«Εκτός νόμου, τυπικά εντός νόμου η Χρυσή Αυγή»
Γράφει ο Γιώργος Τράγκας
Ουσιαστικά μετά το νέο κύμα διώξεων των στελεχών της Χρυσής Αυγής και τη προφυλάκιση του Ηλία Κασιδιάρη, ο τρίτος σε εκλογική δύναμη πολιτικός φορέας στην Ελλάδα τέθηκε στο σύνολό του εκτός νόμου.
Το σύνολό της ηγεσίας του που εκπροσωπεί, είτε το θέλουμε είτε όχι, περισσότερο από 500.000 Έλληνες, είναι πίσω από τα κάγκελα και ασφαλώς δεν μπορεί να ασκήσει ούτε βουλευτικά, ούτε πολιτικά, ούτε κομματικά καθήκοντα.
Ο κατ’ οίκον περιορισμός και επί 24ωρου βάσεως παρακολούθηση όλων των στελεχών της Χ.Α. (όπως αποκαλύπτεται πλέον και από τα έγγραφα της δικογραφίας) καθώς και η απαγόρευση της «ελευθερίας του λόγου» (π.χ. Αρβανίτης), θέτουν εκτός στοιχειώδους πολιτικής λειτουργίας το σύνολο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής.
Είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους που το σύνολο ενός κόμματος ουσιαστικά τίθεται εκτός νόμου. Η πρώτη ασφαλώς είναι του ΚΚΕ μετά τον εμφύλιο πόλεμο με τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες στα ξερονήσια και τις εν ψυχρώ μαζικές εκτελέσεις των κομμουνιστών.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκαθιστώντας τη Δημοκρατία το 1974 οδήγησε τους «μαύρους» πρωταίτιους του απριλιανού πραξικοπήματος σε δίκη και στη φυλακή και νομιμοποίησε τη λειτουργία του ΚΚΕ δημιουργώντας μια ομαλή κοινοβουλευτική δημοκρατία με εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία.
Τώρα, που το πάει ο Σαμαράς;
Καυτά και εύλογα ερωτήματα διατυπώνουν καθηγητές του συνταγματικού δικαίου και έγκυροι νομικοί για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, μετά τις νέες προφυλακίσεις και τους κατ’ οίκον περιορισμούς βουλευτών της Χρυσής Αυγής.
Αυτή την ώρα η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής είναι στις φυλακές Κορυδαλλού ή σε κατ’ οίκον περιορισμό ή τους έχουν επιβληθεί αυστηρά περιοριστικά μέτρα ακόμα και στην έκφραση ελεύθερου λόγου εκτός Κοινοβουλίου.
Πως είναι δυνατόν να κουβεντιάζεται από την αντιπολίτευση το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος και ενώ ολόκληρο τμήμα του Κοινοβουλίου να βρίσκεται πίσω από τα σίδερα, αναρωτιούνται ακόμα και ψύχραιμοι και μετριοπαθείς αντιφασίστες νομικοί.
Πως είναι δυνατόν να πορευόμαστε προς εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας, αποκλείοντας το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, με έναν ικανό αριθμό βουλευτών οι οποίοι ουσιαστικά αν και δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα έχουν ουσιαστικά στερηθεί των πολιτικών και βουλευτικών δικαιωμάτων τους, αν σκεφτεί κανείς ότι για να μετακινηθούν από τις φυλακές Κορυδαλλού αποφασίζει, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο, η κυβέρνηση.
Υπάρχει (και αυτό είναι οφθαλμοφανές σε όλους) μια κακοήθης δυσπλασία στη δημοκρατική κοινοβουλευτική λειτουργία που έχει να κάνει και με την εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής.
Είναι τρίτο κόμμα και δεν εκπροσωπείται όλος ο κόσμος που το ψήφισε στο Κοινοβούλιο γιατί εδώ και πολλούς μήνες το σύνολο των βουλευτών του είναι στα ανακριτικά γραφεία και όχι στα βουλευτικά τους καθήκοντα.
Εάν υπάρχουν πραγματικά και τεκμηριωμένα στοιχεία για κακουργηματική δράση, αυτό το πράγμα πρέπει να πάει σύντομα σε δίκη. Όσο μένει έτσι με τον κόσμο να μη γνωρίζει ποια είναι τα στοιχεία που βαρύνουν τους κατηγορούμενους και να σκέπτεται ότι αυτά τα κάνει ο Σαμαράς και οι ξένοι προκειμένου να μένουν στην εξουσία, τόσο πιο πολύ θα τρέφεται και θα γιγαντώνεται ο χρυσαυγιτισμός στην Ελλάδα.
Πολλοί υποπτεύονται ότι αυτοί που έβαλαν τον Σαμαρά να «ορκιστεί ότι θα ξεριζώσει και θα εξαφανίσει τη χρυσή Αυγή» επιδιώκουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί έχει αποδειχθεί ιστορικά, π.χ με τους Απριλιανούς, ότι τέτοιου είδους πολιτικές γιγαντώσεις φέρνουν εθνικές καταστροφές.
Οι ίδιοι κύκλοι, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, πρόσφατα στήριξαν τους Ναζί του Κιέβου…
