ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΑΝΑΛΥΣΗ – του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Η περιοδεία που ξεκίνησε ο επικεφαλής της Αμερικανικής διπλωματίας από τις 24 Φεβρουαρίου και η πρώτη φάση της ολοκληρώθηκε στις 19 Απριλίου δείχνει και τους βαθύτερους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της υπερδύναμης στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής που ο χάρτης της συνεχίζει να βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Ένας ψύχραιμος και ανεξάρτητος παρατηρητής να θέλει να δει τι σκέπτονται στο πίσω μέρος τους οι εγκέφαλοι που σχεδιάζουν στα άδυτα των αδύτων των διαφόρων thinktank(δεξαμενές σκέψης) την μακροπρόθεσμη στρατηγική, πολιτική αλλά και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο από το να καταγράψει τους σταθμούς αυτής της μεγάλης περιοδείας του JohnJerry.
Ως όφειλε ξεκίνησε από το έτερον ήμισυ την Μεγάλη Βρετανία, σαρξ και της σαρκός και οστούν εκ των οστέων της η οποία αποτελούσε και θα αποτελεί το μακρύ χέρι των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Συνέχισε με την Γερμανία που σήμερα αποτελεί τον κεντρικό άξονα και κινητήριο πόλο δυνάμεων και ισορροπιών στην ευρωζώνη άρα και τον μοχλό πίεσης αν και εφόσον χρειαστεί… Από αυτή την περιοδεία δεν μπορούσε έστω και για τυπικούς λόγους η Γαλλία για την οποία ωστόσο η Αμερική (για την ακρίβεια αυτοί που σχεδιάζουν στρατηγικές στην Ουάσιγκτον) το όχι των Γάλλων το 2003 στην επιχείρηση «ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ» με την εισβολή στο Ιράκ και τον προσχηματικό λόγο των όπλων μαζικής καταστροφής που τελικά όπως απεδέχθη μετά την ισοπέδωση δεν βρέθηκε τίποτα. Συνέχισε με την Ιταλία λόγω της βάσης στο Αβιάνο και επικεντρώθηκε στην Τουρκία με την οποία οι συνομιλίες θα συνεχιστούν σε υψηλότερο επίπεδο στις 16 Μαϊου με την επίσημη επίσκεψη του Ρ.Τ. Ερντογάν στον Λευκό Οίκο. Την Τουρκία, την οποία οι ΗΠΑ αναγκαστικά λόγω παντελούς έλλειψης από την διεθνή σκακίερα της Νέας Μέσης Ανατολής της Ελλάδος αναγάγουν –και λόγω συνεχούς ανικανότητας δικής μας – σε ισχυρό παίκτη με καθοριστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Τι ελέχθη και τι συμφωνήθηκε τι δόθηκε και τι θα δοθεί ως αντάλλαγμα μένει να το δούμε από τις εξελίξεις που θα τις δούμε να επιταχύνονται με αλυσιδωτά γεγονότα και στην χώρα μας αλλά και στην Συρία την Αίγυπτο –που εξακολουθεί να είναι καζάνι που βράζει – αλλά και στις άλλες χώρες δορυφόρους της Σαουδικής Αραβίας η οποία παίζει και τον κυρίαρχο αν όχι καθοριστικό ηγετικό ρόλο στον Μουσουλμανικό κόσμο. Συνέχισε την περιοδεία του σε Αίγυπτο και συναντήθηκε με τους ανώτερους του στρατού το ίδιο έπραξε και με τα ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ σύμμαχοι ουσίας για τις ΗΠΑ. Συνέχισε με την Ιορδανία αναγκαστικά που αποτελεί αδιαμφισβήτητο παίχτη στην περιοχή και κατευθύνθηκε στο Αφγανιστάν που έχει