Τα εφιαλτικά αντίποινα των Τούρκων στους εξεγερμένους Έλληνες
15 Ἰουνίου 1821. Ἡ καταστροφὴ τῆς Γαλάτιστας
Οἱ ἐπιχειρήσεις στὴν Μακεδονία ἦταν δυστυχῶς πολὺ σύντομες.
Στὶς 17 Μαΐου (30 Μαΐου) ξεκίνησαν οἱ πρῶτες συγκρούσεις, στὸν Πολύγυρο, κατόπιν πιέσεως τῶν Τούρκων, ἀλλὰ ἡ συνολικὴ δύναμις τῶν ἀνδρῶν, ἐκ μέρους τῶν Ἑλλήνων, δὲν ξεπερνοῦσε τοὺς 400 ἄντρες.
Οἱ μισοί, μὲ τὸν καπετὰν Χάψα ἤ Σταμάτη Κάψα, κατευθύνθηκαν πρὸς τὴν Θεσσαλονίκη, καταδιώκοντας τοὺς Τούρκους, ὅπου στὶς 4 Ἰουνίου (17 Ἰουνίου) τοῦ 1821 ἀπειλοῦσαν τὴν πόλι, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἐκεῖ Τοῦρκοι νὰ κλειστοῦν στὸ φρούριον.
Στὶς ἀρχὲς Ἰουνίου ὅμως κατέφθασε στὴν Μακεδονία ἡ στρατιὰ τοῦΜπεϋρᾶν πασσᾶ, μὲ 35.000 ἄντρες, ἐκ τῶν ὁποίων 5.000 ἱππεῖς, μὲ προορισμὸ τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα καὶ τὴν κατάπαυσι τῶν ἐκεῖ ἐπαναστατικῶν ἐνεργειῶν.
Ὁ Μπεϋρᾶν πασσᾶς συναντᾶ τὸν Ἐμμανουὴλ Παππᾶ στὸ βάθος τοῦ Στρυμωνικοῦ κόλπου καὶ κατόπιν πιέσεως τὸν ὑποχρεώνει νὰ ἀποτραβηχθῇ στὰ ὀρεινὰ τοῦ Χολομῶντος.
Στὸ μεταξὺ οἱ πολιορκούμενοι Τοῦρκοι τῆς Θεσσαλονίκης ἀνεθάῤῥυσαν καὶ σὲ συνεργασία μὲ τοὺς Ἑβραίους τῆς πόλεως, ἐπετέθησαν κατὰ τῶν δυνάμεων τοῦ Χάψα, ὁ ὁποῖος ἀντεστάθῃ κλεισμένος στὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Ἀθανασίας. Ἀπὸ τοὺς διακοσίους ἄντρες του σκοτώνονται, μαζὺ μὲ τὸν Χᾶψα, οἱ ἑξήντα καὶ οἱ ὑπόλοιποι καταφέρνουν νὰ διαφύγουν, διασώζοντας μέρος τοῦ πληθυσμοῦ. Τὸ μεγαλύτερον τμῆμα ὅμως τοῦ πληθυσμοῦ ἔπεσε στὰ χέρια τῶν Τούρκων καὶ τῶν Ἑβραίων ὥς αἰχμάλωτοι. Ὅλο τὸ χωριὸ παρεδόθῃ στὶς φλόγες, μετὰ ἀπὸ λεηλασία.
Κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπο, λίγες ἡμέρες ἀργότερα, στὶς 15 Ἰουνίου (28 Ἰουνίου) οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Ἑβραῖοι τῆς Θεσσαλονίκης ἐπιτίθενται κατὰ τῆς Γαλάτιστας. Οἱ ἐκατοντάδες τῶν αἰχμαλώτων, ποὺ συμφώνως μὲ τὰ ἀμερικανικὰ ἀρχεῖα μόνον μέσα στὸ πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Ἰουλίου ἐπωλήθησαν 650 γυναικόπαιδα, ὥς σκλάβοι, μόνον ἀπὸ τὴν Γαλάτιστα καὶ τὰῬαβνά, πλήρωσαν σκληρότατα τὸ μένος καὶ τὸ μῖσος τῶν Τούρκων καὶ τῶν Ἑβραίων.
Ἡ φρίκη ἁπλώθηκε στὴν Μακεδονία.
Ὅμως οἱ ἐνέργειες τοῦ Παππᾶ δὲν ἔπαυσαν ἀμέσως. Πολέμησε γιὰ λίγο ἀκόμη, ἐνισχυόμενος ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν τετρακοσίων ἀνδρῶν, ποὺ κατεύθασε ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μῆτρο Λιακόπουλο (ἤ Λιάκο) καὶ τὸν Κωνσταντῖνο Μπῖνο.
Φιλονόη.
Πληροφορίες ἀπὸ τὸν Διονύσιο Κόκκινο, Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις.
