Του Κώστα Ροδινού
Και ξαφνικά …πέφτουμε από τα σύννεφα! Όλοι δηλώνουν, τάχα μου, έκπληκτοι από τις δραστηριότητες της Χ.Α. Δεν ήξεραν, δεν άκουσαν, δεν είδαν. Επρεπε να δολοφονηθεί ένα νέο παιδί για ν’ ανοίξουν τα στόματα, ν’ ανασυρθούν φάκελοι από τα αρχεία, να συνδυαστούν γεγονότα και να δράσουν αποφασιστικότερα τα όργανα της Πολιτείας. Ν’ αρχίσουν τα …..μονοθεματικά στα κανάλια! Αυτά, που μέχρι πρίν λίγο καιρό, χαριεντίζονταν με τον Κασιδιάρη και την παρέα του. Τα…νούμερα της τηλεθέασης γάρ!
Με ενοχλεί αφόρητα αυτή η υποκρισία. Λές και όλοι ξύπνησαν από ένα λήθαργο. Βέβαια, εδώ στο Antinews γράφτηκαν άρθρα επί άρθρων για τη ΧΑ.
Συνηθίσαμε το τέρας
Όμως, ας είμαστε ρεαλιστές. Η ΧΑ δρούσε ανενόχλητα (μέχρι που κόντευε να γίνει μόδα) επειδή η κοινωνία και η Πολιτεία έκαναν πως δεν έβλεπαν ή δεν θεώρησαν αρκούντως σοβαρά εκείνα που έβλεπαν. Οι περισσότεροι δε πίστευαν πως ήταν ένα παροδικό σύμπτωμα της κρίσης. Ένα κακό σπυρί που θα σπάσει και θα εξαφανιστεί, όπως ήρθε.
Την Αριστερά τη βόλευε η ύπαρξη της ΧΑ και διέπραξε την απρέπεια να επιχειρεί να την ταυτίζει με ΝΔ. Γιατί κάποιοι ανόητοι νόμιζαν πώς έτσι κέρδιζαν ψηφαλάκια.
Κάποιοι επένδυαν στη ΧΑ γιατί προσδοκούσαν σε οφέλη από τη «μπαχαλοποίηση» της πολιτικής (και της οικονομικής) ζωής της χώρας. Αλήθεια από που αντλούσε (και αντλεί) χρήματα η ΧΑ για να επιδίδεται σε τόσες δαπανηρές δραστηριότητες;
Μερικοί αφελείς έβλεπαν στα «τάγματα εφόδου» του Μιχαλολιάκου τον «φρουρό» της ….νομιμότητας, τον «τιμωρό» της ανομίας, τον «εκδικητή» της αδικίας, τον «καλό Σαμαρείτη» των αδυνάτων, τον «εμψυχωτή» των φοβισμένων. Και παρείχαν άλλοθι νομιμοποίησης σε μια οργάνωση που δρούσε παρακρατικά και παραστρατιωτικά υπονομεύοντας, έστω αυτήν την κουτσουρεμένη δημοκρατία μας. Ομως, ακόμα και αυτή η δημοκρατία είναι προτιμότερη από οτιδήποτε πρεσβεύει η ΧΑ.
Κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι (αν και το κακό δεν χρειάζεται πάντα πολλούς) ξεπέρασαν κάθε όριο και έφτασαν στο σημείο να μιλάνε για «σοβαρή ΧΑ». Να της επιφυλάσσουν και ρόλους για το μέλλον! Πρόκειται περί ύβρεως. Τόσο εκτός τόπου και χρόνου ήταν ή μήπως δεν ήταν;
Το «τέρας» είχε «καταλάβει» την Πόλη και εμείς, όχι μόνο το συνηθίσαμε, αλλά αρχίσαμε να του μοιάζουμε.
Αναζητώντας τις αιτίες…
Τώρα, υπό το κράτος του πανικού, προσπαθούμε να αναλύσουμε τις αιτίες που επέτρεψαν όχι μόνο την επώαση, αλλά και το γιγάντωμα του φιδιού. Αλλά, δυστυχώς, ακόμα και τούτες τις ώρες, η συζήτηση διεξάγεται με μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς όρους. Να ξεριζώσουμε το «καρκίνωμα», αλλά να δούμε τι θα κερδίσουμε και εμείς πολιτικά.
Ας το πάρουμε απόφαση. Η ΧΑ δεν αντιμετωπίζεται με όρους δημοσκοπήσεων, ούτε με μια απλή αυστηροποίηση των νόμων. Και δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο. Το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του. Και η ρίζα είναι βαθιά (κατά τη γνώμη μου) γιατί το «σαράκι» ….άνοιγε δρόμους εδώ και χρόνια.
