Κάτω από το φύλλο συκής της αποκαλούμενης ‘’Κυπριακής Λύσης’’ βλέπουμε την νεκρανάσταση του Σχεδίου Annan με νέες υποχωρήσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα, χωρίς καμιά ανταπόκριση από την Τουρκία και την υποτελή της τουρκοκυπριακή ηγεσία.
Γράφει ο καθηγητής Ευαγγελος Κουφουδάκης
Ευχαριστώ τον Γιώργο Λιλλήκα που με προσκάλεσε στην αποψινή εκδήλωση για το Κυπριακό, δέκα χρόνια μετά την ιστορική και αποφασιστική απόρριψη του Σχεδίου Annan και της συνταγματική σοφιστείας της ‘’Διζωνικής- Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’.
Ορισμένα από τα σχόλιά μου ίσως ενοχλήσουν, όπως ενόχλησαν μερικούς οι παρεμβάσεις μου στην περίοδο του Σχεδίου Annan.
Ακούστε όμως αυτά τα σχόλια γιατί προέρχονται από ένα φίλο της Κυπριακής Δημοκρατίας, μη Κυπριακής καταγωγής, που δεν ανήκει σε κανένα κυπριακό πολιτικό κόμμα, και έχει αφιερώσει χρόνια στους αγώνες του κυπριακού ελληνισμού.
Πριν δέκα χρόνια, ο κυπριακός ελληνισμός έλαβε μια δημοκρατική και ιστορική απόφαση με την αποφασιστική απόρριψη του 5ου Σχεδίου Annan και της άνευ προηγουμένου συνταγματικής σοφιστείας της ‘’Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’.
Πριν δέκα χρόνια ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε το θάρρος να πει το ιστορικό ‘’ΟΧΙ’’ που προστάτευσε την Κυπριακή Δημοκρατία. 76% των ελληνοκυπρίων στήριξαν την απόφαση του. Δυστυχώς, από τότε, οι διολισθήσεις συνεχίσθηκαν ενώ, αυτή η ιστορική απόφαση αγνοήθηκε.
Σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετωπίζει προκλήσεις που αντιμετώπισε από την πρώτη μέρα της ανεξαρτησίας.
Τι θα κάνει η Λευκωσία για να προστατεύσει την ανεξαρτησία της και την εδαφική της ακεραιότητα;
Τι θα κάνει η Λευκωσία για να ανατρέψει τα αποτελέσματα της εισβολής, της κατοχής και της παραβίασης διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων, γιατί αυτή ήταν και είναι η ουσία του κυπριακού προβλήματος.
Κυρίες και Κύριοι, κάτω από το φύλλο συκής της αποκαλούμενης ‘’Κυπριακής Λύσης’’ βλέπουμε την νεκρανάσταση του Σχεδίου Annan με νέες υποχωρήσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα, χωρίς καμιά ανταπόκριση από την Τουρκία και την υποτελή της τουρκοκυπριακή ηγεσία.
Στην προσπάθεια να επιβληθεί ένα αναθεωρημένο Σχέδιο Annan προβάλλεται πάλι:
- Η μυθολογία των ‘’χαμένων ευκαιριών’’.
- Η αποδοχή της συνταγματική σοφιστείας της Διζωνικής ή της Διχοτόμησης, και
- Η ανάγκη της ‘’Ομοψυχίας’’ ώστε ν’ αποφευχθεί η εσωτερική διαμάχη που ακολούθησε την απόρριψη του Σχεδίου Annan.
Ενότητα και ομοψυχία όμως δεν σημαίνουν την αποδοχή της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη νομιμοποίηση της εισβολής και κατοχής.
Η νεκροψία του Σχεδίου Annan που έγινε στην Νέα Υόρκη έδωσε νέες ιδέες πως θα επιβληθεί το απορριφθέν Σχέδιο Annan, που περιλαμβάνουν:
- Την αποφυγή των άμεσων εκβιασμών και απειλών του DeSoto και του Tom Weston.
- Συμβολικές αλλαγές στο Σχέδιο Annan.
