Οδηγίες για πρωτοβουλίες και πρωτοπόρους στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας μας
- Εισαγωγή
Τα δεδομένα της εποχής μας είναι αρνητικά για την Ελλάδα:
α. ζούμε σε μία εποχή γενικευμένης αβεβαιότητας, αχαλίνωτου ανταγωνισμού, σε ένα κόσμο μεγάλων δυνατοτήτων αλλά με τον Δυτικό πολιτισμό να έχει απωλέσει πλήρως τον ανθρωποκεντρικό άξονα στηρίξεώς του ακόμη και την ανεξαρτησία της Διανοήσεως.
β. δεν υπάρχουν εταίροι ούτε σύμμαχοι αλλά μόνο ωμά και εναλλασσόμενα συμφέροντα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο ανίκανη αλλά κάτι χειρότερο: λειτουργεί ως το 4ο Γερμανικό Ράϊχ.
γ. η Ελλάδα και η Κύπρος με βάση τους σχεδιασμούς των μεγάλων γεωπολιτικών Παικτών εντάσσονται στην πλέον ανασφαλή περιοχή του κόσμου, η οποία τελεί υπό αναδιανομήν, αποτελεί το μήλο της έριδος μεταξύ ΗΠΑ, Γερμανίας, Τουρκίας, Ισραήλ, Ρωσίας και Κίνας και εκτείνεται από την Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα με την Κίνα, χωρίς να προεξοφλούμε, το πως θα εξελιχθούν οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, ακόμη βεβαίως και το πώς θα εξελιχθεί το παγκόσμιο χρέος.
- Η κατάσταση της Ελλάδας
Η Πατρίδα μας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πολυτραυματίας. Το βαθύτερο τραύμα μας δεν είναι η δημοσιονομική και οικονομική κρίση, η οποία σε μεγάλο μέρος μας επιβλήθηκε, για να σωθούν οι γερμανικές, εν μέρει και γαλλικές και ιταλικές Τράπεζες, αλλά η υποτέλεια, η ανικανότητα και το έλλειμμα πατριωτισμού και οράματος που χαρακτηρίζουν την άρχουσα πολιτική ελίτ, την Διανόηση και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η σωτηρία της Πατρίδας μας δεν πρόκειται να προέλθει από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει μόνο διαχειριστικό και μεταπρατικό χαρακτήρα. Δεν είναι θέμα προσώπων αλλά οράματος και διαχρονικών αξιών. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε μία κατάσταση γενικής παρακμής και συγκεκριμένα στην αποληκτική, την εσχατολογική της φάση. Αυτό σημαίνει, ότι αν δεν συμβεί, μία ολική αναστροφή στους τομείς της εξασφαλίσεως του ελληνικού μέλλοντος, που είναι ο τρόπος που λειτουργεί το πολιτικό μας σύστημα, η αντιμετώπιση του δημογραφικού και του μεταναστευτικού προβλήματος καθώς η ασφάλεια της χώρας, διατρέχουμε τον κίνδυνο μέχρι το τέλος του αιώνα να έχει εξαφανισθεί ο Ελληνισμός, έπειτα από μία ένδοξη πορεία τουλάχιστον 5.000 ετών!…
- Τι μπορούμε να κάνουμε
Η λογική μας λέγει, ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός θεραπευτικής αγωγής με ιατρικά κριτήρια για όλες τις παθογενείς καταστάσεις και στρατηγικού προγραμματισμού για ένα νέο Ξεκίνημα δημιουργικής επανεκκινήσεως του Ελληνισμού.
Η επανεκκίνηση του Ελληνισμού απαιτεί τρείς προϋποθέσεις:
3.1. Όραμα-πρόγραμμα
3.2. Αξιοπιστία των πρωτεργατών κάθε πατριωτικής και αναγεννητικής πρωτοβουλίας
3.3. Συνεργασία με τον Λαό.
Μετά την κρίση των Μνημονίων (2010 και μετά) εμφανίσθηκαν πολλές πρωτοβουλίες ανασυντάξεως του ιδεολογικού, πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού σκηνικού της πατρίδας μας. Οι πρωτοβουλίες αυτές παρουσιάζουν αρκετές συγκλίσεις αλλά και διαφορές. Τα προγράμματα αυτά πρέπει να κρίνονται και να συγκρίνονται με προσοχή και υπευθυνότητα για την ορθότητα και την πληρότητά τους. Όμως εκεί που θα πρέπει όλες αυτές οι πρωτοβουλίες να κρίνονται πρωταρχικά, αυστηρά και ομοιότροπα είναι η δεύτερη και η τρίτη προϋπόθεση, που είναι η αξιοπιστία των πρωτεργατών και η σχέση τους με τον Λαό, ποια είναι η θέση του Λαού στο πρόγραμμά τους.
