατά την δύναμη και ολιγοστεύει κατά τον αριθμό η ολιγαρχική τάξη, πολλαπλασιάζεται η μάζα των απελπισμένων και οργισμένων. Νομοτελειακά τότε και σύμφωνα με την αρχαιοελληνική αντίληψη για την «Ύβριν », έρχεται η ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος, η δε ευρύτερη κοινωνία μεταπίπτει στην βαρβαρότητα. Αυτή η ίδια η παγκόσμια οικονομική χρεοκοπία είναι πιθανώς επί θύραις, επικαιροποιείται δε πάλι η ρήση του Θουκυδίδη « καὶ ξύπαντα ἐς δημοκρατίαν ἰσομοιρεῖν, ὀλιγαρχία δὲ τῶν μὲν κινδύνων τοῖς πολλοῖς μεταδίδωσι, τῶν δ’ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ ξύπαντ’ ἀφελομένη ἔχει…»
Οι Λαοί του πλανήτη έζησαν προσφάτως την εξέλιξη του απεχθούς φαινομένου της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών, όχι πλέον με την επιβολή τοπικών δικτατοριών, αλλά με το δόγμα της αστυνομικής γεωγραφίας που επέβαλαν τα Διευθυντήρια. Kατέστη φανερό ότι, η τρομοκρατία που χρησιμοποιήθηκε ως αιτιολόγηση των πολεμικών επιχειρήσεων, σχεδιάζεται ή υποθάλπεται από τα ίδια τα Διευθυντήρια και καταδικάζεται μόνον όταν διαφύγει του ελέγχου τους. Καταγγέλλονται από τις δυτικές κυβερνήσεις ως τυραννικά καθεστώτα που αναμφιβόλως είναι τέτοια, αλλά που τα εξέθρεψαν και τα οδήγησαν στην ανάρρηση επί της εξουσίας και τα βοήθησαν να σχηματοποιηθούν και να δεσμεύσουν τους Λαούς τους αυτοί οι ίδιοι οι καταδικάζοντες, κατά την αναδιανομή των ζωνών επιρροής, με σκοπό να απομυζήσουν πλούτο που δεν τους ανήκει. Για την επιβολή αυτών των απάνθρωπων συμφερόντων, πολλοί λαοί οδηγήθηκαν στην βαρβαρότητα, ενώ είναι εκτός ουσιαστικού ελέγχου ο παγκόσμιος κίνδυνος για τα πυρηνικά, αφού δύναται να τα κατέχει το κάθε κλειστό κύκλωμα εξουσίας. Τα δυτικά κέντρα δυστυχώς δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από την πάγκοινη γνώση ότι, τον φονταμενταλισμό και την θεοκρατία τα δημιουργεί η απόγνωση του απελπισμένου, τα βασανιστήρια, η πείνα, η δυστυχία και η αγωνία για το αύριο.
Ο κίνδυνος για το Περιβάλλον είναι πλέον μη αναστρέψιμος , τουλάχιστον όσον αφορά σε ορισμένες βασικές πτυχές του, απειλεί όλους τους πληθυσμούς της γης και δεν αφήνει περιθώρια για διάκριση μεταξύ ευνοουμένων και μη. Παρ’ όλα αυτά η καταλήστευση του Περιβάλλοντος συνεχίζεται και δεν υπάρχει επαρκής σχεδιασμός για την αποτροπή της παράνομης ταφής των τοξικών και πυρηνικών αποβλήτων ή του ποντισμού τους στους ωκεανούς. Η ίδια λεηλασία εκτεταμένων και ζωτικών για το κλίμα περιοχών, παραγράφει οριστικά από την παγκόσμια Κοινωνία μικρά και αυτόχθονα Έθνη, καθώς επίσης τις γλώσσες και τους πολιτισμούς τους. Η ποικιλότητα εξαφανίζεται όχι μόνον από την Φύση αλλά και από την ανθρωπογεωγραφία. Το αύριο διαγράφεται ζοφερό, με βάσιμο τον κίνδυνο να μην υπάρξει καν αύριο. Παρ’ όλα αυτά, οι κυβερνήσεις δεν μπορούν ακόμα να συμφωνήσουν στην λήψη παγκοσμίως μέτρων για την αποτροπή των άμεσων κινδύνων.