- Την διάσπαση των ελληνοκυπρίων με την παρουσίαση ιδεών για την Αμμόχωστο, και
- Το δέλεαρ των υδρογονανθράκων για την στήριξη μιας διχοτομικής λύσης σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης.
Αγαπητοί φίλοι, αν υπήρχαν ‘’χαμένες ευκαιρίες’’ ήταν αυτές για την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως το 1964 και το 2004 με το Σχέδιο Annan. Δεν υπήρξαν όμως ‘’χαμένες ευκαιρίες’’ για μια δημοκρατική και βιώσιμη λύση, συμβατή με τον κανόνα του νόμου και την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Κράτη και Λαοί που σέβονται τον εαυτό τους δεν αυτοδιαλύονται για την ικανοποίηση τρίτων.
Επομένως, δεν πρέπει να αναμένουμε διαφορετική συμπεριφορά από ξένες χώρες αν εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα των πολιτών της.
Η εποικοδομητική ασάφεια (Constructive ambiguity) του Λόρδου Hannay και του Richard Holbrooke, και η αρχή του ‘’μη ρωτάς και δεν θα πω’’ (don’t ask-don’t tell) δεν αρκούν πλέον.
Η κυπριακή ηγεσία οφείλει να εξηγήσει σε βάθος και όχι με συνθήματα τις συνέπειες της αποδοχής του κειμένου των 77 σελίδων του Μαΐου 2013 που ετοίμασε ο Alexander Downer, ένα κείμενο που περιέχει τις συγκλίσεις και αποκλίσεις των συνομιλιών της Κυβέρνησης Χριστόφια, που διέκοψε η Τουρκία πριν την ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτό το έγγραφο σωστά αμφισβητήθηκε από την παρούσα ηγεσία στην προεκλογική περίοδο.
Αυτό το κείμενο όμως έγινε η βάση του νέου κύκλου συνομιλιών.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αναιρούνται προεκλογικές υποσχέσεις. Τώρα όμως διακυβεύεται το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μετά την απόρριψη του Σχεδίου Annan, και της άνευ προηγουμένου συνταγματικής σοφιστείας της αποκαλούμενης ‘’Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’, οι συνομιλίες έπρεπε ν’ αρχίσουν από μηδενική βάση.
Και όμως, οι συνομιλίες συνεχίζονται με νέες υποχωρήσεις.
Από το 1975 η Τουρκία παίρνει ως δεδομένες όλες τις υποχωρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, άσχετο αν οι συνομιλίες πάντα καταλήγουν σε αδιέξοδο.
Σε κάθε νέο κύκλο συνομιλιών προβάλλονται νέες απαιτήσεις από την Άγκυρα που πάντα στοχεύουν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Η εναρκτήρια δήλωση στις 11 Φεβρουαρίου 2014 βασίζεται στην Αρχή της ‘’Εποικοδομητικής Ασάφειας’’ που επιτρέπει σε κάθε ενδιαφερόμενο να δίνει τη δική του ερμηνεία για ότι ακριβώς συμφωνήθηκε. Αυτό φαίνεται και από τις δηλώσεις των διαπραγματευτών την επομένη του ανακοινωθέντος.
Αλλά η διατύπωση της εναρκτήριας δήλωσης δεν ήταν τυχαία ή αθώα.
Όπως λέμε στ’ αγγλικά ‘’ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες’’ (the devil is in the details). Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα κείμενα προηγουμένων εναρκτήριων δηλώσεων που καθόρισαν όχι μόνον την διαδικασία, αλλά και το αποτέλεσμα των συνομιλιών. Γι’ αυτό, το διπλωματικό παρασκήνιο της πρόσφατης εναρκτήριας δήλωσης ήταν έντονο και μακροχρόνιο.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά αρνητικά προηγούμενα.
Η εναρκτήρια δήλωση της 12ης Σεπτεμβρίου 2000 μεταξύ του Προέδρου Κληρίδη και του Raouf Denktash, περιείχε τις βάσεις για την διατύπωση του Σχεδίου Annan. Μεταξύ των άλλων έλεγε:
(1) Ότι η κάθε πλευρά εκπροσωπεί τον εαυτό της και κανέναν άλλο.