εξελιχθεί σε καρκίνωμα και η Ουάσιγκτον επιθυμεί απεμπλοκή πάση θυσία προκειμένου να επικεντρωθεί σε νέους στόχους(…) Κοντοστάθηκε στην Ραμάλα για να διερευνήσει ισορροπίες και εσωτερικές παθογένειες της Παλαιστινιακής διαμάχης (βλ. Χαμάς κτλ) και με την επίσκεψη του στην ιερή και διαρκώς διαφιλονικούμενη Πόλη της Ιερουσαλήμ επιβεβαίωσε την σταθερή δυναμική των σχέσεων με το Ισραήλ παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος Ομπάμα επιθυμεί μια πιο αποστασιοποιημένη φαινομενικά σχέση. Η επίσκεψη στο Τόκυο προέκυψε εκ των πραγμάτων όχι μόνο λόγο της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των δεσμών και δέσμιων μεταξύ Κίνας και Ουάσιγκτον αλλά διότι ο αστάθμητος παράγων του νεαρού ηγέτη της Β. Κορέας προσωρινά ανέκοψε αλλά δεν ανέστειλε τον βαθύ επιχειρησιακό επιτελικό στόχο που δεν είναι άλλος από το Ιράν και τις πυρετώδεις διεργασίες στο πυρηνικό πρόγραμμα του. Κοντολογίς. Όλη αυτή η κυκλωτική εν πρώτης περιοδεία του JohnKerryπου αποτελεί συνέχεια της αυτής πολιτικής της προκατόχου του Χίλαρυ Κλίντον, η οποία κατά τα φαινόμενα και πάντα εκτός απροόπτου, μάλλον θα κληθεί το 2016 να υλοποιήσει όλο αυτό τον μεγάλο επιχειρησιακό σχεδιασμό.
Δεν θα πρέπει δε να διαφεύγει της προσοχής μας ότι τέτοιοι σχεδιασμοί σε βάθος χρόνου απαιτούν. Συνέπεια. Επιμονή στον στόχο και προ πάντων υπομονή και επιμονή στο στόχο. Και η Ουάσιγκτον έχει αποδείξει στην μικρή αυτοκρατορική παρουσία της PAXAMERICANA ότι όταν θέλει μπορεί. Ίδωμεν.
Εδώ θα είμαστε και θα παρακολουθούμε. Το ερώτημα όμως που θα πρέπει να μας απασχολεί, ακόμα ως συντεταγμένη χώρα, είναι άλλο. Στο διάστημα όλο αυτό που ακολουθεί που θα είναι η πατρίδα μας και ποια κατάσταση εσωτερικά και πολιτικά; Τι θα έχει απομείνει ως Ελλάδα που γνωρίζουμε μετά την χάραξη των νέων συνόρων στην ευρύτερη και μείζονα περιοχή των Βαλκανίων αλλά κυρίως στον νέο χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής; Και το βασικότερο όλων. Ποια θα είναι πλέον η θέση της –δυστυχώς ανήμπορης, αίολης και αδύναμης να διαπραγματευτεί με πηγή και δύναμη- Ελλάδος; Και κυρίως τι θα έχει απομείνει στο χάρτη αυτό ως Ελλάδα που σήμερα ξέρουμε και γνωρίζουμε ; Με ποια νέα σύνορα και ποια εσωτερική πολιτική κατάσταση θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες ιστορικές επερχόμενες γεωστρατηγικές αλλαγές ; Να ευχηθούμε να μη δούμε μια τέτοια νέα μεγάλη εθνική καταστροφή η οποία θα μας υποχρεώσει σε νέες ταπεινωτικές πειθαναγκαστικές οπισθοχωρήσεις.
*o Ο Δημοσιογράφος Αλέξανδρος Στεφανόπουλος είναι ανταποκριτής ελληνικών ΜΜΕ στην Νέα Υόρκη, διευθυντής και υπεύθυνος διαχείρισης του ανεξάρτητου διαδικτυακού από το 2003 πρακτορείου GreekAmericanNewsAgency.com, ειδικός αναλυτής σε θέματα συσχετισμών μεταξύ θρησκειών ενώ υπήρξε διευθυντής έκδοσης του πρώτου παγκόσμιου Θρησκειολογικού περιοδικού στην Ελλάδα στην Ρωσία και την Γαλλία “Θεός & Θρησκεία / GodandReligions”