Η ίδια έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων σημειώνεται και για την μάστιγα της πείνας καθώς και την εγκληματική στέρηση φαρμάκων σε τεράστια ποσοστά πληθυσμών, των υποβαθμισμένων περιοχών του πλανήτη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα παραμένουν γράμμα κενό και αντικείμενο ευχολογίων, όπως αποδεικνύεται και από την αδιάκοπη ροή και μάλιστα υπό συνθήκες δουλεμπορίου, εκατομμυρίων απελπισμένων φυγάδων στις ανθρώπινες χωματερές των δυτικών κοινωνιών, και επίσης όσο διαρκεί το παγκόσμιο έγκλημα της εμπορίας ανθρώπων, με σημαντικότερα θύματα τις γυναίκες και τα παιδιά που προορίζονται για σεξουαλική χρήση, τα δε τελευταία και για αφαίρεση ζωτικών οργάνων του σώματός τους. Συναφώς προς αυτά, δεν έχει ανακοπεί το ειδεχθές έγκλημα της πλήρους αποκοπής των γεννητικών οργάνων των θηλυκών νηπίων, ούτε καν μέσα στο έδαφος της Ενωμένης Ευρώπης, εξαιτίας της απουσίας ενιαίας μεταξύ των κρατών της νομοθεσίας για την αντιμετώπισή του, με αποτέλεσμα να υποστούν στο αμέσως προσεχές διάστημα, σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, το μαρτύριο εν ζωή πέραν των τριών εκατομμυρίων μικρών παιδιών.
Στο δυτικό κόσμο διδαχθήκαμε τις αρχές μίας Κοινωνίας Δικαίου, ωστόσο συνεχίζουμε να βιώνουμε το δράμα των Παλαιστινίων στην Γάζα και την κατοχή από ξένη δύναμη μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον και ως αναμενόμενη από καιρό, την αναδιάταξη σχέσεων μεταξύ των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής με τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, θεωρούμε δε ότι η συσπείρωση της πολιτικής και οικονομικής δυναμικής των πρώτων, είναι δυνατόν να δημιουργήσει ένα νέο κέντρο βάρους που θα συμβάλει δραστικά στην αποτροπή μίας παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Αυτό το νέο αναδυόμενο πολιτικό μόρφωμα πρέπει, κατά την δημιουργία των συνεκτικών του ιστών να διδαχθεί από τα αδύνατα σημεία της Ενωμένης Ευρώπης
Παρακολουθούμε με ανησυχία την εξέλιξη των αναδιατάξεων στον αραβικό κόσμο και πιστεύουμε ότι γενεσιουργός αιτία τους είναι η καταπιεστική απολυταρχία , η κοινωνική αδικία και η φίμωση της φωνής των πολιτών που διεκδικούν το δικαίωμα στην πολιτική και κοινωνική έκφραση καθώς και στην ευπρεπή διαβίωση, ζώντες πάμπτωχοι σε πάμπλουτες χώρες. Διαπιστώνουμε ότι εμφανίζεται ένας νέος τρόπος λαϊκών διεκδικήσεων που δεν