(2) Εξίσωνε και υποβάθμιζε την Κυβέρνηση της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας με τις παράνομες Αρχές του ψευδοκράτους, και
(3) Αποδεχόταν επίσημα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εκπροσωπεί τους νόμιμους τουρκοκυπρίους πολίτες της.
Με παρόμοιους στόχους έγινε και η εναρκτήρια δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου 2014, που αναγνωρίζει:
(1) Την διακριτή ταυτότητα των δύο Κοινοτήτων που έμμεσα αποκτούν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.
(2) Την αποδοχή της απορριφθείσας Διζωνικής με την πολιτική ισότητα μεταξύ των δύο Πολιτειών.
(3) Την κυριαρχία που πηγάζει εξ’ ίσου από τις δύο Κοινότητες.
(4) Την αποδοχή των δύο συνιστωσών Πολιτειών που απονέμουν ιθαγένεια στου κατοίκους τους.
(5) Την άμεση αποδοχή της εθνοκάθαρσης, και
(6) Την αποδοχή της Συνομοσπονδίας δύο αυτόνομων κρατών λόγω της απουσίας προνοιών για την υπεροχή του Ομοσπονδιακού Συντάγματος.
Η πρόσφατη εναρκτήρια δήλωση καθορίζει ότι η τελική λύση θα είναι η άνευ προηγουμένου συνταγματική σοφιστεία της ‘’Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’, που αποφασιστικά και σωστά απερρίφθη το 2004.
Δηλαδή αυτή η δήλωση αγνοεί πλήρως την ιστορική και δημοκρατική απόφαση του δημοψηφίσματος.
Η εναρκτήρια δήλωση χρησιμοποιεί τον όρο ‘’Ομοσπονδία’’ ενώ στην πραγματικότητα πρότεινε ένα χαλαρό Συνομοσπονδιακό σύστημα δύο αυτόνομων κρατών που παραβιάζει τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το άρθρο 14 της Σύμβασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (European Convention on Human Rights), που είναι βασικός νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαγορεύει ρητά διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, την γλώσσα και την εθνότητα. Η ‘’Διζωνική – Δικοινοτική Ομοσπονδία’’ των Annan και Dower βασίζεται σ’ αυτές τις διακρίσεις!
Όπως και το 2004, η Τουρκία δεν αποδέχεται την ενεργό συμμετοχή εκπροσώπου της Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις. Δέχεται μόνον την παρουσία ενός εκπροσώπου που θα νομιμοποιήσει τις αποκλίσεις που περιέχει η Διζωνική από το Κοινοτικό Δίκαιο.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Τουρκία απαιτεί την αποδοχή του νέου Σχεδίου μέσω δημοψηφίσματος. Με αυτόν τον τρόπο τα θύματα της εισβολής και της κατοχής νομιμοποιούν τις αποκλίσεις από το Κοινοτικό Δίκαιο και αποκλείουν τη δυνατότητα προσφυγής σε Ευρωπαϊκά Δικαστήρια.
Η προπαγάνδα υπέρ της νέας διαδικασίας είναι γεμάτη αντιφάσεις: Η εναρκτήρια δήλωση αποδέχεται μεν τις δημοκρατικές αρχές, τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά όμως αναιρούνται από τις πρόνοιες για την ξεχωριστή ταυτότητα και την ακεραιότητα των Συνιστωσών Πολιτειών, δηλαδή την Διζωνική-Δικοινοτική Συνομοσπονδία.
Έμφαση δίδεται σε συνομιλίες στα ‘’Άλυτα Θέματα’’, παρά τις προεκλογικές δηλώσεις του νυν Προέδρου. Δηλαδή, η Κυβέρνηση αποδέχεται τις διολισθήσεις του Χριστόφια σαν αυτές της εκ περιτροπής Προεδρίας, την σταθμισμένη ψήφο, και την εφαρμογή των 4 ελευθεριών για πολίτες της Τουρκίας.