Η αξιοπιστία, για να λειτουργήσει πρέπει να πληροί δύο προϋποθέσεις:
α. την ποιότητα των ικανοτήτων των προσώπων της πρωτοβουλίας και
β. το ΗΘΟΣ και την ποιότητα των προθέσεων. Πρέπει οι πρωταγωνιστές να πείθουν για την ανιδιοτέλειά τους. Δεν χρησιμοποιούμε την πατρίδα για να ανέβουμε στην εξουσία, η εξουσία είναι το μέσο, για να σώσουμε την πατρίδα. Η διαφορά δεν είναι ρητορική, είναι ουσιαστική και τεράστια και δεν μπορεί να κρυφτεί.
- Η συνεργασία με τον Λαό
Βέβαια το ήθος του πολιτικού προσωπικού και η ποιότητα, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα ενός πολιτικού συστήματος αποτελεί συνάρτηση με την ποιότητα, την πολιτική παιδεία και την εγγρήγορση του Λαού. Γι’ αυτό δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην πατριωτική, κοινωνική και πολιτική αγωγή του Λαού. Προτείνουμε μία ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ του Λαού, πατριωτική, δημοκρατική και κοινωνική. Αυτή δεν πρόκειται να προέλθει από το υποτελές, διαχειριστικό, ακόμη και διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, διότι αυτό δεν θέλει να ξυπνήσει ο Λαός μας. Χρειάζεται ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα λαϊκής επιμορφώσεως, το οποίο θα προέλθει ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ, από την ίδια την κοινωνία.
Η εξυγίανση της Πατρίδας μας δεν μπορεί να έχει ως πρότυπο την συνταγή του Γεώργιου Παπαδόπουλου. Δηλ. για να κάνουμε καλά τον ασθενή, τον βάζουμε πρώτα στον γύψο, του δένουμε τα χέρια και τα πόδια. Δεν θα σώσουμε μόνοι μας την Πατρίδα αλλά ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο η εξουσία, είναι πρώτα ο Λαός.
Μαζί με τον Λαό θα σώσουμε την Ελλάδα και όταν λέμε ΜΑΖΙ, δεν εννοούμε: Λαέ ψήφισέ μας, για να σε σώσουμε. Για να μας δώσει ο Λαός την ψήφο του, πρέπει πρώτα να έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη του.
Στο σημείο αυτό διαμορφώνονται δύο τάσεις:
α. με όπλα μας το Όραμα και το πρόγραμμα διεκδικούμε την εξουσία, κερδίζουμε τις εκλογές και ανατρέπουμε κοινοβουλευτικά και νομοθετικά το σάπιο και ξενόδουλο πολιτικό μας σύστημα. Έτσι θα έχουμε την δυνατότητα να οργανώσουμε πατριωτικά και δημιουργικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να επιμορφώσουμε και ενεργοποιήσουμε τον Λαό μας.
β. ενημερώνουμε τον Λαό, τον ενεργοποιούμε και έτσι διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις μιάς ειρηνικής επαναστάσεως, όπως αυτή στου Γουδή το 1909, που έφερε τον Ελ. Βενιζέλο. Σήμερα δεν προσβλέπουμε σε πρόσωπα αλλά σε προγράμματα και σε αξιόπιστες συλλογικές προσπάθειες.
Είναι ένα δίλημμα που παραμένει άλυτο από την εποχή του Αδαμαντίου Κοραή. Τότε ο ελληνικός Λαός χρειαζόταν 50 χρόνια εκπαιδευτικής και επιμορφωτικής προετοιμασίας, για να μπορέσει να διαχειρισθεί ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος. Αυτή η ειδική πνευματική επένδυση δεν έγινε ούτε εκ των υστέρων. Έτσι το ελλαδικό κράτος κτίσθηκε πάνω στην άμμο και γι’ αυτό καταλήξαμε στην σημερινή μας κατάρρευση. Αν υπάρχει ένα ελλαδικό θαύμα, είναι ότι αντέξαμε 200 χρόνια και ότι αυτή η κατάρρευση δεν επήλθε νωρίτερα.
Σήμερα οι πολιτικές παρατάξεις δεν έχουν καμμία σημασία για το μέλλον του Ελληνισμού. Με βάση αυτό το κριτήριο χωρίζουμε κοινωνιολογικά τους Έλληνες σε δύο παρατάξεις, οι οποίες είναι και οι μόνες ουσιαστικές:
Η μία πιστεύει, ότι ο Ελληνισμός όχι μόνο αξίζει αλλά και ότι μπορεί να εορτάσει και τα 400 χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και μάλιστα υπό πολύ καλύτερες συνθήκες από ό,τι σήμερα.
