Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Αυτός ο τόπος είναι γεμάτος στο διάβα των αιώνων από ιστορίες για χαμένες πατρίδες ή αλύτρωτες πατρίδες. Από τη Μικρά Ασία και τη Βόρειο Ήπειρο υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες γεμάτες δάκρυα, πόνο και αίμα. Και πίσω από κάθε ιστορία ένα ανθρώπινο δράμα. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Οι «ξεριζωμένοι» σε αυτόν τον τόπο είναι πολλοί περισσότεροι από τους γηγενείς.
Το γράφουμε αυτό όχι για να ξύσουμε πληγές και να αναμοχλεύσουμε μνήμες και πάθη. Οι αναφορές μας έχουν έναν και μόνον λόγο. Όσα (προ)βλέπουμε να εξελίσσονται στην μαρτυρική Κύπρο.
Σε αυτό το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος, σε αυτόν τον τόπο όπου ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού είναι δύο από τους πολλούς μάρτυρες ενός αγώνα που αντί να δικαιώνεται στο βάθος του χρόνου τεμαχίζεται και μικραίνει σε δύσκολους καιρούς.
Φαίνεται ότι οι μηχανές τον τελευταίο καιρό φουλάρουν πέραν του Ατλαντικού για να δρομολογήσουν ακόμη μία πικρή και επώδυνη λύση για τον Ελληνισμό. Δυστυχώς, κλεισμένοι στα Μνημόνια, στις δυσκολίες της ζωής, για άλλη μία φορά θεωρούμε… πολυτέλεια τα εθνικά θέματα. Ή αποδεχόμαστε την λογική ότι η Κύπρος είναι μακριά…
Το χειρότερο όλων είναι ότι, αν γίνει αποδεκτό το τερατούργημα των δύο «κρατών» (δηλαδή εισβολείς και ομάδες κατοχής, έποικοι μεταφερόμενοι από τα βάθη της ανατολής έγιναν το ίδιο με τους Κύπριους), οι μέρες που θα ξημερώσουν θα είναι ακόμη χειρότερες για τον Ελληνισμό.
Αν συνεχιστεί ο… διάλογος πάνω σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα θρηνούμε μόνο για τη μισή Κύπρο που χάρισαν οι «φίλοι» μας στον τουρκικό στρατό κατοχής, αλλά για ολόκληρη πατρίδα.
Για χρόνια σύνθημα για την Κύπρο ήταν το «δεν ξεχνώ». Και έρχονται σήμερα οι… πολιτισμένοι αυτού του κόσμου να μας ζητήσουν να ξεχάσουμε…
Έρχονται να μας ζητήσουν να ξεχάσουμε τους αγνοουμένους που δολοφόνησαν οι εισβολείς.
Έρχονται να μας ζητήσουν να ξεχάσουμε ότι από το 1974 καταπατούν κάθε έννοια δικαίου.
Έρχονται να μας ζητήσουν να ξεχάσουμε τι συμβαίνει όλα αυτά τα δίσεκτα χρόνια στη Μεγαλόνησο.
Έρχονται για άλλη μία φορά να επιβάλουν θέσεις και απόψεις που μετατρέπουν το δίκαιο σε άδικο.
Και όλα αυτά για το καλό μας…!
Οι Νεοκύπριοι που θέλουν να αλλάξουν ράτσα και φυλή (τάχατες δεν είναι Έλληνες αλλά είναι «Κύπριοι») και να μοιράσουν τα… αέρια, καλό θα είναι να σκεφτούν πριν βάλουν την υπογραφή τους σε κάτι τέτοιο.
Θα είναι τραγικό, θα είναι θλιβερό να χάσουμε στο τέλος της διαδικασίας ακόμη μία πατρίδα. Να χάσουμε για άλλη μία φορά την Κύπρο μας.
Τότε το βότσαλο δεν θα είναι ριγμένο στο πέλαγο.
Αλλά στο κεφάλι και στην Ιστορία μας…
Πηγή «Δημοκρατία»