υποκινούνται από ξένες δυνάμεις αλλά από την ίδια την κοινωνική οργή και πού συντονίζονται μέσω του διαδικτύου, που στην πράξη δεν καθίσταται δυνατόν να ελεγχθεί από την εξουσία . Ευελπιστούμε ότι όλη αυτή η αναδιάταξη , θα οδηγήσει σε αυτοργάνωση και αυτοθέσμιση των Κοινωνιών , που αν αυτό συμβεί , θα είναι μάθημα πολύ χρήσιμο στους Λαούς της Ευρώπης και του άλλου δυτικού κόσμου
Παρακολουθούμε με πολλή προσοχή διάφορες κινήσεις συντονισμένες από σκοτεινά αλλά γνωστά κέντρα πού προσπαθούν να οδηγήσουν στην <επανασυγγραφή> της Ιστορίας Λαών και Εθνών και επίσης να δημιουργήσουν <ανεξαρτησιακά> κινήματα , με βάση την λογική , όχι του εδάφους αλλά με τον ενεργειακό ή άλλον πλούτο του υπεδάφους . Τα Βαλκάνια έχουν υποφέρει αφάνταστα από αυτές τις μεθοδεύσεις του εκάστοτε Imperium . Η Ιστορία των Λαών δεν <επανασυγγράφεται> παρά τους σχεδιασμούς της όποιας διηπειρωτικής εξουσίας και των πνευματικών φορέων ή οργάνων που την υπηρετούν , επειδή είναι τυπωμένη στην συλλογική συνείδηση , ακριβώς δε για τον λόγο αυτό καθίστανται έωλες και αίολες οι προσπάθειες για επανατοποθέτηση της εννοίας του Έθνους . Οι αρχαίες εθνικές Κοινωνίες που διέπλασαν διαχρονικώς την Ιστορία στον πλανήτη και εξακολουθούν να συντελούν σε αυτό , το γνωρίζουν.
Στην ίδια την Ελλάδα, η Παιδεία παραμένει και τώρα αποπροσανατολισμένη και όλο και περισσότερο εκτεχνικευμένη, χωρίς ουσιαστική δυνατότητα για μία δυναμική προώθηση των Κλασικών Σπουδών στον τόπο που γεννήθηκαν, και που θα έπρεπε να είναι ένα από τα πλέον δυναμικά της πλεονεκτήματα. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η Παιδεία είναι που θωρακίζει την Δημοκρατία και προωθεί τον Ανθρωπισμό και το αξιακό σύστημα της Οικουμενικότητας, όπως αυτό διατυπώθηκε στην αρχαία Ελλάδα και αποτελεί το μόνο ουσιαστικό και υγιές αντίβαρο στην Παγκοσμιοποίηση. Προσδοκούμε να αξιοποιήσουν τα Πανεπιστήμια, οι Φορείς , τα Ιδρύματα και αυτή η ίδια η Πολιτεία τις δυνατότητες των ψηφιακών μέσων για μια ουσιαστική κοινωνικοποίηση της Γνώσης. Η εφαρμογή της δεν θα παράξει μόνο πληροφορημένα και καλλιεργημένα άτομα, αλλά συνειδητοποιημένους και ενεργούς Πολίτες που θα διεκδικούν την εμβάθυνση της Δημοκρατίας, θα προστατεύουν το αγαθό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και θα ισχυροποιούν την ηθική όσο και την ρεαλιστική ατομική ευθύνη για την προστασία του Περιβάλλοντος.
