Του Το Μάλι, όπως και η Λιβύη πιο πριν, εξέθεσε το κενό στις στρατιωτικές φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την απουσία ενός ενιαίου στόχου, που παραλύουν σήμερα την εξωτερική της πολιτική. Ένα μεγάλο νέο report του ECFR για την ευρωπαϊκή ασφάλεια ρίχνει φως σε αυτό το φαινόμενο.
Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα για πρώτη φορά, αναλύει τις αμυντικές στρατηγικές και τις στρατηγικές ασφάλειας της Ευρώπης των 27 και καθιστά σαφή την κακοφωνία και τη μυωπία που χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο μέρος της χάραξης στρατηγικής στην Ευρώπη.
Το report εμφανίζει ότι τα περισσότερα κράτη-μέλη έχουν εθνικές στρατηγικές ασφάλειας, αλλά επίσης τα περισσότερα από αυτά είναι ασυνάρτητα, παράγωγα, στερούνται της αίσθησης της κοινής ευρωπαϊκής γεωστρατηγικής κατάστασης, και συχνά είναι απαρχαιωμένα.
Η έρευνα σε μια τέτοια συλλογή ετερόκλητων εθνικών εγγράφων, παράγει μια πρόχειρη χαρτογράφηση των ευρωπαϊκών στρατηγικών πολιτισμών. Ξεθάβει τελικά ένα στρατηγικό έλλειμμα που μας κοστίζει λεφτά, αξιοπιστία και βάζει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Είναι σε εξέλιξη προσπάθειες για την αντιμετώπιση ορισμένων εκ των δυσκολιών, στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Άμυνα, το Δεκέμβριο. Αλλά δεν θα σημειωθεί καμιά πρόοδος χωρίς ένα κοινό όραμα και χωρίς το μεγαλύτερο μέρος των κρατών-μελών της ΕΕ να βρεθούν στην ίδια στρατηγική σελίδα.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα πρέπει επομένως να αξιοποιήσει τη συνεχώς αυξανόμενη δυναμική και να ξεκινήσει μια κοινή ευρωπαϊκή εργασία για τον προσδιορισμό μιας νέας στρατηγικής για την Ευρώπη στον κόσμο. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να εγκρίνουν τις προσπάθειες αυτές, όταν συζητήσουν για την άμυνα το Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους.
Διαβάστε το κείμενο στα αγγλικά
Πηγή:www.capital.gr