Πόσες σοβαρές αναλύσεις έγιναν άραγε γιατί μέσα σε τέσσερα χρόνια μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας επέλεξαν να ψηφίσουν ΧΑ;
Η οικονομική κρίση, λένε οι περισσότεροι. Άνθρωποι που τα έχασαν όλα και αγκομαχούν στις μυλόπετρες της λιτότητας, επέλεξαν τη ΧΑ για να «τιμωρήσουν» το σύστημα και παρασυρμένοι από τη φενάκη κάποιας εύκολης λύσης.
Ναι, είναι αλήθεια, οι οικονομικές κρίσεις (και εμείς βιώνουμε μια οδυνηρή και παρατεταμένη κρίση), οδηγούν τους πολίτες σε ακραίες επιλογές. Όμως, γιατί η ΧΑ και όχι τα άλλα τα κόμματα, που επίσης κατήγγειλαν τις πολιτικές του Μνημονίου; Και δόξα το Θεό, έχουμε πολλά τέτοια κόμματα;
Η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα, εξηγούν κάποιοι άλλοι. Ναι, η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα, ιδιαίτερα σε κάποιες γειτονιές της Αθήνας, δημιουργούν εφιαλτικές καταστάσεις, αλλά η ΧΑ αύξησε τα ποσοστά της σ’ ολόκληρη τη Χώρα. Ακόμα και σε περιοχές που τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τόσο οξυμένα.
Η διαφθορά και η αποτυχία του πολιτικού συστήματος προβάλλονται, επίσης, ως απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε. Ναι στις περισσότερες μετρήσεις απασχολούν τους πολίτες, όμως θα το επαναλάβω τη διαφθορά και την αποτυχία του πολιτικού συστήματος τη στηλιτεύει σχεδόν καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτοί οι ψηφοφόροι δεν αναζήτησαν καταφύγιο εκεί;
Ναι, τα προαναφερθέντα, επιδρώντας σωρευτικά, λείαναν το έδαφος και διευκόλυναν την άνοδο της ΧΑ.
Όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν αποτελούν τις ισχυρές γενεσιουργές αιτίες που αιτιολογούν την άνοδο της ΧΑ.
Ανεκτικότητα στην ανομία…
Ο σοβαρότερος λόγος, κατά τη γνώμη μου, που διευκόλυνε την άνοδο της ΧΑ είναι η ανεκτικότητα της κοινωνίας μας προς την παραβατικότητα και την ανομία.
Εδώ και χρόνια γενεές ολόκληρες γαλουχήθηκαν με το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», με το «μπάτσοι γουρούνια, δολοφόνοι», με καταλήψεις και βανδαλισμούς δημοσίων κτιρίων.
Η κοινωνία συμφιλιώθηκε με τους «μπαχαλάκηδες» και τους «κουκουλοφόρους», που κατέστρεφαν περιουσίες ιδιωτών, με τους αποκλεισμούς δρόμων και λιμανιών από οργανωμένες μειοψηφίες.
Σχεδόν αποδεχθήκαμε να διακρίνουμε τη βία σε «καλή» και «κακή» ή για να το πω διαφορετικά σε «παραδεκτή» και «απαράδεκτη». Ε, όταν μπαίνεις σε τέτοια λογική, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και ο έλεγχος χάνεται.
Πρίν από τα «τάγματα εφόδου» του Μιχαλολιάκου, προϋπήρξαν οι οργανωμένοι στρατοί των οπαδικών συνδέσμων ή κάνω λάθος;
Πριν από του δολοφονία του Π. Φύσσα, υπήρξαν οι δολοφονίες στο κτίριο της Μαρφίν (γιατί περί δολοφονιών πρόκειται)… Για να μην πάω μακριά με τα θύματα της τρομοκρατίας και τις «απαλλοτριώσεις» τραπεζών.
Όταν παρατηρούσαμε αμέτοχοι (ενίοτε μάλιστα και γνέφοντας συγκαταβατικά) να «κτίζονται» καθηγητές, να λιθοβολούνται αστυνομικά τμήματα από μαθητές, να δέρνονται δημοσίως βουλευτές και συνδικαλιστές, να γιαουρτώνονται αρχηγοί κομμάτων, να «πολιορκούνται» υπουργοί, να προπηλακίζονται συνταξιούχοι από τα όργανα της Πολιτείας, τι …εκκολάπταμε; Τη…μαμά Τερέζα; Παναγιώταρους προετοιμάζαμε…
Πως αντιδράσαμε; Ασχοληθήκαμε καμιά εβδομάδα για να ….βγάλουμε την ….υποχρέωση, και αυτό ήταν.