Η άλλη πιστεύει, ότι η Ελλάδα είναι τελειωμένη υπόθεση και ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε πλέον.
Εμείς ανήκουμε στην πρώτη παράταξη και σε αυτήν απευθυνόμαστε. Όμως επίσης πιστεύουμε, ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της δεύτερης παράταξης, ας τους ονομάσουμε Καταληκτικούς, δεν είναι αρνησιπάτριδες και αδιάφοροι αλλά απελπισμένοι πατριώτες, που δεν έχουν μία ελπίδα, πάνω στην οποία να στηρίξουν την πίστη τους. Αυτή την ελπίδα πρέπει να τους την προσφέρουμε.
- Η επέτειος των 200 χρόνων της Επαναστάσεως του 1821
Οι έξυπνοι λαοί δεν κολλάνε στα διλήμματα, βρίσκουν τρόπους και τα ξεπερνούν. Είναι δυνατόν να περιμένουμε 50 χρόνια ποιοτικής προετοιμασίας του Λαού μας, για να αρχίσουμε μετά την διαδικασία ορθής και στέρεης επανεκκινήσεως του Ελληνισμού; Φαίνεται, ότι η ιστορία δεν μας έχει διαγράψει από τις δέλτους της. Ας είναι καλά οι πρόγονοί μας που έχυσαν το αίμα τους, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. ΤΟ 1821 ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ!
Η κα Γιάννα Αγγελοπούλου στην τελευταία συνέντευξή της δήλωσε: «Η Επιτροπή Ελλάδα 2021 έχει αρχή και τέλος». Σαν να θέλει να μας πει: «Κάντε υπομονή, θα περάσει κι’ αυτό»! Όχι κα Γιάννα, εμείς δεν θέλουμε αυτό το ορόσημο να έχει τέλος. ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΈΛΟΣ! Σωστές επιτροπές θα είναι αυτές που θέλουν την επέτειο να λειτουργήσει ως ΑΦΕΤΗΡΙΑ, ως αντλία αναγομώσεως και ως εξέδρα εκτοξεύσεως του Ελληνισμού προς ένα άπειρο μέλλον. Θέλουμε ο Ελληνισμός να λειτουργεί ως ένας διαχρονικός φάρος της ανθρωπότητας. Χρειαζόμαστε λοιπόν μία νέα Φιλική Εταιρεία, ανοικτή και παλλαϊκή, που συνεχώς θα διαφωτίζει και θα διαπαιδαγωγεί τον Λαό μας. Το πραγματικό νόημα (και όχι ο τίτλος) αυτής της σωστής επιτροπής θα είναι:
«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ (και όχι μόνο Ελλάδα) 1821 – 2021 – 20221».
Αν θέλουμε να έχει μέλλον ο Ελληνισμός, θα πρέπει από ΣΗΜΕΡΑ να αρχίσουμε να κτίζουμε πέτρα την πέτρα το μέλλον του Ελληνισμού. Το 1821 πρέπει να γίνει το ιδεολογικό θωρηκτό συσπειρώσεως και εξορμήσεως του Ελληνισμού, όπως ήταν το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» στους Βαλκανικούς πολέμους.
Μία πρωτοβουλία για το 1821 δεν μπορεί να κάνει προτάσεις για την λύση του πολιτικού προβλήματος της χώρας. Μπορεί όμως να φθάνει μέχρι το Αγνάντεμα. Ως Αγνάντεμα εννοούμε, ότι μπορεί να θέτει θέμα υπαιτιότητας του πολιτικού μας συστήματος για το σημερινό μας κατάντημα, θέμα γενικής αναξιότητας μας για τον εορτασμό του 2021 και τέλος θέμα ριζικής ανασυστάσεως του πολιτικού μας συστήματος, του εκπαιδευτικού μας συστήματος, του παραγωγικού μας προτύπου και του συστήματος άμυνας και ασφάλειας της χώρας μας.
Οι πολιτικές προτάσεις θα γίνονται από μία πολιτική πρωτοβουλία, η οποία θα αποδεχθεί ως ιδεολογικό θεμέλιο τις παρακαταθήκες του 1821 και θα θελήσει επιτέλους να κτίσει το μέλλον του Ελληνισμού με όραμα και μακροπρόθεσμο προγραμματισμό.
Ο Ηλίας Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας και νομικός.