Και ενώ υπάρχουν πρόνοιες για μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, αυτά αναιρούνται από τις πρόνοιες ότι η νομική προσωπικότητα και η κυριαρχία πηγάζουν εξ’ ίσου από τις δύο κοινότητες, στην μια των οποίων περιλαμβάνονται και οι παράνομοι έποικοι.
Η διατύπωση της εναρκτήριας δήλωσης για θέματα ιθαγένειας και πολιτογράφησης στις Συνιστώσες Πολιτείες, καθώς και οι πρόνοιες για τα κατάλοιπα εξουσίας καθορίζουν την δημιουργία μιας χαλαρής Συνεταιρικής Συνομοσπονδίας δύο ισότιμων κρατών όπως απαιτεί η Τουρκία.
Αυτές οι πρόνοιες οδηγούν στην παρθενογένεση ενός νέου κράτους που δεν είναι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εμπνευστής αυτής της ιδέας ήταν ο Richard Holbrooke το 1998.
Έμμεσα, με αυτόν τον τρόπο, νομιμοποιείται η εθνοκάθαρση του 1974, ενώ αποφεύγονται συστηματικά κρίσιμα θέματα σαν το εδαφικό, την επιστροφή των προσφύγων και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων.
Ένα νέο όπλο στην προσπάθεια διάσπασης του μετώπου που απέρριψε το Σχέδιο Annan είναι το θέμα της Αμμοχώστου. Αυτό το θέμα παρουσιάζεται πότε σαν μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης και πότε ως το τίμημα για την τελική αποδοχή της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της παρθενογένεσης της Συνομοσπονδίας των δύο αυτόνομων κρατών.
Καταλαβαίνω τον πόνο και τη νοσταλγία των νόμιμων κατοίκων της Αμμοχώστου. Δεν πρέπει όμως να αμμοχωστοποιήσουμε το Κυπριακό.
Το Κυπριακό πρόβλημα ήταν και είναι θέμα εισβολής, κατοχής και παραβίασης διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι μόνον αυτά της Αμμοχώστου. Είναι και αυτά της Κερύνειας, της Καρπασίας και του Αποστόλου Ανδρέα, του Καραβά, και της Λαπίθου, της Κυθρέας, του Πενταδάκτυλου και της Μόρφου.
Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις γύρω από το θέμα της Αμμοχώστου, η επιστροφή της οποίας είναι μια άνευ όρων υποχρέωση της Τουρκίας, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και την Συμφωνία Κορυφής του 79.
Η Τουρκία όμως πάντα ακολουθεί την τακτική του παζαριού. Οι φήμες για άνοιγμα Τμήματος της περιφραγμένης πόλης της Αμμοχώστου για την μελλοντική επιστροφή ορισμένων κατοίκων της θα γίνει κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση και ανταλλάγματα που περιλαμβάνουν το άνοιγμα του κατεχόμενου λιμανιού της Αμμοχώστου, του παράνομου αεροδρομίου της Τύμβου που θα ελέγχει και τον εναέριο χώρο της τουρκοκυπριακής πολιτείας, το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ του ψευδοκράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άνοιγμα νέων κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δηλαδή, η Τουρκία μετατρέπει διεθνείς νομικές και πολιτικές υποχρεώσεις σε ανταλλάγματα που οδηγούν στην defacto αναγνώριση του ψευδοκράτους και την διεύρυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ε.Ε., άσχετο αν η Τουρκία ακόμη δεν έχει εκπληρώσει υποχρεώσεις που ανέλαβε για την έναρξη των διαπραγματεύσεών της με την Ε.Ε.
Επομένως δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι μια πιθανή επιστροφή τμήματος της Αμμοχώστου είναι μια κίνηση καλής θέλησης από την Τουρκία. Αντίθετα, είναι ένα υψηλό τίμημα που οδηγεί στην διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εκτός του θέματος της Αμμοχώστου, το άλλο νέο στοιχείο στις συνομιλίες είναι αυτό των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ έγινε στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και των τριών Συνθηκών για το Δίκαιο της θάλασσας, που είναι νόμοι και της Ε.Ε.