Σήμερα τον Μάϊο του 2011, με αυτές τις διαπιστώσεις εκφράζουμε την ανάγκη να αναπτυχθούν στα Πανεπιστήμιά μας «Εργαστήρια Σκέψης», που να αναλύουν καθολικά την ηθική και το νόημα της Επιστήμης. Προσδοκούμε, η δυναμική αυτής της ίδιας της Κοινωνίας των Πολιτών να επανενεργοποιήσει τις αρχές της Άμεσης Δημοκρατίας στον κόσμο μας, με σύγχρονο τρόπο εφαρμογής της, ώστε να αποτραπεί η καθολική κατάρρευση των ανθρωπίνων Κοινωνιών και να μην τύχει εφαρμογής ο ζόφος μιας παγκόσμιας απολυταρχίας. Πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως ανήσυχοι εμπρός στο φαινόμενο της ραγδαίας υποβαθμίσεως της Παιδείας σε διεθνές επίπεδο, της παγκόσμιας πείνας, της εκτεταμένης προσφυγιάς, της σημειούμενης σε αρκετές περιπτώσεις τραυματικής σχέσεως της Επιστήμης με την Ηθική, της αποδυναμώσεως του πολιτικού λόγου και της συρρικνώσεως της ιδιότητας του Πολίτη. Ο συνδυασμός αυτών των φαινομένων δυστυχώς οδηγεί στην «εκκόλαψη του αυγού του φιδιού» ,επειδή αυτά αποτελούν το φυσικό πεδίο στο οποίο υποθάλπεται και γιγαντώνεται ο φασισμός. Όταν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι λαοί της Ευρώπης διεκήρυξαν ποτέ πια στον φασισμό, το επίστευαν βαθύτατα, διαφαίνεται όμως ότι αυτό ήταν μόνο η ευχή τους. Έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για την επανάληψη της «νύχτας των κρυστάλλων», που δυστυχώς όλα δείχνουν ότι θα επισυμβεί πάλι στο έδαφος της Ευρώπης. Ας μένουμε με αφυπνισμένη συνείδηση. Αναγκαίο να γίνει αντιληπτό ότι ο Πολίτης δεν είναι ενεργούμενο της Ιστορίας αλλά νοηματοδότης της, εφόσον διατηρεί ως υπόβαθρο των πράξεών του την φράση του Ηρακλείτου «ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ , Αρχειονόμος Ιστορικός , Προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου -Μουσείου Ύδρας , των Γενικών Αρχείων του Κράτους
SΙΜΟΝΕ LΕ ΒΑRΟΝ, Γλωσσολόγος , Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΣΗΣ ,Πρέβυς ε.τ.
ΣΠΥΡΟΣ ΒΛΙΑΜΟΣ, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Θεωρίας των Θεσμών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Πρόεδρος του Βιομηχανικού Τμήματος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών
ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, Δρ. Φιλοσοφίας Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδότης της Επιθεωρήσεως Φιλοσοφίας, Παιδείας και Τέχνης Celestia
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Πρέσβυς ε.τ. , Καθηγητής της Ελληνικής Διπλωματικής Ακαδημίας , Καθηγητής Επικοινωνίας στο City Univerςity of Seattle
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ – ΜΠΕΚΟΥ, Ph.D. ,D.E.S.S. Κλινική Ψυχολόγος, , Επιστημονική Συνεργάτις ΤΕΙ Πάτρας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΝΑΣΙΩΤΗΣ, Ερευνητής Γεωμυθολογίας, Συγγραφέας
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΗΣ, Βιβλιοπώλης-Νομικός
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ , Υποστράτηγος ε.α., Δρ. Φιλοσοφίας ,
Καθηγητής του Κέντρου Διπλωματικών και Στρατηγικών Μελετών , τ. Καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων
ΝΙΚΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, Καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, Επικ. Καθηγητής Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΡΚΟΥΡΑΣ, Οικονομολόγος , Σύμβουλος Επιχειρήσεων
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ , Υποστράτηγος ε.α., Καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων , Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Αμύνης
ΑΝΝΙΤΑ ΠΡΑΣΣΑ, Δρ. Ιστορικός, Αρχειονόμος, Προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων του Κράτους – Αρχείων του Νομού Μαγνησίας
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ , Δρ. Κοινωνιολογίας της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Οθωμανικής περιόδου, του Παντείου Πανεπιστημίου, Μουσικολόγος , Συγγραφέας , Δικηγόρος.
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ, Λέκτορας Σύγχρονης Κοινωνικής Θεωρίας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
ΚΩΣΤΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ, Καθηγητής της Νέας Ελληνικής Ιστορίας, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ ,Ιστορικός Συγγραφέας , Πεζογράφος
ΚΩNΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΙΜΩΝ ΧΡΗΣΤΑΝΗΣ, Καθηγητής, Πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ, Ομ. Καθηγητής της Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
