Οι αποφάσεις και τα πολιτικά διλήμματα.-
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου,
Τα γρήγορα αντανακλαστικά της κυβέρνησης όσον αφορά τις αποζημιώσεις και τις διευκολύνσεις και οι χθεσινές εξαγγελίες που θα αξιολογηθούν από τους πληγέντες, προφανώς θα αλλάξουν τις ισορροπίες σε σχέση με την εύλογη απόγνωση και την οργή ίσως που εκδηλώθηκε τις προηγούμενες ημέρες. Και η αθρόα χρηματοδότηση περιβαλλοντικών δράσεων από τα κονδύλια της ανάπτυξης σαφώς αποτελούν αντίβαρο στο γενικότερο σοκ και στην αμφισβήτηση που προκάλεσε σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες η εξέλιξη των πυρκαγιών.
Με πολιτικούς όρους ο κ. Μητσοτάκης έκανε αυτό που έπρεπε και όφειλε. Μένει τώρα να φανεί πώς θα αξιολογηθούν οι δράσεις και οι εξαγγελίες αυτές. Γιατί είναι αλήθεια ότι οι πυρκαγιές προκάλεσαν ρωγμή στο προφίλ του επιτυχημένου διαχειριστή κρίσεων και ξόδεψαν ένα ποσοστό από το υψηλό πολιτικό του κεφάλαιο. Πιθανότατα όχι τόσο ώστε να τον ανησυχήσει εκλογικά, καθώς άλλωστε δεν έχει στην παρούσα φάση αντίπαλο που να μπορεί να αξιοποιήσει τη ρωγμή αυτή. Πολύ απλά διότι υπάρχουν πεπραγμένα. Αν ο Σύριζα δεν είχε κυβερνήσει, η φθορά μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερη, όμως ο κ. Τσίπρας έχει δώσει τα δικά του κυβερνητικά διαπιστευτήρια και αποδοκιμάστηκε στις τελευταίες εκλογές γι’ αυτά.
Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει τι πραγματικά σκέφτεται ο πρωθυπουργός. Αν θα προσπεράσει και αυτή την κρίση, τέταρτη που του έτυχε στη διετία -ελληνοτουρκικά, πανδημία, ακραία κακοκαιρία, φωτιές- και θα προτιμήσει να εξαντλήσει την τετραετία ποντάροντας ακριβώς στη δυνατότητα αντίδρασης κάθε φορά με στοχευμένα μέτρα, αλλά και στο αναπτυξιακό στόρι. Ή αν θα κάνει τώρα διορθωτικές κινήσεις με ανασχηματισμό για να φέρει έναν αέρα ανανέωσης. Ή θα αξιοποιήσει το ακόμα θετικό γι αυτόν ισοζύγιο, παρά τις κρίσεις και θα επιλέξει εκλογές. Χωρίς ωστόσο να είναι το πιθανότερο. Αν και θα μπορούσε να έχει και έναν πρόσθετο ιστορικά πολιτικό λόγο. Η ελληνική κοινωνία, με ελάχιστες εξαιρέσεις έδωσε δεύτερες ευκαιρίες. Τα τελευταία χρόνια δε και ο Κώστας Καραμανλής που αντιμετώπισε κρίση με φονική μάλιστα πυρκαγιά, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας με τον γνωστό χαμό του καλοκαιριού του 2015 έλαβαν κατά την πρόωρη -λιγότερο ή περισσότερο- προσφυγή στις κάλπες δεύτερη ευκαιρία από την κοινωνία.
Το ίδιο εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές ότι θα συνέβαινε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεγε πρόωρες κάλπες, για παράδειγμα στον χρονικό ορίζοντα μεταξύ Γερμανικών και Γαλλικών εκλογών με αφορμή και την δεδομένη πλέον όξυνση του πολιτικού κλίματος. Γιατί μακροπρόθεσμα ποτέ δεν ξέρεις τι άλλο σου ξημερώνει. Η τελευταία διετία ήταν διδακτική σε αυτό… Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός είναι αυτός που κρατά το τιμόνι των όποιων ή μη εξελίξεων…