Η Τουρκία που είναι υποψήφιο μέλος για ένταξη στην Ε.Ε. δεν αποδέχεται τη νομοθεσία της Ε.Ε. για το Δίκαιο της θάλασσας, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ απειλεί την χρήση βίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και πάλι, μέρος αυτού του προβλήματος είναι δικό μας δημιούργημα. Ιδεολογικές τοποθετήσεις Υπουργών του προηγούμενου Προέδρου έδωσαν την ευκαιρία στον Downer και σε αγγλο-αμερικανούς διπλωμάτες να διαπραγματευθούν τον φυσικό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας! Δηλαδή, βλέπουν τον φυσικό πλούτο του κράτους ως κίνητρο λύσης με πρωτοφανείς προτάσεις για την ισότιμη κατανομή του φυσικού πλούτου μεταξύ των δύο Κοινοτήτων πριν λυθεί το Κυπριακό. Προτείνουν επίσης την μεταφορά των υδρογονανθράκων μέσω Τουρκίας με την δικαιολογία ότι θα ενθαρρύνουμε την Τουρκία να λύσει το Κυπριακό και να καλυτερεύσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ.
Στην πραγματικότητα όμως μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει νέες ευκαιρίες στην Τουρκία να εκβιάζει όχι μόνον την Κύπρο, αλλά και το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και ενώ οι τουρκικές απειλές και παρενοχλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ συνεχίζονται, οι συνομιλίες δεν διακόπτονται παρ’ όλους τους λεονταρισμούς του Προέδρου.
Οι άνευ προηγουμένου προτάσεις Αμερικανών και άλλων ξένων διπλωματών για την ισότιμη διανομή του φυσικού πλούτου της Κύπρου πριν από τη λύση του Κυπριακού παραβλέπουν ότι ο φυσικός πλούτος ενός κράτους ανήκει στο κράτος και όχι ισότιμα στις κοινότητές του.
Οι μελλοντικοί πόροι που θα προέλθουν από την εκμετάλλευσή του, μετά από μια μελλοντική επανένωση, θα διατεθούν με δημοκρατικές διαδικασίες από την Βουλή του Κράτους ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.
Αυτό συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατικές χώρες που έχουν παρόμοιους φυσικούς πόρους, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Νορβηγία.
Θα ήθελα να προτείνω στους διπλωμάτες της χώρας μου που προωθούν αυτές τις ιδέες, να προτείνουν παρόμοια σχέδια για την διανομή του φυσικού πλούτου Πολιτειών όπως την Alaska και την Louisiana με τους αρχικούς κατοίκους αυτών των Πολιτειών, δηλαδή τους Εσκιμώους και τους Γαλλόφωνους.
Οι ίδιοι οι ξένοι διπλωμάτες προτείνουν την χρήση του φυσικού πλούτου της Κύπρου για να καλυφθεί το κόστος μιας μελλοντικής επανένωσης. Δηλαδή, οι ξένοι διπλωμάτες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο!
Η προπαγάνδα που προβάλλεται καθημερινά για την αποδοχή της Διζωνικής αποφεύγει την συζήτηση ουσιαστικών θεμάτων για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θ’ αναφερθώ σύντομα σ’ ορισμένα από αυτά τα θέματα, αρχίζοντας από το κόστος μιας μελλοντικής επανένωσης.
Παρ’ όλη την οικονομική κρίση στην Κυπριακή Δημοκρατία, η οικονομία της κατεχόμενης Κύπρου μετά βίας επιβιώνει με δάνεια και χορηγίες της Τουρκίας.
Ποιός θ’ αναλάβει το κόστος της προσαρμογής της οικονομίας της κατεχόμενης Κύπρου στα πλαίσια της οικονομίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ποιός θ’ αναλάβει την εξυπηρέτηση και αποπληρωμή των δανείων που έχει συνάψει το ψευδοκράτος με την Τουρκία;
Ποιός θ’ αναλάβει το κόστος του επαναπατρισμού των εποίκων που θα αποφασίσουν ή θα εξαναγκασθούν να επιστρέψουν στην Τουρκία;
Ποιός θ’ αναλάβει το κόστος των συντάξεων που θα απαιτούν οι παράνομοι έποικοι μετά από την παραμονή και εργασία τους στην κατεχόμενη Κύπρο;
Η εμπειρία με το Σχέδιο Annan το 2004 έδειξε ότι η Τουρκία δεν προσέφερε ούτε ένα euro, ενώ η διάσκεψη των δωρητών, μέρες πριν το δημοψήφισμα είχει πενιχρά αποτελέσματα.