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Ε λοιπόν, όταν σπαίρνεις ανέμους, θα έρθει ο καιρός που θα θερίσεις θύελλες. Το μόνο βέβαιον.
Λαϊκισμός και ανευθυνότητα
Δεύτερον, ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα του πολιτικού μας συστήματος. Όταν φωνάζεις «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», δεν ρίχνεις νερό στο μύλο των ορδών του Μιχαλολιάκου;
Όταν μια δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση, που έχει τη δεδηλωμένη στη Βουλή, αποκλήθηκε κατά καιρούς και σε διάφορες περιστάσεις σαν «χούντα» δεν ήταν υπονόμευση της δημοκρατίας;
Όταν πολιτικά κόμματα αρνούνται την εφαρμογή νόμων που ψηφίζει η Βουλή, τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία;
Όταν πολιτικός αρχηγός, δημοσίως, παρακινεί τους πολίτες να «λιντσάρουν» αιρετό αξιωματούχο, τότε δεν «νομιμοποιεί» τη βία;
Όταν εκλεγμένος Βουλευτής Κοινοβουλευτικού Κόμματος προτείνει τους πολίτες να …μαζεύουν καδρόνια και πέτρες, αυτό αποτελεί ένδειξη υπευθυνότητας;
Δεν ξέρω καμιά δημοκρατία δυτικού τύπου, όπου δημοκρατικά εκλεγμένοι πολιτικοί αντίπαλοι να χαρακτηρίζονται, με περισσή ευκολία, «προδότες», «πουλημένοι», «όργανα ξένων δυνάμεων» και «εχθροί της δημοκρατίας». Στη Χώρα μας που βιώσαμε εμφυλίους, πραξικοπήματα, διώξεις, εξορίες, φυλακίσεις αντιπάλων και άλλες πολιτικές ασχήμιες, οφείλαμε να είμαστε περισσότεροι υπεύθυνοι, αλλά φεύ….
Τα κενά…..καλύπτονται…
Τρίτον, η λεγόμενη δεξιά παράταξη, εδώ και δεκαετίες, έχει χάσει κατά κράτος τη μάχη στο χώρο των ιδεών. Αμφιταλαντευόμενη μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας, άκρατου φιλελευθερισμού, μεσαίου χώρου και δήθεν …επιστροφής στις ρίζες, διαρκώς απολογούμενη ακόμα και για το…προπατορικό αμάρτημα , έχασε τον ιδεολογικό βηματισμό της μετά την περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η έννοια του πατριωτισμού σχεδόν εξοβελίστηκε από το λεξιλόγιό της πολιτικής ελίτ για πολύ μεγάλο διάστημα καθώς όλοι υπέπεσαν στην λογική του πολιτικώς ορθού που είχε κυριαρχήσει. Χάθηκε και από το λεξιλόγιο της ΝΔ μην τυχόν οι πολιτικώς ορθοί την πούν ακροδεξιά!
Η αξιοκρατία σε όλο το φάσμα θυσιάστηκε προς δόξα των εκλεκτών του κομματικού σωλήνα.
Η κοινωνική δικαιοσύνη υποχώρησε υπό το βάρος της επέλασης ποικιλώνυμων συμφερόντων που λυμαίνονται το δημόσιο βίο της χώρας.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία συνεθλίβη με την ανοχή οργανωμένων μειοψηφιών.
Οι δημόσιες επιχειρήσεις παραδόθηκαν διαχρονικά σε κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές.
Η Παιδεία υποβαθμίστηκε από τη λογική του «δημοκρατικού πενταριού» και την παντελή έλλειψη αξιολόγησης.
Υποσχέσεις για πάταξη της διαφθοράς, επανίδρυσης τους κράτους, πάταξης της φοροδιαφυγής, επαναφορά της αξιοκρατίας δίνονταν και ξεχνιούνταν την επομένη των εκλογών. Ιδού τα αποτελέσματα.
Συμπέρασμα: Ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών, άρα όλοι έχουν υποχρέωση να συστρατευτούν στον αγώνα για το ξερίζωμα της ΧΑ από την κοινωνία. Πως θα γίνει αυτό; Την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο Γιάννης Αγγελάκας:
«Η απάντηση πρέπει να είναι ψύχραιμη, να είναι προϊόν ορθής σκέψης και κυρίως χρειάζεται όλοι να προσέχουμε καθημερινά τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας… Βεβαίως και κρύβουμε. Ακόμη και στην καθημερινότητά μας. Αλλά δεν μπορεί να είναι η βία απάντηση στη βία. Αν είναι δυνατόν. Πρέπει να φτάσουμε σε μία κοινωνία πολιτών με ευφυΐα και συνείδηση»
