Η “θετική ατζέντα” προς την Τουρκία, οι προκλήσεις και η συνέντευξη του πρωθυπουργού.-
Από το militaire.gr,
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη του στους FT και στον Ben Hall, απάντησε σε ερώτηση για την “ένταση στην ανατολική Μεσόγειο”.
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε όσα μονότονα ακούμε τους τελευταίους μήνες: θετική ατζέντα προς την Τουρκία στο πνεύμα του “σταματάνε οι προκλήσεις, αρχίζουν οι συζητήσεις”.
Μόνο που την ώρα που η συνέντευξη του πρωθυπουργού ήταν στον αέρα, ένας Τούρκος υπουργός έκανε απαράδεκτες από κάθε άποψη δηλώσεις περί “τουρκικής μειονότητας στη Θράκη” και μάλιστα τις έκανε εντός της ελληνικής επικράτειας. Στο Αιγαίο, την ώρα που οι δηλώσεις του πρωθυπουργού δημοσιοποιούνταν απ΄ όλα τα ΜΜΕ, αεροσκάφη του τουρκικού ναυτικού και της αεροπορίας έκαναν 40 παραβιάσεις ,φθάνοντας στο σημείο να πετάξουν ακόμη και πάνω από ελληνικά νησιά.
Η κοινή λογική θέτει το ερώτημα: τι ακριβώς θεωρεί πρόκληση από την Τουρκία η ελληνική κυβέρνηση; Το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί και από τα υπόλοιπα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1996 και μετά. Όλες οι κυβερνήσεις έκαναν “εκπτώσεις” στην προσπάθεια να μην υπάρξει κλιμάκωση στα ελληνοτουρκικά, αλλά κακά τα ψέματα καμία δεν έκανε τόσα βήματα πίσω όσο η σημερινή.
Τι άλλο πρέπει να κάνει η Τουρκία για να πάψουμε να τις δίνουμε τις ευκαιρίες που ζητά, χωρίς να εκείνη να δίνει τίποτα; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να κατανοήσουμε ότι οι “πιέσεις” προς την Τουρκία από τους συμμάχους και εταίρους μας δεν είναι αυτές που πρέπει και γι΄ αυτό είναι αναποτελεσματικές; Η Μέρκελ μιλά μαζί του, ο Γερμανός ΥΠΕΞ συναντά τον Τσαβούσογλου για να συζητήσουν “τα θέματα της περιοχής”, ο Πούτιν μιλά με τον Ερντογάν για παραγωγή του ρωσικού εμβολίου στην Τουρκία , η Αίγυπτος ανακοινώνει ότι θα συζητήσει τουλάχιστον με την Τουρκία…Μένει να διαπιστώσουμε αν η στάση των ΗΠΑ θα εξακολουθήσει να ΄ναι σκληρή ή απλά πρόκειται για τακτική που ακολουθεί η Ουάσινγκτον στο “παζάρι” που κάνει με τον Τούρκο πρόεδρο.
Τελικά τι θεωρούμε “πρόκληση” από την Τουρκία η οποία τους τελευταίους μήνες συμπεριφέρεται σαν “αφεντικό” του μισού -τουλάχιστον- Αιγαίου; Μας αρκεί ότι “μάζεψε” το Oruc Reis στο λιμάνι;
Όλη η απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη του στους FT:
Θα χρειαζόμασταν μισή ώρα ακόμα για αυτό το ζήτημα. Νομίζω πως η ένταση μπορεί να λήξει αν όλοι συμφωνήσουμε ότι τα ζητήματα, οι διαμάχες, οι διαφωνίες μπορούν να επιλυθούν μέσω ενός πλαισίου που θα θέσει το Διεθνές Δίκαιο και τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου στο επίκεντρο της διαχείρισης τέτοιου είδους διαφωνιών.
Επίσης, καταστήσαμε απόλυτα σαφές στους ευρωπαίους εταίρους μας ότι όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά ό,τι αφορά την δύσκολη σχέση που έχουμε με την Τουρκία, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο αλλά την Ευρώπη στο σύνολό της. Επομένως, ως Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε υιοθετήσει την σωστή στάση, δηλαδή μια διττή προσέγγιση (dual track): προσφέρουμε στην Τουρκία μια θετική ατζέντα, αλλά ταυτόχρονα καθιστούμε σαφές πως ό,τι θέτουμε στο τραπέζι συνδέεται με προϋποθέσεις και είναι δυνητικά αναστρέψιμο εάν η Τουρκία επιστρέψει σε επιθετική ή αναθεωρητική εξωτερική πολιτική, όπως είδαμε το 2020.
Είμαι βέβαιος πως αυτό το μήνυμα έχει επικοινωνηθεί με ξεκάθαρο τρόπο στην Τουρκία. Έχουμε δει κάποιες καλές ενδείξεις αποκλιμάκωσης τους πρώτους μήνες του 2021. Αλλά θα επιμείνουμε στο να καθιστούμε σαφές στην Τουρκία ότι τα θέματα που έχουμε, το ένα βασικό θέμα, που είναι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δεν μπορεί να επιλυθεί και δεν θα επιλυθεί με μονομερείς ενέργειες. Μπορεί να επιλυθεί μόνο με σεβασμό προς το Διεθνές Δίκαιο και αν είναι αναγκαίο με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Πιστεύω πως πρόκειται για πολύ λογική προσέγγιση. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να συνάψουμε τέτοιου είδους συμφωνίες με άλλες χώρες. Συνάψαμε συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, με την Ιταλία, συμφωνήσαμε επί της αρχής με την Αλβανία να προσφύγουμε στην Χάγη για την επίλυση της διαφοράς μας. Έτσι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε στην γειτονιά μας.
Έχουμε εξωτερική πολιτική που χαρακτηρίζεται από αυτοπεποίθηση, με ετοιμότητα να συζητήσουμε με την Τουρκία, αλλά ταυτόχρονα θέτει πολύ ξεκάθαρα όρια ως προς το ποια συμπεριφορά μπορεί να γίνει αποδεκτή και ποια όχι.