Με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη δεν υπάρχει ένδειξη στήριξης στα θέματα που προαναφέρθηκαν.
Δηλαδή το κόστος μιας μελλοντικής επανένωσης θα καλυφθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία που θα υποθηκεύσει τον φυσικό της πλούτο.
Η Τουρκία, που δημιούργησε αυτά τα προβλήματα, αθωώνεται πλήρως.
Παρ’ όλο που η εναρκτήρια δήλωση περιέχει λεπτομερείς αναφορές για την συνταγματική πτυχή του Κυπριακού, αποφεύγει για άλλη μια φορά οποιαδήποτε αναφορά σε θέματα ουσίας για τους ελληνοκυπρίους, όπως το εδαφικό, τους εκτοπισμένους και τους πρόσφυγες, την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και το περιουσιακό που και αυτό καθορίζει μελλοντικές εδαφικές διευθετήσεις.
Η Τουρκία όμως, μαζί με την υποτελή τουρκοκυπριακή ηγεσία, παρουσιάζουν πολλά από αυτά θέματα ως κόκκινες γραμμές στις συνομιλίες.
Κυρίες και Κύριοι, δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Annan και σχεδόν 40 χρόνια μετά την εισβολή τα διαπραγματευτικά λάθη και οι διολισθήσεις συνεχίζονται από διαδοχικές Κυπριακές Κυβερνήσεις, μήπως και κατηγορηθούν από την Διεθνή Κοινότητα για αδιαλλαξία. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν φοβίζει την Τουρκία, γιατί να φοβίζει εμάς;
Με συνεχείς υποχωρήσεις χωρίς ανταπόκριση από την Τουρκία φθάσαμε στα πρόθυρα της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2004.
Το θαρραλέο ‘’ΟΧΙ’’ του Τάσσου Παπαδόπουλου και του 76% των ελληνοκυπρίων έσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία. Τώρα όμως βρισκόμαστε μπροστά στα ίδια, αν όχι χειρότερα διλλήματα. Οι παράνομοι έποικοι έγιναν ‘’ανθρωπιστικό θέμα’’. Η παράνομη εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή ξεχάστηκαν. Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί στην συγγραφή άνευ προηγουμένου παρανόμων συνταγματικών σοφιστειών, σαν αυτή της ‘’Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’ και τα παράγωγά της.
Λάθη όμως συνεχίζονται και από την πλευρά της Ελλάδας. Ελλαδίτες πολιτικοί στήριξαν δημόσια το Σχέδιο Annan. Στην πρόσφατη οικονομική κρίση στην Κύπρο, η Ελλάς παρέμεινε θεατής στην πολιτική των Βρυξελλών, εφ’ όσον προστατεύθηκαν τα ελλαδικά οικονομικά συμφέροντα. Πιο πρόσφατα είχαμε την απόφαση του Έλληνα ΥΠΕΞ με τον Davutoglu για τις χιαστεί επισκέψεις των Κυπρίων διαπραγματευτών στην Άγκυρα και την Αθήνα.
Η αναβάθμιση των εκπροσώπων του ψευδοκράτους και η έμμεση υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την εξίσωση των δύο διαπραγματευτών είναι ένα νέο τραγικό λάθος της ελλαδικής διπλωματίας. Γι’ αυτό πανηγυρίζουν στην Άγκυρα και στην κατεχόμενη Λευκωσία και τώρα εκπρόσωποι του παράνομου καθεστώτος αλωνίζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανενόχλητοι, για επαφές υψηλού επιπέδου προσδοκώντας την defacto αναγνώριση.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για υποχωρήσεις ή για ψευδαισθήσεις για την πολιτική της Τουρκίας και αυτών που την προστατεύουν.
‘’Συμφιλίωση’’ και ‘’Επανένωση’’ είναι ωραίες ιδέες. Πώς όμως εφαρμόζονται όταν νομιμοποιούν την διχοτόμηση, την κατοχή και την παραβίαση του νόμου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Πριν δέκα χρόνια οι προπαγανδιστές του Σχεδίου Annan, εκμεταλλευόμενοι την Δημοκρατία στην Κύπρο και την Κοινωνία των Πολιτών δημιούργησαν διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις που χρηματοδότησαν με εκατομμύρια δολάρια με στόχο την προπαγάνδα για την υπερψήφιση του Σχεδίου Annan.
Παρ’ όλο που αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν δεν σταμάτησαν. Βλέπουμε και πάλι:
- Επιμορφωτικά Σεμινάρια για δασκάλους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που με τη σειρά τους θα μεταφέρουν την επαναπροσεγκιστική νοοτροπία στην κυπριακή νεολαία.
- Επικλήσεις από τον Ban Ki Moon σε γυναικείες οργανώσεις για να στηρίξουν την παράδοξη και παράνομη Διζωνική.
-
- Την συγγραφή βιβλίων που διαστρεβλώνουν την κυπριακή και ελληνική ιστορία και παραγράφουν το παρελθόν της Τουρκίας στο χώρο μας.
- Επικλήσεις για ομοψυχία στην προσπάθεια της αποδοχής της διχοτόμησης.
- Επικλήσεις για συμφιλίωση με τους τουρκοκυπρίους. Αλλά για ποιους τουρκοκυπρίους μιλάμε; Τους εποίκους που δεν έχουν τίποτα κοινό με την κυπριακή κοινωνία και σήμερα αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της κατεχόμενης Κύπρου;
- Συμβολικές λειτουργίες στην κατεχόμενη Αμμόχωστο που μόνον προωθούν την καλή εικόνα της Τουρκίας, χωρίς όμως να αλλάζουν την πραγματικότητα της εισβολής και της κατοχής.
Αν αυτές οι κινήσεις συμβάλουν στην λύση του Κυπριακού, γιατί οι διοργανωτές τους δεν κάνουν παρόμοιες εκδηλώσεις στην Τουρκία;
Μέσα σ’ αυτές τις επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις προστέθηκε και η επίσκεψη των διαπραγματευτών στην Νότιο Αφρική.
Οι συνθήκες της συμφιλίωσης στην Νότιο Αφρική δεν έχουν καμιά σχέση με το πρόβλημα της εισβολής και κατοχής που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Θέλω να υπενθυμίσω στου ξένους και τους άλλους καλοθελητές, ότι στις 12 Μαΐου 1992, ο αείμνηστος Nelson Mandela απέρριψε το μετάλλιο του Ataturk που του απένειμε η Τουρκία. Ανακοίνωση του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου έλεγε ότι ο Mandela αφιέρωσε την ζωή του στην Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αγαπητοί φίλοι, περιθώρια για ψευδαισθήσεις και νέες υποχωρήσεις δεν υπάρχουν.
Κράτη που δεν σέβονται τον εαυτό τους δεν πρέπει να περιμένουν διαφορετική συμπεριφορά από τους άλλους.
Πριν δέκα χρόνια ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε το θάρρος να πει το ιστορικό ‘’ΟΧΙ’’, το ότι παρέλαβε κράτος και δεν θα παραδώσει κοινότητα.
76% των ελληνοκυπρίων των ακολούθησαν γιατί κανείς Πρόεδρος δεν έχει εξουσιοδοτηθεί να υπογράψει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Δέκα χρόνια μετά την ιστορική, δημοκρατική και αποφασιστική απόρριψη του Σχεδίου Annan και της συνταγματικής σοφιστείας της ‘’Διζωνικής –Δικοινοτικής Ομοσπονδίας’’, το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού ελληνισμού βρίσκεται και πάλι στα χέρια σας.Έφθασε και πάλι η ώρα να σταθείτε αντάξιοι της παρακαταθήκης της 24ης Απριλίου 2004.Σας ευχαριστώ.
